Μελέτη πολυμορφισμών των γονιδίων των κυτταροκινών σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας

Abstract

INTRODUCTION Multiple Sclerosis (MS) is an autoimmune, inflammatory and demyelinating, chronic disorder of the Central Nervous System (CNS) and although its cause is unknown, it is thought to be an interplay between genetic and environmental factors. Interleukin (IL) 1β (IL-1β) is a pro-inflammatory cytokine with pleiotropic activities including mainly growth and differentiation of T- and B-cells. In MS, it is expressed by many cell types including macrophages and microglia within MS lesions and is considered to participate actively in the appearance of demyelinating lesions in CNS. Its activity is inhibited by the IL-1 receptor antagonist (IL-1Ra), which blocks the biological activity of IL-1b, not only in normal, but also in pathophysiological immune and inflammatory response, by preventing the activation of the target cells. IL-2 is one of the crucial immunoregulatory cytokines, and has both pro-inflammatory and anti-inflammatory actions, promoting T-cell proliferation during all mediated responses. OBJECTIVE The aim of the present study was to investigate, for the first time in Greek patients with MS, the possible association of specific polymorphisms of the IL-1Β (TaqI +3953 C/T, within the fifth exon and AvaI -511 C/T, in the promoter region), IL-1RN (a variable number of tandem repeats, VNTR, within the second intron) and IL-2 (MwoI +114 G/T, within the first exon and BfaI -384 G/T, in the promoter region) genes with both the susceptibility to and the clinical characteristics of the disease. MATERIALS AND METHODS Genotypes were determined from 397 consecutive patients with clinically definite MS and 375 matched to age and sex healthy controls of Greek origin from the Larissa region. All patients were diagnosed, as suffering from MS, at the Department of Neurology, at University Hospital of Larissa, according to the latest international guidelines. Disability was assessed using the Kurtzke Expanded Disability Status Scale (EDSS). To evaluate the disability indexed to time, we used the Multiple Sclerosis Severity Score (MSSS). Patients with relapsing-remitting (RR) and secondary progressive (SP) type of MS were classi?ed together as “bout-onset” and we a priori decided to genotype only them, as they constituted the big majority of patients (n=351). Polymerase chain reaction (PCR), restriction fragment length polymorphism (RFLP) and agarose gel electrophoresis techniques were used to determine the above polymorphisms. RESULTS AND CONCLUSIONS Our present ?ndings suggest that these polymorphisms make no major contribution to susceptibility or disease severity of MS patients in central Greece.

Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ) είναι μία αυτοάνοση, φλεγμονώδης και απομυελινωτική, χρόνια νόσος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) και παρ’ ότι η αιτιολογία της δεν είναι γνωστή, φαίνεται ότι καθορίζεται από συνδυασμό γενετικών και επίκτητων παραγόντων. Η ιντερλευκίνη (ΙL) 1β (IL-1β) ανήκει στις προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες με πλειοτροπική δραστηριότητα, που κυρίως περιλαμβάνει την επαγωγή της κυτταρικής αύξησης και διαφοροποίησης των T- και Β- λεμφοκυττάρων. Στη ΣΚΠ η δράση της εκφράζεται μέσω των μακροφάγων και των κυττάρων της μικρογλοίας εντός των απομυελινωτικών πλακών και συμμετέχει ενεργά στην εμφάνιση τους στο ΚΝΣ. Την παθολογική δράση της IL-1β ανταγωνίζεται ο ανταγωνιστής του υποδοχέα της IL-1 (IL-1Rα), με αποτέλεσμα, η βιολογική δράση της IL-1 να μην εμφανίζεται τόσο στη φυσιολογική, όσο και στην παθοφυσιολογική ανοσιακή και φλεγμονώδη απάντηση. Η IL-2 είναι μία από τις πιο σημαντικές ανοσορυθμιστικές κυτταροκίνες με προφλεγμονώδη και αντιφλεγμονώδη δραστηριότητα, προάγοντας τον πολλαπλασιασμό των T- λεμφοκυττάρων κατά τη διάρκεια όλων των διαμεσολαβητικών αντιδράσεων. ΣΚΟΠΟΣ Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να διερευνηθεί, για πρώτη φορά, σε Έλληνες ασθενείς με ΣΚΠ, η πιθανή συσχέτιση των κάτωθι γενετικών πολυμορφισμών: 1) TaqI +3953 C/T, του 5ου εξονίου του γονιδίου της IL-1B, 2) AvaI -511 C/T, του υποκινητή του γονιδίου της IL-1B, 3) 86bp VNTR πεντ–αλληλικού, του 2ου ιντρονίου του γονιδίου του IL-RΝ, 4) MwoI +114 G/T, του 1ου εξονίου του γονιδίου της IL-2 και 5) BfaI -384 G/T, του υποκινητή του γονιδίου της IL-2, τόσο με την επιρρέπεια προς εκδήλωση ΣΚΠ, όσο και με επιμέρους κλινικές παραμέτρους της νόσου. YΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Μελετήθηκαν 397 διαδοχικοί ασθενείς με ΣΚΠ και 375 υγιείς μάρτυρες με ίδια περίπου κατανομή φύλου και ηλικίας, από την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας. Η διάγνωση των ασθενών πραγματοποιήθηκε στη Νευρολογική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, σύμφωνα με διεθνή κριτήρια. Η ανικανότητα τους υπολογίσθηκε με βάση την κλίμακα EDSS του Kurtzke, ενώ για την εκτίμηση του δείκτη της αναπηρίας σε σχέση με το χρόνο, χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα MSSS (The Multiple Sclerosis Severity Score). Οι ασθενείς με τη μορφή της νόσου που χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις (RR) και αυτοί με τη δευτεροπαθώς προϊούσα (SP) μορφή, ταξινομήθηκαν μαζί ως «παροξυσμικής έναρξης» και είναι αυτοί που τελικά μελετήθηκαν, καθώς αποτελούσαν και τη μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών (n=351). Η ανίχνευση των πολυμορφισμών που μελετήθηκαν πραγματοποιήθηκε με τις μεθόδους της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR), του πολυμορφισμού μήκους περιοριστικού θραύσματος (RFLP) και της ηλεκτροφόρησης σε πηκτή αγαρόζης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι συγκεκριμένοι πολυμορφισμοί δεν σχετίζονται με την πιθανότητα εκδήλωσης της ΣΚΠ, ούτε με επιμέρους κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου, σε Έλληνες ασθενείς της Κεντρικής Ελλάδας.