Ψηφιακές τεχνολογίες στην παραγωγή: αλγόριθμοι και νέες μορφές οργάνωσης στην εργασία

Abstract

The purpose of this thesis is to examine the digital transformation of labor The research focuses on the concept of digital labor, examining the new forms of work that are developing in the networks of the World Wide Web 2.0. It examines two key questions: the displacement of the human being from production and the new forms of value production emerging in the context of the 4th Industrial Revolution. It analyses the characteristics of work on microwork platforms and the role of human labour in the production of AI technologies. It examines the changes at the technical level by delving into the new forms of algorithmic organisation of work on these platforms. The thesis presents the methods of fragmenting work into elementary units and reassembling them in a modular way in order to efficiently complement the computational capacity of the machines and how in this process social relations are inscribed within the lines of programming code and then return as naturalized in society, altering the working landscape. Finally, the thesis synthesizes these theoretical and technological developments into an analysis based on political economy and the restructuring of labour relations.

Σκοπός της διατριβής είναι η μελέτη των αλλαγών που επιφέρει στην εργασία, η μετάβαση στη ψηφιακότητα. Η έρευνα επικεντρώνεται στην έννοια της ψηφιακής εργασίας, εξετάζοντας τις νέες μορφές της εργασίας που αναπτύσσονται στα δίκτυα του Παγκόσμιου Ιστού 2.0. Εξετάζει δυο βασικά ερωτήματα: τον εκτοπισμό του ανθρώπου από την παραγωγή και τις νέες μορφές παραγωγής αξίας που αναδύονται στο πλαίσιο της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Αναλύονται τα χαρακτηριστικά της εργασίας στις πλατφόρμες μικροεργασίας και τον ρόλο που διαδραματίζει η ανθρώπινη εργασία για την παραγωγή των τεχνολογιών της Τεχνητής Νοημοσύνης. Εξετάζονται οι μεταβολές στο τεχνικό επίπεδο εμβαθύνοντας στις νέες μορφές αλγοριθμικής οργάνωσης της εργασίας στις πλατφόρμες αυτές. Η διατριβή παρουσιάζει τις μεθόδους κατακερματισμού της εργασίας σε στοιχειώδεις μονάδες και την ανασύνθεση τους με δομοστοιχειακό τρόπο με σκοπό την αποτελεσματική συμπλήρωση της υπολογιστικής ικανότητας των μηχανών και πως σε αυτή την διαδικασία οι κοινωνικές σχέσεις εγγράφονται μέσα στις γραμμές προγραμματιστικού κώδικα και στην συνέχεια επιστρέφουν ως φυσικοποιημένες στην κοινωνία, μεταβάλλοντας το εργασιακό τοπίο. Τέλος η διατριβή συνθέτει τις παραπάνω θεωρητικές και τεχνολογικές εξελίξεις σε μια ανάλυση βασισμένη στην πολιτική οικονομία και την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.