Η πρόσληψη των έργων και ημερών του Ησιόδου από τους σχολιαστές και τους μεταγενέστερους πεζογράφους (5ος αι. π. Χ. - 3ος αι. μ. Χ.)

Abstract

This dissertation intends to pin - point, rank, estimate, and evaluate all ancient scholars who dealt with grammatical interpretation of Hesiod's "Works and Days". Author's parallel purpose is the definition of the new meaning of Hesiod's text, compatible with posterior prose writers readings (5th c. B. C. - 3rd c. A. D.) and the contribution of indirect transmission to critical restoration of his text. While investigating the ancient scholars offer it was found out that the scholars mainly interpret early Ionic, Aeolic and Doric types of "Works" as well as the archaic, rare or once occuring ones. Ancient scholars use in grammar the criterios of αναλογία, Παράδοση, Χρήσις, Ετυμολογία and Διάλεκτος in order to interpret the form and spelling of a word type. They also provide semantics with widely accepted interpretations in conformity to the context. Subsequent prose writers use Hesiod' s citations basicaly to support their approach to a subject. A quotation confirms their arguments and it usually works as a motto or a proverb. Little times posterior prose writers disagree with Hesiod or look on him with a critical eye. Eventually a few scripts of indirect transmission have been adopted by modern editors of "Works and Days", M.West and F. Solmsen.

Σκοπός της προκείμενης διατριβής είναι ο εντοπισμός η κατάταξη, η αξιολόγηση και η τελική αποτίμηση όλων των αρχαίων σχολιαστών, οι οποίοι ασχολήθηκαν με τη γραμματική ερμηνεία των"έργων και Ημερών" του Ησιόδου. Παράλληλος συγγραφικός στόχος είναι ο προσδιορισμός του καινούριου νοήματος του Ησιόδειου κειμένου σύμφωνα με τις αναγνώσεις των μεταγενέστερων πεζογράφων (5ος αι. π. Χ. - 3ος αι. μ. Χ.), καθώς και η συμβολή της έμμεσης παράδοσης στην κριτική αποκατάταση του κειμένου. Κατά τη διερεύνηση της προσφοράς των σχολιαστών διαπιστώθηκε ότι αυτοί εξηγούν κυρίως τους πρώιμους ιωνικούς, αιολικούς και δωρικούς τύπους των Έργων καθώς κια τους αρχαιοπρεπείς, τους σπάνιους ή τους άπαξ απαντώμενους. Στη γραμματική οι σχολιαστές χρησιμοποιούν τα κριτήρια της αναλογίας, της παράδοσης, της χρήσεως, της ετυμολογίας και της διαλέκτου με τα οποία εξηγούν τη μορφή και την ορθογράφηση ενός τύπου. Στη σημασιολογία προσφέρουν ερμηνεύματα τα οποία γίνονται σε μεγάλο βαθμό αποδεκτά σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του κειμένου. Οι μεταγενέστεροι πεζογράφοι χρησιμοποιούν τα ησιόδεια παραθέματα κυρίως για να υποστηρίξουν την άποψή τους σε κάποιο θέμα. Το παράθεμα προσθέτει ισχύ στα αναπτυσσόμενα και λειτουργεί συχνά ως γνωμικό ή παροιμία. Λίγες φορές οι πεζογράφοι εκφράζουν τη διαφωνία τους ή στέκουν επικριτικά απέναντι στον Ησίοδο. Τέλος, αρκετές γραφές της έμμεσης παράδοσης υιοθετούνται από τους σύγχρονους εκδότες των Έργων και Ημερών, M. West και F. Solmsen.