Επίδραση των ανοσοενισχυτικών στην παραγωγή κυτοκινών και στον ισότυπο των αντισωμάτων σε θυμοεξαρτώμενα και θυμοανεξάρτητα αντιγόνα

Abstract

Παρόλη την ανάπτυξη της τεχνολογίας και την εισαγωγή νέων τεχνικών, όπως του ανασυνδυασμένου DNA, που επιτρέπουν την ανάπτυξη αντιγόνων υψηλής καθαρότητας για την επαγωγή ειδικής ανοσοαπόκρισης, σήμερα υπάρχουν μια σειρά από ασθένειες που δεν μπορούν να προληφθούν με τα υπάρχοντα εμβόλια. Μια τέτοια ασθένεια είναι η νόσος της αγαλαξίας των αιγοπροβάτων που προκαλεί μαστίτιδα, αρθρίτιδα, κερατίτιδα και αγαλαξία με αποτέλεσμα τις σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις στη κτηνοτροφία. Η νόσος αυτή οφείλεται στο μυκόπλασμα της αγαλαξίας (Mycoplasma agalactiae), που ανήκει στο γένος των μυκοπλασμάτων (Mycoplasma) που περιλαμβάνει μια σειρά παθογόνων μικροοργανισμών, όπως το μυκόπλασμα της πνευμονίας. Πρέπει να σημειωθεί πως έχουν βρεθεί δεκάδες αντιγονικές ομάδες των μυκοπλασμάτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κυρίως για την αναγνώριση τους, ενώ τα εμβόλια που κατασκευάστηκαν μέχρι σήμερα βασίζονται κυρίως στην εμπειρική μέθοδο. Παράλληλα, προηγούμενες έρευνες του εργαστηρίου μας έδειξαν ότι ο μηχανισμός επιλογής του ισότυπου των αντισωμάτων επηρεάζεται από τα ανοσοενισχυτικά που χρησιμοποιούνται κατά την ανοσοποίηση. Τα ανοσοενισχυτικά επιδρούν στη χυμική απόκριση αυξάνοντας την ποσότητα, τη συγγένεια για αντιγόνο και τροποποιώντας τον ισότυπο των αντισωμάτων που παράγονται. Η επίδραση αυτή γίνεται δια μέσω της δράσης των κυτοκινών που εκκρίνονται από συγκεκριμένους υποπληθυσμούς των Τ-λεμφοκυττάρων μετά τη χορήγηση των ανοσοενισχυτικών σε συνδυασμό με το αντιγόνο. Έτσι η μελέτη της παρούσας διατριβής, συνδυάζει την έρευνα γύρω από το μηχανισμό δράσης των ανοσοενισχυτικών και τον καθορισμό του τύπου απόκρισης των μυκοπλασμάτων της αγαλαξίας ώστε να γίνει δυνατή η κατασκευή ολοκληρωμένου εμβολίου για τη συγκεκριμένη νόσο. Ταυτόχρονα, ολοκληρώνει την έρευνα γύρω από τη σχέση ανοσοενισχυτικών - κυτοκινών - αντισωμάτων, με τη μελέτη της επαγωγής των κυτοκινών μετά τη χορήγηση ανοσοενισχυτικών σε συνδυασμό με το διαλυτό θυμοανεξάρτητο αντιγόνο δεξτράνιο-φλουορεσκεϊνη. Τέλος, γίνεται η μελέτη της μελανίνης ως πιθανού ανοσοενισχυτικού.

In spite of the development of technology and the new techniques, as the recombinant DNA, which allow the production of high pure antigens to induce specific immune responses, there are even in our days a plenty of diseases which cannot be prevented via the existed vaccines. Such a disease is infection of Mycoplasma agalactiae, which causes mastitis, arthritis, keratoconjunctivitis and agalactia in small ruminants. Mycoplasma agalactia belongs to family of Mycoplasmataceae, which includes microorganisms’ pathogens, as pneumonia Mycoplasma. They have been discovered a plenty of Mycoplasma’ s antigens which can be used in order to recognize them. In previous studies, we have shown that isotype selection is affected by the adjuvant used for immunization. The adjuvants act upon humoral response by increasing the quantity, the affinity for the antigen and by modulating the isotype of the antibodies. This action is carried out via the cytokines, which are secreted by certain subpopulations of T-lymphocytes after the allowance of adjuvants in combination with antigens. The present dissertation combines the research in the mechanism of adjuvants’ action and the definition of response’s type of Mycoplasma agalactiae, in order to construct a vaccine. In the same time, the research for the relation between adjuvants, cytokines and antibodies has been completed, by studying the response induction in soluble thymus independent antigen Dextran-FITC. Finally, the melanin has been studied, as likely adjuvant.