Οι “νέες” αμερικανο-εβραϊκές ομάδες πίεσης, η σημασία τους στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α. και του Ισραήλ από τον πόλεμο του Λιβάνου (1982) μέχρι την 2η Ιντιφάντα (2003)

Abstract

My dissertation seeks to show the role and extent of power exerted by American Jewish interest groups on United States’ and Israel’s foreign policies. Through collective action and advocacy, based on their American Jewish identity, American Jews and their organizations try to safeguard and promote their ideas, needs and interests to the centers of American political power. The above identity comprises as one of its basic components the survival and well-being of Israel. When Israel’s interests are threatened or undermined, American Jews and American Jewish organizations have been mobilized to support it diplomatically, economically and through their own government’s actions. But, for such mobilization to succeed, it should be compatible with the long-term interests, principles of foreign policy and strategic considerations of the U.S. Through the study of international, peripheral and diplomatic events like the Lebanon war, the Intifada, the collapse of the Soviet Union, the first Gulf war, the Oslo peace process, I have sought to demonstrate how the American-Jewish organizations as political actors have been mobilized to influence the decision-makers of the executive and legislative branches of the U.S. government. Particularly, during the Oslo peace process, the study has sought to show how the pro-peace and a part of centrist American-Jewish organizations were supporting that process as their own governments and the Israeli governments of Y. Rabin, S. Peres and E. Barak were also backing it. Finally, the dissertation seeks to highlight the polarization between American Jewish organizations supportive of the peace process and those opposed to it.

Σκοπός της διατριβής είναι να εξετάσει τον ρόλο και την επιρροή που ασκούν οι Αμερικανο-εβραϊκές οργανώσεις ως «ομάδες πίεσης» στη διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων της αμερικανικής και ισραηλινής εξωτερικής πολιτικής από τον πόλεμο του Λιβάνου μέχρι την κατάρρευση της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο. Διαμέσου της συλλογικής και υποστηρικτικής δράσης, βασισμένες στην αμερικανο-εβραϊκή ταυτότητα τους, οι Αμερικανο-εβραίοι και οι οργανώσεις τους προσπαθούν να διαφυλάξουν και να προωθήσουν τις ιδέες, τις ανάγκες και τα συμφέροντα τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων των Η.Π.Α. Η ταυτότητα αυτή περιλαμβάνει ως ένα από τα βασικά στοιχεία της την επιβίωση και ευημερία του Ισραήλ. Όταν απειλούνται ή υπονομεύονται τα συμφέροντα του, οι Αμερικανο-εβραίοι και οι οργανώσεις τους κινητοποιούνται πολιτικά για να το υποστηρίξουν διπλωματικά, οικονομικά, διαμέσου και της κυβέρνησης τους. Όμως, για να επιτύχει η κινητοποίηση τους αυτή, πρέπει να συμβαδίζει με τα μακροχρόνια συμφέροντα, τις αξίες, αρχές της εξωτερικής πολιτικής και τις στρατηγικές επιδιώξεις των Η.Π.Α. Η μελέτη αυτή καταδεικνύει μέσα από διεθνή, περιφερειακά και διπλωματικά γεγονότα όπως ο πόλεμος του Λιβάνου, η Ιντιφάντα, η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου, η ειρηνευτική διαδικασία του Όσλο, πως αυτοί οι εσωτερικοί πολιτικοί δρώντες κινητοποιούνται για να επηρεάσουν τους επικεφαλής της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών που παίρνουν αποφάσεις πολιτικής. Ειδικά, κατά τη διάρκεια της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο, η διατριβή επιδιώκει να καταδείξει τη στάση και δράση φιλειρηνικών και κάποιων κεντρώων Αμερικανο-εβραϊκών οργανώσεων οι οποίες υποστήριζαν την ειρηνευτική διαδικασία, όπως οι δικές τους, αμερικανικές κυβερνήσεις και οι ισραηλινές υπό την ηγεσία των Y. Rabin, S. Peres και E. Barak έπρατταν. Μέσα από την επιστημονική αυτή εργασία αναδείχθηκε η πόλωση που επικράτησε την περίοδο αυτή μεταξύ των φιλειρηνικών οργανώσεων, υποστηρικτικών της διαδικασίας του Όσλο, και των οργανώσεων που αντιτίθονταν σε αυτή.