Οι δικτυώσεις της πληροφορίας στη λογοτεχνική γραφή του Thomas Pynchon

Abstract

This research explores the usage of networks of information and media in the works of the American postmodernist author, Thomas Pynchon. Its goal was to map out the ways that communication exists within this particular literary universe. Since we are referring to a complete world, just as it exists within the imagination of the author, the study of these works didn't follow the dates of publication, but the order in which these are placed in the fictional parallel world that Pynchon has created. Through this study and method, it was established that there is a cohesion and consistency of the author's ideas and obsessions, which are not dependent on his maturation, but on the era he describes. His ideas on communication evolve as the works move towards the end of the twentieth century, while some basic principles remain recognizable, which proves the evolution and not the replacement of ideas. Media are presented gradually as creators of reality and human consciousness, as facilitators of authority and as instruments of resistance. This study's theoretical background followed the same method, since it is obvious, even if it has to be attributed to zeitgeist, that Pynchon converses with the most important theoretical trends of each era he examines. Therefore it moves between the theory of cybernetics as presented by Shannon or Wiener, the Marxist Frankfurt School and the theories on authority as presented by Michel Foucault.

Στην έρευνα αυτή διερευνάται η χρήση των δικτύων πληροφορίας και των μέσων επικοινωνίας στο έργο του Αμερικανού μεταμοντέρνου συγγραφέα Thomas Pynchon. Στόχος ήταν να γίνει μια πλήρης και λεπτομερής χαρτογράφηση του τρόπου που υφίσταται η επικοινωνία μέσα στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό σύμπαν. Ακριβώς επειδή πρόκειται για έναν πλήρη κόσμο, όπως αυτός υπάρχει μέσα στη φαντασία του συγγραφέα, η μελέτη των έργων δεν έγινε με τη σειρά που αυτά εκδόθηκαν, αλλά με τη σειρά που τοποθετούνται στο φανταστικό παράλληλο κόσμο που έχει πλάσει ο Pynchon. Μέσα από αυτόν τον τρόπο μελέτης και αυτή τη μέθοδο διαπιστώθηκε ότι υπάρχει μία συνέχεια και συνάφεια των ιδεών και των εμμονών του συγγραφέα, οι οποίες δεν εξαρτώνται από την ωρίμανσή του, αλλά από την εποχή που περιγράφει. Οι ιδέες του περί επικοινωνίας εξελίσσονται καθώς τα έργα του οδεύουν προς το τέλος του εικοστού αιώνα, αλλά παραμένουν αναγνωρίσιμες μερικές βασικές αρχές , οι οποίες προδίδουν εξέλιξη των ιδεών και όχι αντικατάστασή τους. Τα μέσα παρουσιάζονται σταδιακά ως δημιουργοί της πραγματικότητας και της συνείδησης του ανθρώπου, ως αρωγοί της εξουσίας, αλλά και ως όργανα αντίστασης σε αυτήν. Το θεωρητικό υπόβαθρο της μελέτης ακολούθησε τον ίδιο τρόπο, καθώς είναι φανερό ότι, ακόμη κι αν πρέπει να αποδοθεί στο zeitgeist, ο Pynchon συνδιαλέγεται με τις σημαντικότερες θεωρητικές τάσεις της εκάστοτε εποχής. Επομένως αυτό κειμένεται από τις θεωρίες κυβερνητικής του Shannon ή του Wiener, μέχρι τη μαρξιστική σχολή της Φρανκφούρτης, αλλά και τις θεωρίες περί εξουσίας του Michel Foucault.