Τα απώτερα αποτελέσματα της ολικής θυρεοειδεκτομής με ή χωρίς χορήγηση καλσιτονίνης στην οστική μάζα ασθενών με καλοήθεις θυρεοειδοπάθειες

Abstract

Total thyroidectomy consist the selective treatment of all non - malignant diseases of the thyroid gland. However, the consequence of this practice is to dispossess the human organism of the C cells of the thyroid gland. These cells secrete the biological active monomer of calcitonin, which is a hormone with mainly an osteoclastic activity. The objective of the present study was to determine the impact of the total thyroidectomy as well as of the perdition of the thyroid calcitonin to the bone mass in patients with non - malignant diseases of the thyroid gland. From the 198 patients that were studied, 35 were males (average age: 48,85 years) and 163 females (average age: 47,63 years). The pre - menopausal patients were 112 (average age: 40,68 years) and the post-menopausal 51 (average age: 62,40 years). The bone density of the collum of the thighbone and the lumbar region of the spinal column were determined in all patients preoperational. Moreover, the alteration of the bone density was determined six and twelve months after the total thyroidectomy. The patients were graded in four groups according to their disease (Grave’s disease, toxic multinodular goiter, multinodular goiter and cold thyroid nodule). Additionally, the enrolled women were separated in premenopausal and postmenopausal groups. Exogenous Solomon calsitonin was administered as intranasal spray to the half of the above mentioned patients, post operational. It was observed that: 1) total thyroidectomy significantly reduces the bone density of the collum of the thighbone in premenopausal women with multinodular goiter, the bone density of the lumbar region of the spinal columnin premenopausal women with Grave’s disease and of the lumbar region of the spinal column in postmenopausal women with Grave’s disease. 2) The exogenous administration of sCT leads to a significant increase of the bone density in the lumbar region of the spinal column in men with Grave’s disease and multinodular goiter, in the bone density of the collum of the thighbone in pre - menopausal women with multinodular goiter, in the lumbar region of the spinal column in premenopausal women with cold thyroid nodule and in premenopausal women with toxic multinodular goiter. 3) The postoperational administration of sCT increases with statistical significance the bone density both of the collum of the thighbone and the lumbar region of the spinal column in pre - menopausal women with toxic goiter, compared with the group of postmenopausal women, who received sCT and had the same thyroid disorders. In contrary, it was observed that postmenopausal women with toxic goiter, who did not receive sCT, had a significant increase in the bone density of the lumbar region of the spinal column compared with the pre - menopausal women, with the same thyroid disorders and with no sCT treatment. It is concluded that total thyroidectomy influence adversely the bone density in patients with non - malignant thyroid diseases, while the postoperational administration of sCT increases the bone density, inhibits the additional loss of the bone mass in post - menopausal women and protect pre - menopausal women from the risk of osteoporosis

Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι η θεραπεία εκλογής των καλοήθων θυρεοειδοπαθειών. Συνέπεια όμως αυτής είναι η αποστέρηση του οργανισμού από τα C κύτταρα του θυρεοειδούς τα οποία εκκρίνουν το βιολογικά δραστικό μονομερές της καλσιτονίνη, μιας ορμόνης με κατ’ εξοχήν αντιοστεοκλαστική δραστηριότητα. Σκοπός της μελέτης είναι η διαπίστωση της επίπτωσης της ολικής θυρεοειδεκτομής καθώς και της απώλειας της θυρεοειδικής καλσιτονίνης στην οστική πυκνότητα ασθενών που πάσχουν από καλοήθεις θυρεοειδοπάθειες. Μελετήθηκαν 198ασθενείς, εκ των οποίων οι 35 ήταν άνδρες (ΜΗ: 48,85 έτη) και οι 163 ήταν γυναίκες (ΜΗ: 47,63 έτη). Οι προεμμηνοπαυσιακές ασθενείς ήταν 112 (ΜΗ: 40,68) και οι μετεμμηνοπαυσιακές 51 (ΜΗ: 62,40). Σε όλους τους ασθενείς μετρήθηκε η Ο.Π. στον Α.Μ. οστού και στην ΟΜΣΣ προεγχειρητικά καθώς και η μεταβολή της στους έξι και δώδεκα μήνες μετά την ολική θυρεοειδεκτομή. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 4 ομάδες ανάλογα με την νόσο τους (νόσος Graves, τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη, απλή πολυοζώδης βρογχοκήλη και ψυχρός όζος του θυρεοειδούς). Επίσης οι γυναίκες χωρίστηκαν σε προεμμηνοπαυσιακές και μετεμμηνοπαυσιακές. Στους μισούς ασθενείς των παραπάνω ομάδων χορηγήθηκε εξωγενώς καλσιτονίνη σολομού (sCT), με τη μορφή ενδορρινικού ψεκασμού, μετεγχειρητικά. Διαπιστώθηκε ότι: α) Η ολική θυρεοειδεκτομή επηρεάζει δυσμενώς την Ο.Π. των ασθενών, με στατιστικά σημαντική διαφορά στον Α.Μ. προεμμηνοπαυσιακών γυναικών με απλή πολυοζώδη βρογχοκήλη, στην Ο.Μ.Σ.Σ. προεμμηνοπαυσιακών γυναικών με v. Graves και ψυχρό όζο του θυρεοειδούς και στην ΟΜΣΣ μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών με v. Graves. β) Η εξωγενής χορήγηση sCT οδηγεί σε αύξηση της O.Π., με στατιστικά σημαντική διαφορά στην ΟΜΣΣ ανδρών με v. Graves και απλή πολυοζώδη βρογχοκήλη, στον Α.Μ. προεμμηνοπαυσιακών γυναικών με απλή πολυοζώδη βρογχοκήλη, στην ΟΜΣΣ γυναικών με ψυχρό όζο του θυρεοειδούς, στον ΑΜ προεμμηνοπαυσιακών γυναικών με ψυχρό όζο και με τοξική πολυοζώδη βρογχοκήλη. γ) Η χορήγηση sCT μετεγχειρητικά επηρεάζει, στατιστικά σημαντικά την αύξηση της Ο.Π. τόσο στον ΑΜ όσο και στην ΟΜΣΣ των προεμμηνοπαυσιακών γυναικών με τοξική βρογχοκήλη, σε σχέση με τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες των ιδίων παθήσεων που επίσης έλαβαν sCT. Αντίθετα η μη χορήγηση sCT στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με τοξικές βρογχοκήλες οδηγεί σε στατιστικά σημαντική μείωση της Ο.Π. στην ΟΜΣΣ σε σχέση με τις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ιδίων νόσων που επίσης δεν έλαβαν. Συμπερασματικά η ολική θυρεοειδεκτομή επηρεάζει αρνητικά την οστική μάζα των ασθενών με καλοήθεις θυρεοειδοπάθειες, ενώ η μετεγχειρητική χορήγηση sCT αυξάνει την οστική πυκνότητα, αποτρέπει την περαιτέρω απώλεια οστικής μάζας των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών και προφυλάσσει τις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες από τον κίνδυνο εγκατάστασης οστεοπόρωσης.