Η ποινική προστασία των προσωπικών δεδομένων: ουσιαστικά και δικονομικά ζητήματα

Abstract

The dissertation approaches the protection of personal data through criminal law. Initially, the author lists the primary interventions of the European and Greek legislators in the field of personal data and presents the main criminal provisions. Subsequently, the author presents the protection of privacy through the specific subsections of the Criminal Code. The interpretation and historical development of these provisions is essential to understand the criminal provisions on data protection. Subsequently, the author analyses the main doctrinal views in Greek and international literature and case law in protecting personal data. The paper supports that informational self-determination (informationelle selbstbestimmung) should be considered the central doctrinal position for interpreting the relevant criminal provisions. Furthermore, the paper analyses de lege lata the central criminal provision of article 38 of Law 4624/2019, and the criminal provisions of Laws 3471/2006, 3917/2011, and 4600/2019. Finally, the thesis briefly presents the problem of the criminal liability of the Data Protection Officer. The paper concludes with de lege ferenda proposals for the effective protection of personal data.

Η διατριβή επιδιώκει να προσεγγίσει το ζήτημα της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα μέσω του ποινικού δικαίου. Αρχικά, στην εργασία καταγράφονται οι βασικές παρεμβάσεις του Ευρωπαίου και του Έλληνα νομοθέτη στο πεδίο των προσωπικών δεδομένων και παρατίθενται οι βασικές ποινικές διατάξεις. Εν συνεχεία, παρουσιάζονται οι τρόποι προστασίας του ατομικού απορρήτου μέσα από τις ειδικές υποστάσεις του Ποινικού Κώδικα, η ερμηνεία και η ιστορική εξέλιξη των οποίων είναι σημαντική για την κατανόηση των ποινικών κανόνων για την προστασία των δεδομένων. Ακολούθως, αναλύονται οι βασικές δογματικές απόψεις που έχουν υποστηριχθεί στη ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία και νομολογία για το προστατευόμενο έννομο αγαθό. Στην εργασία υποστηρίζεται η θέση ότι ως προστατευόμενο έννομο αγαθό των οικείων ποινικών διατάξεων πρέπει να θεωρηθεί η πληροφοριακή αυτοδιάθεση του υποκειμένου των δεδομένων. Περαιτέρω, στην εργασία αναλύονται de lege lata η βασική ποινική διάταξη του άρθρου 38 του Ν. 4624/2019 καθώς και οι επιμέρους ποινικές διατάξεις των Ν. 3471/2006, 3917/2011 και 4600/2019. Τέλος, στη διατριβή παρουσιάζεται εν συντομία το πρόβλημα της ποινικής ευθύνης του Υπεύθυνου Προστασίας Δεδομένων. Η εργασία ολοκληρώνεται με de lege ferenda προτάσεις για την αποτελεσματικότερη προστασία των προσωπικών δεδομένων.