Η αρχιτεκτονική του ιερού του Ερμή και της Αφροδίτης στην Κάτω Σύμη Βιάννου

Abstract

The Syme sanctuary is located on the southern slopes of Mount Dikte on the border on the border of the Heraklion and Lasithi provinces and in the first millennium was dedicated to the worship of Hermes and Aphrodite. The evidence of excavation indicates that the sanctuary was established near the beginning of the second millennium BC or a little earlier and functioned until early Christian times. During the centuries of use natural deterioration played an important role, new constructions damaged earlier ones and building materials were recycled. The study of the resulted from repeated interventions and modifications. The study of the architecture of the Syme sanctuary has already contributed significantly to the understanding of the site in various ways: by elucidating in as much detail as possible the site's complex architectural development; proposing viable reconstructions non paper of the best preserved structures; distinguishing processes of alteration and modification within individual structures and thus defining more clearly their relation with earlier and later buildings; investigating diachronic as well as chronogically specific construction methods and materials; studying architectural elements no longer in situ and determining their original function; and investigating environmental factors that must have influenced the establishment of the sanctuary at its specific location.

Το ιερό του Ερμή και της Αφροδίτης στη Σύμη Βιάννου, στην Κρήτη, ιδρύθηκε στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας π.Χ., στις νότιες πλαγιές του ορεινού όγκου της Δίκτης και λειτούργησε χωρίς διακοπή έως και την παλαιοχριστιανική εποχή, διατηρώντας την αίγλη του επί 2600 χρόνια, παρά τις θεμελιώδεις αλλαγές στη θρησκεία και στη λατρευτική πρακτική κατά την οποία προσδιορίστηκαν οκτώ κύριες και δεκαπέντε δευτερεύουσες οικοδομικές φάσεις, συνέβαλε: α. στην κατά το δυνατόν λεπτομερέστερη παρακολούθηση της αρχιτεκτονικής εξέλιξης του χώρου και στον προσδιορισμό των μετασκευών και τροποποιήσεων συγκεκριμένων κτιριακών συγκροτημάτων β. στη γραφική αποκατάσταση των καλύτερα διατηρούμενων αρχιτεκτονικών στοιχείων γ. στη διαχρονική παρακολούθηση των κατασκευαστικών μεθόδων και στην εξέταση των χρησιμοποιούμενων εκάστοτε δομικών υλικών ε. στην καταγραφή των διάσπαρτων στο χώρο αρχιτεκτονικών μελών και στον προσδιορισμό της αρχικής τους θέσης και της λειτουργίας τους στ. την εξέταση της επίδρασης του ευρύτερου περιβάλλοντος στην ίδρυση του Ιερού στη συγκεκριμένη θέση.