Η επιστροφή στη ρεαλιστική ζωγραφική κατά τον μεσοπόλεμο: παράδοση και αναβίωση

Abstract

Η παρούσα διατριβή έχει σκοπό: α) να παρουσιάσει και να προσεγγίσει ερμηνευτικά το κλίμα και τις συνθήκες, που διαμορφώθηκαν κατά τον Μεσοπόλεμο στην Ευρώπη ώστε η ζωγραφική να στραφεί εκ νέου προς την ρεαλιστική αναπαράσταση και να αποκαταστήσει τη σχέση της με την εικαστική παράδοση του παρελθόντος, καλλιτεχνικό ρεύμα γνωστό με τον όρο «επιστροφή στην τάξη»• β) να εντοπίσει τις αιτίες για τις οποίες η «επιστροφή στην τάξη» συνδέθηκε και συχνά ταυτίστηκε από ορισμένους μελετητές με την τέχνη των ολοκληρωτικών καθεστώτων του Μεσοπολέμου• και γ) να σχολιάσει και να αναδείξει τις εικαστικές και αισθητικές συνάφειες της «επιστροφής στην τάξη» με την προβληματική του Μεταμοντερνισμού, πνευματικού και καλλιτεχνικού ρεύματος που επηρέασε τη σκέψη και την τέχνη των δύο τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Η διατριβή διαρθρώνεται: στην Εισαγωγή, όπου αναφέρονται συνοπτικά τα κοινωνικο-πολιτικά, εικαστικά και αισθητικά αιτήματα της εποχής του Μεσοπολέμου• στο Πρώτο Κεφάλαιο, όπου εξετάζονται και αναλύονται διεξοδικά οι ιστορικές και καλλιτεχνικές παράμετροι, που οδήγησαν την ζωγραφική στην ρεαλιστική αναπαράσταση• στο ∆εύτερο Κεφάλαιο, όπου εξετάζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την επιστροφή στην τάξη σε συγκεκριμένες ευρωπαϊκές χώρες (δηλ. Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία και Ρωσία [πρώην Σοβιετική Ένωση]), καθώς και η εξέλιξη αυτού του ρεύματος στην καθεμιά από αυτές, ενώ αντλούνται και συμπεράσματα από τη συγκριτική προσέγγιση• στο Τρίτο Κεφάλαιο, όπου παρουσιάζονται οι αναζητήσεις και τα αιτούμενα της νεοελληνικής ζωγραφικής στον Μεσοπόλεμο πάντα μέσα στο ευρωπαϊκό συγκείμενό της• το κύριο μέρος της διατριβής κλείνει με τον Επίλογο, όπου ανακεφαλαιώνονται οι κύριοι άξονες της διατριβής. Το κάθε Κεφάλαιο και οι ενότητές του συνοδεύονται από τις ανάλογες εικόνες που τεκμηριώνουν τις θεωρητικές θέσεις που υποστηρίζονται στη διατριβή, ενώ η Βιβλιογραφία χωρίζεται σε γενική και ειδική για κάθε ενότητα. […]