Η νομική προστασία του παιδιού στην Ελλάδα: οι κοινωνικές, ποινικές και συνταγματικές διαστάσεις της

Abstract

The aim of the present thesis is to focus on the development of the legal notion of the “CHILD” ever since 1975, when the protection of childhood was independently institutionalized in the hellenic constitutional text up to the present day- that is seventeen years after the signature of the UN Convention on the Rights of the Child. The thesis is largerly based on a comparative study of foreign legal order. It is plausible to speak of a modernized and coherent child protection system in Greece and, furthermore, of the transition from the traditional “Minor’s Law” to the modern “Law of the Child”? In the context of the present thesis it was attested that child protection on Greece has been characterized by the following particularity: on one hand, it was theoretically developed, emerging as an independent legal discipline built around the notion of the “interest of the child”, as formed under the decisive influence of the Convention. On the other hand, objective factors, mainly related to material conditions, institutional malfunctions and the inherent interdisciplinary character of the Law of the Child led inevitably to the unequal and promiscuous development of the existing institutional framework of the protection of the Child within the greek society. The scientific autonomy of Children Law keeps step with the full acceptance of the Convention, which, along with the substantial and necessary interventions of the protection of the State, is an exigency on the way to build a coherent system of the protection of the Child in the 21st century in Greece. Methodology: 1. Comparative study of the greek social and legal reality to the foreign legal and juridicial order. 2. Record and survey of both hellenic and foreign legislation and jurisprudence 3. Evaluation of evidence, based on statistical analysis 4. Analysis of independent authorities, based on rulings and CRC reports.

_Η επιδίωξη της εν λόγω διατριβής έγκειται στο να ερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε η εννοιολόγηση του παιδιού_από το 1975, οπότε κατοχυρώνεται αυτοτελώς η προστασία της παιδικής ηλικίας στο ελληνικό συνταγματικό κείμενο, μέχρι σήμερα, δηλαδή 17 χρόνια μετά την υπογραφή της ΔΣΔΠ, υπό το πρίσμα, πάντα, μιας συγκριτικής προσέγγισης με αλλοδαπές έννομες τάξεις. Μπορεί να γίνει λόγος για ένα εκσυγχρονισμένο και συνεκτικό σύστημα προστασίας του παιδιού στη χώρα μας, δηλαδή για τη μετάβαση από το παραδοσιακό Δίκαιο των Ανηλίκων στο σύγχρονο Δίκαιο του Παιδιού; Στο πλαίσιο της παρούσης διατριβή διαπιστώθηκε πως η προστασία του παιδιού στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από την ακόλουθη ιδιοτυπία: από τη μια μεριά εξελίσσεται θεωρητικά και ανάγεται σε αυτοτελή κλάδο με κεντρική έννοια αυτή του συμφέροντος του παιδιού, όπως διαμορφώνεται υπό την καταλυτική επίδραση της ΔΣΔΠ. Από την άλλη μεριά, αντικειμενικοί παράγοντες, που ανάγονται πρωτίστως σε υλικές συνθήκες, θεσμικές υστερήσεις και στην εγγενή διεπιστημονικότητα του Δικαίου του Παιδιού οδηγούν αναπόφευκτα σε άνιση και ανομοιογενή ανάπτυξη του ισχύοντος θεσμικού πλέγματος προστασίας του παιδιού στην ελληνική κοινωνία. Η επιστημονική αυτονόμηση του Δικαίου του Παιδιού__συμβαδίζει με την πλήρη αποδοχή της Σύμβασης, η οποία, μαζί με τις απτές και απαραίτητες κρατικές επεμβάσεις αποτελεί αναγκαιότητα για την οικοδόμηση ενός συνεκτικού συστήματος προστασίας του παιδιού στην Ελλάδα του 21ου αιώνα_ Μεθοδολογία: καταγραφή και επισκόπηση της ελληνικής και ξένης νομοθεσίας και νομολογίας Συγκριτική προσέγγιση της ελληνικής πραγματικότητας με αλλοδαπές έννομες τάξειςΑξιοποίηση ποσοτικών στοιχείων στατιστικών αναλύσεων Ανάλυση αποφάσεων ανεξάρτητων αρχών και εκθέσεων της Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Παιδιού