Η θέση της Γαλλικής Διπλωματίας στο Ανατολικό Ζήτημα: (1820 - 1832)

Abstract

Η θέση της Γαλλικής Διπλωματίας ήταν ιδιαίτερα δυσχερής στο διεθνές σκηνικό μετά τη Ναπολεόντεια εποχή. Η πολιτική της κατάσταση δεν ενέπνευσε εμπιστοσύνη στη γαλλική κοινωνία, της οποίας κοινωνικές ομάδες με οικονομική ισχύ, φιλοδοξίες και προοδευτικό πνεύμα πήραν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μια πρωτοβουλία που αναπτύχθηκε σε οικονομικό, πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο και ανήγαγε τη Γαλλία και πάλι σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Οι δράσεις της στην περιοχή της Μεσογείου και της Βαλκανικής υπήρξαν πρωτοπόρες και αποτελεσματικές. Η Γαλλική Διπλωματία ανέδειξε έτσι ένα νέου τύπου Ιμπεριαλισμό, ο οποίος άλλαξε τις ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Η διατριβή μου επικεντρώνεται στη θέση της Γαλλίας απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση, στο καθεστώς του Μεχμέτ Αλί στην Αίγυπτο και στο ρόλο της στην ανασυγκρότηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δευτερευόντως αναπτύσσονται τα εθνικά κινήματα της Βαλκανικής, στα οποία η Γαλλία είχε μόνον έμμεση πολιτική σχέση. Στόχος μου η ανάδειξη του πολλαπλού της ρόλου, των πρωτοποριακών μεθόδων της και της επιτυχίας αυτών, η οποία άλλαξε δραστικά τον τρόπο άσκησης της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Χρησιμοποίησα βιβλιογραφικά αρχεία από Ελλάδα και Γαλλία και ακολούθησε χρονική σειρά παρουσίασης και συνδυασμού αυτών, παραμέτρων και αποτελέσματα.