Συνεχιζόμενη εκπαίδευση: η περίπτωση της συνεχιζόμενης επιμορφωτικής διαδικασίας των πολιτικών κρατουμένων της περιόδου 1924 - 1974

Abstract

[…] Η παρούσα μελέτη φιλοδοξεί να συμβάλει, μέσα από την ιστορική διερεύνηση του θεσμού της Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης, στην αναζήτηση τόσο των κοινών, για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού χώρου, χαρακτηριστικών του αρχικά άτυπου αυτού εκπαιδευτικού θεσμού, όσο και των διαφοροποιήσεων, που σημάδεψαν την ανάπτυξη του στον Ελληνικό χώρο, μέσα από τις κοινωνικοοικονομικές-πολιτικές συγκυρίες και ιδιαιτερότητες της νεότερης ιστορίας του. Στο θεωρητικό, πρώτο μέρος της εργασίας, κρίθηκε σκόπιμο να γίνει αναφορά στην εξέλιξη του θεσμού , ύστερα από μια εκτενή βιβλιογραφική επισκόπηση και συγκριτική μελέτη, όσον αφορά την ταυτότητα του τόσο στα πλαίσια του σύγχρονου κόσμου, με έμφαση στον ευρωπαϊκό χώρο, όσο και των εν δυνάμει προοπτικών ανάπτυξης του στην ελληνική πραγματικότητα, που αποτελούν , εν τέλει, και το βαθύτερο στόχο της μελέτης. Στα πλαίσια της προηγούμενης στοχοθεσίας, τμήμα του πρώτου μέρους αποτέλεσε και η σύντομη παρουσίαση και ανασκόπηση των κύριων χαρακτηριστικών του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος , προκειμένου να διαφανεί πως, όχι μόνο δεν υπήρξε «ιστορική ασυνέχεια» κατά την ανάπτυξη του θεσμού της Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα, στο χώρο που αποτέλεσε την ανθρωπιστική κοιτίδα της έμπνευσης του, αλλά μάλλον «ιστορική συνέπεια», που δεν μπόρεσε να πάρει τη γενικευμένη δυναμική της έκφραση, λόγω των αντίξοων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών και συγκυριών, αφού οι κινητήριες κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις -«παραδοσιακός» φορέας ανάπτυξης του- κλήθηκαν να δράσουν κάτω από δυσμενέστατες για την ελληνική εκπαίδευση συνθήκες, μέσα σε ένα περιβάλλον άτολμων μεταρρυθμίσεων και συντηρητικών παλινδρομήσεων. Η επαλήθευση των παραπάνω , που αποτελούν στοιχεία της κύριας υπόθεσης της μελέτης, διαπραγματεύεται στο δεύτερο, κύριο μέρος της, με επίκεντρο την ιστορική διερεύνηση των επιμορφωτικών πρωτοβουλιών μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας, και κατά συνέπεια ενός σαφώς οριοθετημένου ερευνητικά δείγματος, με μια διαρκή σχεδόν παρουσία 50 ετών (1924-1974) στο νεοελληνικό γίγνεσθαι - των πολιτικών κρατουμένων. Στα πλαίσια της ποιοτικής μεθόδου συγκέντρωσης και ανάλυσης των δεδομένων προτάθηκαν επίσης και οι άξονες της καταγραφής των κύριων μεθοδολογικών χαρακτηριστικών των επιμορφωτικών μαθημάτων , ως προσπάθεια αποτύπωσης του επιστημονικού υπόβαθρου της Εκπαίδευσης Ενηλίκων, μέσα από την κοινωνιολογική ανάλυση και διερεύνηση εκείνων των παραγόντων και συνθηκών, που εμπνέουν, διεγείρουν και κινητοποιούν τις κοινωνικές ομάδες προς αναζήτηση της γνώσης. […]