Twittering about digital human resource management: digital field development in the context of social media

Abstract

Social media have revolutionized communication for individuals and organizations, redefining the spatial-temporal framework of interactions and amplifying diverse voices. However, their impact on institutional fields, i.e., communities of actors who interact frequently and share a common meaning system, has received little attention. To address this, I propose the term “digital field” to describe institutional fields that emerge within social-media contexts. To enhance understanding of digital fields, I study the development of a digital field centered around the issue of digital Human Resource Management (digital HRM) on Twitter. Digital HRM involves the use of digital technologies to improve efficiency, effectiveness, and strategic orientation of HRM, offering a rich context for investigating digital fields. This dissertation comprises three essays. Essay 1 underscores the significance of incorporating online data alongside traditional qualitative and quantitative data for the study of HRM phenomena. It also introduces analytical methods like network-text analysis. The empirical part of the dissertation leverages social-media interactions and discourse among 473 individual and organizational actors within the identified digital HRM field on Twitter, generating 818,302 tweets and retweets, and 93,626 dyadic relationships based on their retweets. Essay 2 examines the relational structure of the digital HRM field through retweet interactions that facilitate the flow of information, identifying four roles played by key actors: information leader, information disseminator, information broker, and information influencer. It also reveals the fluid and permeable nature of digital fields, with leading actors often coming from outside the boundaries of the field and assuming multiple roles. Essay 3 delves into the social-media discourse of these actors, identifying three discursive practices: i) raising awareness of digital HRM, ii) advocating digital technologies, and iii) practicing digital HRM using Twitter as a tool. It also reveals that field actors use various discursive practices simultaneously to try to create favorable meanings aligned with their interests. This dissertation makes several contributions. First, it offers a fresh approach to studying HRM phenomena using social-media data and methods that combine computational and qualitative traditions. Second, it sheds light on the relational structure and discursive practices that define the digital HRM field on Twitter, emphasizing its fluidity, permeability, and emergence of novel central actors. Third, it advances HRM research by identifying a broader set of actors and practices shaping the development of digital HRM through relational and discursive means.

Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έχουν φέρει επανάσταση στην επικοινωνία για άτομα και οργανισμούς, αναδιαμορφώνοντας το χωροχρονικό πλαίσιο των αλληλεπιδράσεων και ενισχύοντας την ύπαρξη διαφορετικών φωνών. Ωστόσο, η επίδρασή τους στα θεσμικά πεδία, δηλαδή στις κοινότητες των φορέων που αλληλεπιδρούν συχνά και μοιράζονται ένα κοινό σύστημα νοήματος, έχει λάβει ελάχιστη προσοχή. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, προτείνω τον όρο "ψηφιακό πεδίο" για να περιγράψω τα θεσμικά πεδία που αναδύονται στο πλαίσιο των κοινωνικών μέσων δικτύωσης. Για να ενισχύσω την κατανόηση των ψηφιακών πεδίων, μελετώ την ανάπτυξη ενός ψηφιακού πεδίου που επικεντρώνεται στο ζήτημα της ψηφιακής διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού (ψηφιακή ΔΑΔ) στο Twitter. Η ψηφιακή διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού περιλαμβάνει τη χρήση ψηφιακών τεχνολογιών για τη βελτίωση της αποδοτικότητας, της αποτελεσματικότητας και του στρατηγικού προσανατολισμού της ΔΑΔ, προσφέροντας ένα έντονο πλαίσιο για τη διερεύνηση των ψηφιακών πεδίων. Αυτή η διατριβή περιλαμβάνει τρία δοκίμια. Το πρώτο δοκίμιο υπογραμμίζει τη σημασία ενσωμάτωσης διαδικτυακών δεδομένων παράλληλα με τα παραδοσιακά ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα για τη μελέτη των φαινομένων ΔΑΔ. Εισάγει επίσης αναλυτικές μεθόδους όπως η ανάλυση δικτύου-κειμένου. Το εμπειρικό μέρος της διατριβής αξιοποιεί αλληλεπιδράσεις στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και λόγο μεταξύ 473 ατόμων και οργανωτικών φορέων εντός του αναγνωρισμένου ψηφιακού πεδίου ΔΑΔ στο Twitter, παράγοντας 818,302 tweets και retweets, καθώς και 93,626 δυαδικές σχέσεις που βασίζονται στα retweets τους.Το δεύτερο δοκίμιο εξετάζει τη σχεσιακή δομή του ψηφιακού πεδίου ΔΑΔ μέσω αλληλεπιδράσεων retweet που διευκολύνουν τη ροή πληροφοριών, προσδιορίζοντας τέσσερις ρόλους που διαδραματίζουν οι βασικοί φορείς: ηγέτης πληροφόρησης, διανομέας πληροφόρησης, διαμεσολαβητής πληροφόρησης και επηρεαστής πληροφόρησης. Αποκαλύπτει επίσης τη ρευστή και διαπερατή φύση των ψηφιακών πεδίων, με πρωταγωνιστικούς φορείς να προέρχονται συχνά εκτός των ορίων του πεδίου και να αναλαμβάνουν πολλαπλούς ρόλους. Το τρίτο δοκίμιο εξετάζει τον λόγο στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης αυτών των φορέων, προσδιορίζοντας τρεις πρακτικές λόγου: i) ευαισθητοποίηση για την ψηφιακή διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, ii) προώθηση των ψηφιακών τεχνολογιών και iii) άσκηση ψηφιακής διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού χρησιμοποιώντας το Twitter ως εργαλείο. Αποκαλύπτει επίσης ότι οι φορείς του πεδίου χρησιμοποιούν διάφορες πρακτικές λόγου ταυτόχρονα για να δημιουργήσουν ευνοϊκές έννοιες που ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντά τους. Αυτή η διατριβή κάνει αρκετές συνεισφορές. Πρώτον, προσφέρει μια φρέσκια προσέγγιση για τη μελέτη των φαινομένων ΔΑΔ χρησιμοποιώντας δεδομένα από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και μεθόδους που συνδυάζουν υπολογιστικές και ποιοτικές παραδόσεις. Δεύτερον, ρίχνει φως στη σχεσιακή δομή και τις πρακτικές λόγου που ορίζουν το ψηφιακό πεδίο ΔΑΔ στο Twitter, τονίζοντας τη ρευστότητα, τη διαπερατότητα και την ανάδυση νέων κεντρικών φορέων. Τρίτον, προωθεί την έρευνα ΔΑΔ αναγνωρίζοντας ένα ευρύτερο σύνολο φορέων και πρακτικών που διαμορφώνουν την ανάπτυξη της ψηφιακής ΔΑΔ μέσω σχεσιακών και πρακτικών λόγου.