Το φύλο και η σεξουαλικότητα ως άξονες δικαιωμάτων: μια κριτική πολιτισμική νοηματοδότηση της queer αναρχοφεμινιστικής κουλτούρας

Abstract

Queer anarchism and the recent social movements make clear that “living well” is more important than any other personal or social goal. The contemporary queer anarcho-feminist groups have anti-capitalist and anti-sexist priorities; and they are also against “dominant culture”. Queer anarcho-feminist groups try to find the way in which heteropatriarchy, racism, capitalism, (meta)coloniality, sexism and ethnocentrism interact. According to these groups, institutions are structured by and perpetuate sexism, racism, imperialism etc. Thus, they are building their collective life in autonomous places that are against the state and also against the dominant ideals of life in general. To be specific, groups that take part in queer anarchofeminist communities reject all the stereotypes of dominant culture by building an alternative collective life based on solidarity. The aim of this study is to describe how the contemporary queer anarchofeminist groups fight in order to build a fair world for all people - for example, individuals who support those groups construct their prefigurative world by using a language which promotes the right of self-determination, by making relationships and collective care their priority, by their chosen way of living etc. A few years ago, a queer anarcho-feminist group allowed us to participate in many of its actions for about eight months. So, in these «queer ethnography» (Rooke, 2016: 38) which I write about anarchist culture, I focus on the way of living that agrees worldview. Furthermore, I describe how individuals which used to support that group practiced in their everyday collective life anti-authoritarian politics within the organization of the group is building. Therefore, in this study -in both the theoretical and the practical part- I describe queer anarcho-feminist prefigurative politics and queer prefigurative ethics.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι η ανάδειξη του τρόπου και των μέσων κατασκευής «του καλύτερου εφικτού κόσμου» στο πλαίσιο των συγκαιρινών μας queer αναρχοφεμινιστικών ομάδων - για παράδειγμα, συνθέτουμε περιγραφές που αφορούν προεικονιστικές πρακτικές διαμόρφωσης μιας χειραφετητικής γλώσσας η οποία στηρίζει την αυτοέκφραση και τον αυτοπροσδιορισμό, ενώ αναλύουμε πώς αυτές καθαυτές οι σχέσεις αμοιβαιότητας, σεβασμού και αλληλεγγύης καθιστούν αχρείαστη την όποια τυπική και «απρόσωπη» μορφή οργάνωσης εντός των εν λόγω συλλογικοτήτων, και εμβαθύνουμε στην συγκαιρινής μας κινηματική και κουίρ φροντίδα αλλά και στην κουίρ αναρχοφεμινιστική ζωή, όπως αυτή κατασκευάζεται από τα μετέχοντα υποκείμενα στο πλαίσιο της ομάδας, της κοινότητας και του κουίρ αναρχοφεμινιστικού δικτύου. Στο πρόσφατο παρελθόν μια κουίρ αναρχοφεμινιστική ομάδα καλοδέχτηκε τη συμμετοχή μας σε εγχειρήματά της στο πλαίσιο αυτής της μελέτης, ενώ αυτή η συνύπαρξη διήρκησε περίπου οκτώ μήνες και μορφοποιήθηκε συγχρόνως με την αυθόρμητη (Watson, 2023) βούλησή μας να επιτελέσουμε μια ερευνητική προσέγγιση που να στηρίζει τον ερευνητικό μας σκοπό και συνάμα να αποτελεί εμπρόθετη αναγνώριση της κουλτούρας της κοινότητας, και αυτή η προσέγγιση δεν είναι άλλη από εκείνη την οποία μας διδάσκει ο Οικονομάκης ονομάζοντάς την άλλοτε «πολιτική εθνογραφία» (2020) και άλλοτε «εθνογραφία» (2021). Μέσα από επιτελέσεις των δικών του φροντιστικών ερμηνειών, λοιπόν, προσπαθήσαμε να αναλύουμε τη συγκαιρινή μας κουίρ αναρχοφεμινιστική κουλτούρα, καθώς και τον τρόπο ζωής και τα ήθη που αναπαράγουν οι ομάδες οι οποίες στηρίζουν αυτή την κοσμοθεωρία. Μελετήσαμε, δηλαδή, πρακτικές μορφοποίησης μιας κουίρ αναρχοφεμινιστικής κοινής ζωής η οποία κατασκευάζεται μέσα από την καθημερινή κατάργηση ιεραρχικών δομών και σχέσεων σε κάθε έκφανση της συλλογικής πραγματικότητας. Με άλλα λόγια, η παρούσα μελέτη -τόσο στο θεωρητικό όσο και στο εμπειρικό μέρος της- αναλύει κουίρ αναρχοφεμινιστικές προεικονιστικές πρακτικές και κουίρ αναρχοφεμινιστικά ήθη.