Ο ρόλος των αντιοξειδωτικών παραγόντων σε ένα χοίρειο πειραματικό μοντέλο μετεγχειρητικής οξείας ηπατικής ανεπάρκειας

Abstract

Background: Oxidative stress has been implicated in systemic, pulmonary and cerebral hemodynamic disturbances following ischemia / reperfusion and resection of the liver. We tested whether direct peritoneal albumin exposure in the peritoneal cavity and intravenous iron chelation would stabilize blood flow and prevent liver and brain injury. Materials and methods: Twenty eight Landrace pigs (weight 25-30 kg) underwent 70% right hepatectomy and were randomly assigned into a control albumin (CA, n=7), an intraperitoneal albumin dialysis treated group (A, n=7), a control desferrioxamine (CD, n=7) and a desferrioxamine treated group (D, =7). The systemic, cerebral and pulmonary hemodynamic parameters of the animals were recorded at 0h, 6h , 9h and 12 hours following reperfusion of the liver remnant. Results: Mean arterial blood pressure was significantly higher in group A at the end of the experiment whereas cardiac output and stroke volume were lower. Significantly higher mean intracranial pressure values were observed in group D compared to group A, both at 9 and 12 hours. Cerebral perfusion pressure remained stable in albumin treated groups after the 6th post-reperfusion hour. Conclusions: This study provides the first evidence that intraperitoneal albumin dialysis may be able to attenuate systemic, pulmonary and cerebral hemodynamic disturbances associated with acute liver failure in a more rapid and effective way than intravenous desferrioxamine.

Εισαγωγή: Το οξειδωτικό στρες εμπλέκεται στις συστηματικές, πνευμονικές, και εγκεφαλικές αιμοδυναμικές διαταραχές που προκαλούνται κατά την ισχαιμία και επαναιμάτωση του εναπομείναντος ήπατος μετά από μείζονα ηπατεκτομή. Στην παρούσα πειραματική εργασία μελετάται για πρώτη φορά σε χοίρειο μοντέλο ηπατικής ανεπάρκειας εάν η ενδοπεριτοναϊκή έγχυση αλβουμίνης και η ενδοφλέβια χορήγηση δεσφερριοξαμίνης μπορούν να βελτιώσουν τις συστηματικές αιμοδυναμικές διαταραχές και να μειώσουν την ηπατική και εγκεφαλική βλάβη. Υλικό και μεθοδολογία: 28 χοίροι τύπου Landrace (βάρους 25-30kg) υπεβλήθησαν σε 70% δεξιά ηπατεκτομή και τυχαιοποιήθηκαν σε τέσσερεις ομάδες: ομάδα ελέγχου αλβουμίνης (CA, n=7), ομάδα ενδοπεριτοναϊκής έγχυσης αλβουμίνης (A, n=7), ομάδα ελέγχου δεσφερριοξαμίνης (CD, n=7) και ομάδα δεσφερριοξαμίνης (D, =7). Οι συστηματικές, εγκεφαλικές και πνευμονικές αιμοδυναμικές παράμετροι των πειραματοζώων καταγράφηκαν στις 0, 6, 9 και 12 ώρες μετά την επαναιμάτωση του εναπομείναντος ηπατικού παρεγχύματος. Αποτελέσματα: Η μέση αρτηριακή πίεση των πειραματοζώων της ομάδας Α ήταν σημαντικά υψηλότερη στο τέλος του πειράματος, ενώ οι τιμές του κλάσματος εξώθησης και του όγκου παλμού ήταν χαμηλότερες. Σημαντικά υψηλότερη ενδοκράνιος πίεση παρατηρήθηκε στην ομάδα D συγκριτικά με την ομάδα A στις 9 και 12 ώρες μετά την επαναιμάτωση του εναπομείναντος ήπατος. Η πίεση άρδευσης εγκεφάλου των πειραματοζώων της ομάδας Α σταθεροποιήθηκε μετά την 6η ώρα επανιμάτωσης. Συμπεράσματα: Σύμφωνα με την παρούσα μελέτη, για πρώτη φορά εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ενδοπεριτοναϊκή έγχυση αλβουμίνης ενδέχεται να βελτιώνει τις συστηματικές, εγκεφαλικές και πνευμονικές αιμοδυναμικές διαταραχές της οξείας ηπατικής ανεπάρκειας συντομότερα και αποτελεσματικότερα από την ενδοφλέβια χορήγηση δεσφερριοξαμίνης.