Μελέτη της επίδρασης των σκιαγραφικών υλικών στην ενεργοποίηση του συμπληρώματος κατά τη διενέργεια στεφανιογραφίας σε ασθενείς με σταθερή στηθάγχη

Abstract

Background: The effects of radiographic contrast media on markers of complement activation and apoptosis in patients with chronic coronary artery disease are unknown. The purpose of this study was to assess the comparative effects of ionic high-osmolar and non-ionic iso-osmolar radiographic contrast media on plasma markers of complement activation and apoptosis in patients with chronic coronary artery disease undergoing coronary angiography. Methods and Population: Forty-four patients undergoing coronary angiography for chronic coronary artery disease were randomly assigned to receive the ionic high-osmolar radiographic contrast agent diatrizoate (Group A) or the non-ionic iso-osmolar contrast agent iodixanol (Group B) during angiography. Complement component 5 (C5a) and apoptotic markers sFas and sFasL were measured just prior to angiography and one hour after completion of angiography. Results: Forty-four patients (22 in each group, 25 men, age 59±8,6) were included. Comparison of mean pre- and post-angiography plasma marker levels showed significantly greater increases in plasma levels in group A than in group B of C5a (29.30 + 5.45 ng/ml for group A and 0.47 + 0.70 ng/ml for group B (p<0.00001), sFas (2.36 + 1.63 ng/ml for group A and 0.23 + 0.90 ng/ml for group B (p<0.00001) and sFasL (14.00 + 5.41 pg/ml for Group A and 0.01 + 1.00 pg/ml for group B (p<0.00001). Conclusion: The results suggest that in patients with chronic coronary artery disease the use of ionic high-osmolar radiographic contrast media during coronary angiography is associated with a more marked effect on the inflammatory and apoptotic milieu than that associated with the use of non-ionic iso-osmolar radiographic contrast media.

Θεωρητικό υπόβαθρο και σκοπός της μελέτης: Η επίδραση των ακτινολογικών σκιαγραφικών μέσων στους δείκτες ενεργοποίησης του συμπληρώματος και απόπτωσης σε ασθενείς με χρόνια στεφανιαία νόσο δεν έχει επαρκώς διερευνηθεί. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εκτιμήσει συγκριτικά τις επιδράσεις των ιονικών υψηλής ωσμωτικότητας και των μη ιονικών ισο-ωσμωτικών σκιαγραφικών μέσων σε δείκτες ενεργοποίησης του συμπληρώματος στο πλάσμα, καθώς και σε δείκτες αποπτωτικής δραστηριότητας, σε ασθενείς με σταθερή χρόνια στεφανιαία νόσο που υποβάλλονται σε στεφανιογραφία. Μέθοδοι και πληθυσμός: Σαράντα τέσσερις ασθενείς υποβαλλόμενοι σε στεφανιογραφία λόγω σταθερής στηθάγχης, τυχαιοποιήθηκαν για ναλάβουν κατά τη στεφανιογραφία είτε τον ιονικό υψηλής ωσμωτικότητας παράγοντα diatrizoate (Ομάδα A) είτε το μη ιονικό ισο-ωσμωτικό σκιαγραφικό παράγοντα iodixanol (Ομάδα B). Το ενεργοποιημένο συστατικό του συμπληρώματος 5 (C5a) και οι αποπτωτικοί δείκτες sFas και sFasL μετρήθηκαν αμέσως πριν και μία ώρα μετά την ολοκλήρωση της στεφανιαίας αρτηριογραφίας σε δείγματα περιφερικού αίματος. Αποτελέσματα: Περιελήφθησαν συνολικά 44 ασθενείς (22 σε κάθε ομάδα, 25 άνδρες, ηλικία 59±8,6). Η σύγκριση των επίπεδων πλάσματος των ανωτέρω δεικτών πριν και μετά τη στεφανιογραφία έδειξε σημαντικά μεγαλύτερες αυξήσεις στην Ομάδα A σε σύγκιρση με την Ομάδα B, σε ό,τι αφορά το C5a (αύξηση 29,30 + 5,45 ng/ml στην Ομάδα A και 0,47 + 0,70 ng/ml στην Ομάδα B (p<0,00001), το sFas (αύξηση 2,36 + 1,63 ng/ml στην Ομάδα A and 0,23 + 0,90 ng/ml στην Ομάδα B (p<0,00001) και στο sFasL (14,00 + 5,41 pg/ml στην Ομάδα A and 0,01 + 1,00 pg/ml στην Ομάδα B (p<0,00001). Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι σε ασθενείς με σταθερή χρόνια στεφανιαία νόσο οι οποίοι υποβάλλονται σε στεφανιαία αρτηριογραφία, η χρήση ιονικών υψηλής ωσμωτικότητας σκιαγραφικών μέσων σχετίζεται με εντονότερη ενεργοποίηση των παραγόντων ενεργοποίησης του συμπληρώματος και της απόπτωσης, σε σύγκριση με τα μη ιονικά ισο-ωσμωτικά μέσα.