ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΡΟΔΟΠΕΛΕΚΑΝΟΥ PELECANUS ONOCROTALUS L., 1758 ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΜΙΚΡΗ ΠΡΕΣΠΑ

Abstract

IN 1984, 1985 AND 1991 THE BREEDING BIOLOGY AND FEEDING ECOLOGY OF THE GREAT WHITE PELICAN WAS STUDIED AT LAKE MIKRI PRESPA. FURTHERMORE, A SYSTEMATIC INVESTIGATION OF THE SPECIES' FORAGING SITES, WHICH WERE UNKNOWN, WAS ALSO CARRIED OUT. THE MAIN FACTOR INFLUENCING NEST SITE SELECTION BY GREAT WHITE PELICANS WAS ATTRACTION TO THE ALREADY ESTABLISHED DALMATIAN PELICAN BREEDING UNITS. THE INCUBATION PERIOD LASTED 31 .3 DAYS. AVERAGE CLUTCH SIZE WAS 1.88 EGGS PER NEST ANDDID NOT DECLINE SIGNIFICANTLY WITH LAYING DATE. OF THE TOTAL NUMBER OF EGGS LAID, ONLY HALF HATCHED (HATCHING SUCCESS = 50%). THE MAIN SOURCES OF EGG MORTALITY WERE DISAPPEARANCE AND EGGS ROLLING OUT OF THE NESTS. HATCHING SUCCESS WAS HIGHEST IN UNITS INITIATED EARLY IN THE BREEDING SEASON. HATCHING INTERVAL IN NESTS CONTAINING 2 EGGS WAS 1-2 DAYS. THE OLDER CHICK DOMINATED IN THE NEST, MONOPOLIZED THE FOOD AND GREW FASTER THAN ITS YOUNGER SIBLING. SINGLETON CHICKS HADAN INTERMEDIATE GROWTH BETWEEN FIRST AND SECOND HATCHED CHICKS. SECOND HATCHEDCHICKS DIED MORE FREQUENTLY THAN FIRST, OR SINGLETONS, BECAUSE OF STARVATION. 66- 81% OF NESTLING MORTALITY OCCURED DURING THE FIRST 40 DAYS OF LIFE, WITH A PEAK DURING THE FIRST WEEK. BREEDING SUCCESS AND DATE OF INITIATION CONTRIBUTEDSUBSTANTIALLY (79% AND 82% RESPECTIVELY) TO THE VARIATION IN AVERAGE BREEDING SUCCESS OF THE BREEDING UNITS. IN MAY AND JUNE, CHICKS WERE FED MAINLY WITH A.ALBURNUS, NON IMPORTANT FISH SPECIES, WHILE IN JULY AND AUGUST WITH A VARIETY OFSPECIES, AMONG WHICH C.AURATUS AND C.CARPIO OCCURED MORE FREQUENTLY. DURING THE FIRST WEEK, CHICKS WERE FED 2-4 TIMES DAILY, CONSUMING FOOD EQUAL TO 4-17% OFTHEIR BODY WEIGHT, WHILE AFTER THE FIRST MONTH THEY WERE FED 0.7 DAILY AND CONSUMED C.6% OF THEIR BODY WEIGHT. THE INVESTIGATION OF THE FORAGING SITES REVEALED THAT GREAT WHITE PELICANS FORAGE IN THE FOLLOWING LAKES: MIKRI PRESPA (VROMOLIMNI), MEGALI PRESPA, KASTORIA, CHIMADITIS, THE AXIOS DELTA AND LAKE KERKINI.

ΚΑΤΑ ΤΟ 1984, 1985 ΚΑΙ 1991 ΜΕΛΕΤΗΘΗΚΕ Η ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΡΟΔΟΠΕΛΕΚΑΝΟΥ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΜΙΚΡΗ ΠΡΕΣΠΑ, ΕΝΩ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΦΩΛΙΑΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΡΟΔΟΠΕΛΕΚΑΝΩΝ ΗΤΑΝ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΛΞΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥΣ ΑΡΓΥΡΟΠΕΛΕΚΑΝΟΥΣ. Η ΕΠΩΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΙΗΡΚΕΣΕ 31.3 ΗΜΕΡΕΣ, Ο ΔΕ ΜΕΣΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΥΓΩΝ ΑΝΑ ΦΩΛΙΑ ΗΤΑΝ 1.88. ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΑΥΓΩΝ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ, ΤΑ ΜΙΣΑ ΜΟΝΟΝ ΕΚΚΟΛΑΦΘΗΚΑΝ (ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΚΚΟΛΑΨΗΣ=50%). ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥ ΗΤΑΝ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΚΤΟΠΙΣΗ. Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΚΚΟΛΑΨΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΕΣΤΙΣ ΥΠΟΜΟΝΑΔΕΣ ΠΟΥ ΙΔΡΥΘΗΚΑΝ ΝΩΡΙΣ. ΣΤΙΣ ΦΩΛΙΕΣ ΜΕ ΔΥΟ ΑΥΓΑ, ΜΕΣΟΛΑΒΕΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 1-2 ΗΜΕΡΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΟΛΑΨΗ ΤΩΝ ΑΥΓΩΝ. ΟΙ ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΙ ΝΕΟΣΣΟΙ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝΣΤΗ ΦΩΛΙΑ, ΜΟΝΟΠΩΛΟΥΝ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΤΑΧΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΟΤΟΚΟΥΣ. ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΝΕΟΣΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΠΡΩΤΟΤΟΚΩΝ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΤΟΚΩΝ. ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΟΤΟΚΟΙ ΝΕΟΣΣΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ, ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΑΝΕΠΑΡΚΟΥΣ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ ΤΡΟΦΗΣ. ΤΟ 66-81% ΤΗΣ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΝΕΟΣΣΩΝ ΕΚΔΗΛΩΘΗΚΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ 40 ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΑΙΧΜΗ ΤΗΝ 1Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ. Η ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΗΤΑΝ 0.5-0.7 ΝΕΟΣΣΟΙ ΑΝΑ ΦΩΛΙΑ, ΟΙ ΔΕ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΣΑΝΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΗΤΑΝ Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΚΚΟΛΑΨΗΣ ΚΑΙ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΜΟΝΑΔΩΝ . (ΠΕΡΙΚΟΠΗ)