Φυσικό και ψηφιακό περιβάλλον: η παρουσία στον υβριδικό χώρο

Abstract

In recent years, the increasing presence of technology and technological media in everyday life has led to a need to redefine architecture and methods of approaching design, and especially for spaces related to informal education (such as museum spaces, exhibition spaces, etc.). This phenomenon of “hybridization”, stems from the need to “modernize” such environments by enhancing their interactive nature. There is a shift in the design philosophy of these spaces, which emphasizes the creation of environments that oscillate between physicality and digitality, with the human body (of the visitor) as the link between these two realities. The ultimate goal of these methods is to better communicate their content through the production of exceptional perceptual and lived experiences. Based on these observations, a new notion is defined that is capable of describing these particular experiences in the light of embodied and spatial parameters. This new definition is called Mixed Embodied Presence, and attempts to provide not only an alternative conceptual framework, but also an alternative design framework for approaching mixed-hybrid environments.

Τα τελευταία χρόνια η αυξανόμενη παρουσία της τεχνολογίας και των τεχνολογικών μέσων στην καθημερινή ζωή, έχει οδηγήσει σε μια ανάγκη επαναπροσδιορισμού της αρχιτεκτονικής και των μεθόδων προσέγγισης του σχεδιασμού, και ειδικά χώρων που σχετίζονται με την άτυπη εκπαίδευση (μουσειακοί χώροι, εκθεσιακοί χώροι κ.α.). Πρόκειται για ένα φαινόμενο ‘υβριδοποίησης’ των χώρων αυτών που απορρέει από μια ανάγκη ‘εκμοντερνισμού’ τους μέσω της ενίσχυσης της διαδραστικής τους φύσης. Παρατηρείται μια μετατόπιση στην σχεδιαστική φιλοσοφία των συγκεκριμένων χώρων η οποία δίνει έμφαση στη δημιουργία περιβαλλόντων που ταλαντεύονται μεταξύ φυσικής και ψηφιακής κατάστασης, με το ανθρώπινο σώμα (των επισκεπτών) να αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των δύο αυτών πραγματικοτήτων. Απώτερο στόχος των μεθόδων αυτών είναι η καλύτερη επικοινωνία του περιεχομένου τους μέσα από την παραγωγή ιδιαίτερων αντιληπτικών και βιωματικών εμπειριών. Βάσει αυτών των παρατηρήσεων, επιχειρείται η ανάπτυξη ενός νέου ορισμού ο οποίος είναι ικανός να περιγράψει τις ιδιαίτερες αυτές εμπειρίες υπό το πρίσμα ενσώματων και χωρικών παραμέτρων. Ο νέος αυτός ορισμός ονομάζεται Ενσώματη Μεικτή Παρουσία, και επιχειρεί όχι μόνο να αποτελέσει ένα εναλλακτικό εννοιολογικό πλαίσιο, αλλά και ένα εναλλακτικό σχεδιαστικό πλαίσιο προσέγγισης των μεικτών-υβριδικών περιβαλλόντων.