Ιατρική εκπαίδευση: σύγχρονες προτάσεις διδακτικής-μεθοδολογίας για την ιατρική εκπαίδευση στην Ελλάδα σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο: το παράδειγμα της ΩΡΛ.

Abstract

Purpose: The purpose of this PhD is to present the contemporary picture of Medical Education in Greece, by lightening its historical, past and showing how these documents can profitably be used in the future. Methodology: A variety of sources, concerning Ancient Greek, Byzantine and Modern Greek texts, has been examined. In addition, Curricula from the 7 Medical Schools of Greece, are basic sources of the research. By combining all these sources, many significant conclusions arose and a “map” of Medical Education in Greece is formed, useful for the present and the future of Greek Medicine similarities and differences on teaching methodology between the 7 Medical Schools in Greece and between Greek Medical Schools and European and universal ones are also presented. Traditional and modern methods are used in a specific teaching example from ENT specialty. It is obvious that, apart from the knowledge of various teaching methods, a teacher should be man above all and teach with his/her example. Conclusions: Some of the most representative conclusions are the following: a) Knowledge of the past of Medical Education is necessary for its future. b) One method of teaching is not enough, so tutors should know a variety of them and know how to combine them properly. c) A change in Curricula is also demanded and should be more concentrated in Man-Human behavior. d) Teaching by the tutors’ luminious example. e) Senaria, case-reports, PBL, examples of doctors with high human values could also be incorporated in teaching. f) Teaching for all students and a teaching which supports the idea of patient centered medicine with human values.

Στόχος: Στόχος της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής είναι να αναδείξει το επίπεδο της σύγχρονης Ιατρικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα, τη σχέση του με το παρελθόν και την υποχρέωση που απορρέει από τη σωστή αξιοποίηση των στοιχείων αυτών για το μέλλον. Με βάση το σκεπτικό αυτό, επιχειρεί, επίσης, να ευαισθητοποιήσει περαιτέρω τους πανεπιστημιακούς δασκάλους, επιδιώκοντας μέσα από τις διαγραφόμενες διδακτικές προτάσεις να αναβαθμίσει το ιερό έργο της διδασκαλίας, στο οποίο η προσωπικότητα του δασκάλου παίζει καθοριστικό ρόλο. Μεθοδολογία: Εξετάστηκαν ποικίλες πηγές π.χ. αρχαία ελληνικά, βυζαντινά και σύγχρονα κείμενα, τα Προγράμματα Σπουδών και των 7 ελληνικών Ιατρικών Σχολών κι άλλες δόκιμες πηγές. Από το συνδυασμό των δεδομένων προέκυψαν πολύτιμα συμπεράσματα και διαμορφώθηκε ο “χάρτης” της Ιατρικής Εκπαίδευσης για την Ελλάδα επισημαίνοντας ομοιότητες-διαφορές και αδυναμίες των Προγραμμάτων Σπουδών και εξετάζεται συγκεκριμένο διδακτικό παράδειγμα από την ΩΡΛ, με βάση τις λεγόμενες “παραδοσιακές” και σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας. Αποτελέσματα-Συμπεράσματα: Από τα παραπάνω προέκυψε ότι η ανάγκη για την αναβάθμιση των Ιατρικών Σπουδών στην Ελλάδα με επίκεντρο τον Άνθρωπο είναι επιτακτική. Ορισμένα από τα βασικά συμπεράσματα είναι τα εξής: α) Η γνώση του παρελθόντος, της Ιστορίας της Ιατρικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι απαραίτητη για τη διαμόρφωση των Ιατρικών Σπουδών. β) Μία μέθοδος διδασκαλίας δεν είναι αρκετή, χρειάζεται η γνώση και ο συνδυασμός πολλών μεθόδων διδασκαλίας, μα πάνω απ’ όλα η αλλαγή νοοτροπίας των διδασκόντων και η ανάδειξη της ανθρώπινης συμπεριφοράς τους. γ) Αλλαγή στα Προγράμματα Σπουδών με επίκεντρο τον ‘άνθρωπο’ είναι πλέον απαραίτητη. δ) Ο δάσκαλος θα πρέπει να διδάσκει κυρίως με το φωτεινό του παράδειγμα. ε) Η διδασκαλία της Ιατρικής θα πρέπει να υποστηρίζει επίσης, την ιδέα της Ιατρικής προσανατολισμένης στον άρρωστο, διατηρώντας υψηλές ανθρωπιστικές αξίες απαλλαγμένες από ωφελιμιστικές πρακτικές.