HLA συμβατότητα συζύγων και ανοσολογικής αιτίας αναπαραγωγική αδυναμία

Abstract

Introduction: The maternal immune system has a major role in the successful embryo implantation and maintenance of the pregnancy. This study aimed to investigate the maternal immunophenotyping prole (percentage of Natural Killer [NK] cells and the CD4/CD8 [cluster designation] ratio in peripheral blood lymphocytes) and the HLA (Human Leukocyte Antigen)-DQA1 alleles sharing in infertile couples. Methods: This cross-sectional study included 78 women who had experienced at least two spontaneous miscarriages and 110 women with a history of recurrent implantation failures after in vitro fertilization (IVF) or intracytoplasmic sperm injection (ICSI) and embryo transfer (ET) (IVF-ET failures). The NK cell percentage and the CD4/CD8 ratio were determined by ow cytometry. Genotyping of the HLA-DQA1 alleles was carried out for all women and their partners, and couple HLA-DQA1 compatibility was expressed as the percentage of common HLA-DQA1 alleles (totaling 35 alleles) shared between spouses to the sum of the unique alleles observed. Results: In women with recurrent miscarriages, high values (%) of the NK population with a median (interquartile range [IQR]) of 10.3% (7.7% to 12.5%) and CD4/CD8 ratio (1.7) (1.5 to 2.1) were found. In women with IVF-ET failures, the (%) NK population (10.5%) (8.6% to 12.5%) and CD4/CD8 ratio (1.8) (1.5 to 2.1) were similarly increased (p=0.390, and p=0.490, respectively). The proportion of women with >10% NK cells was 53.8% and 58.2% in women with miscarriages and IVF-ET failures, respectively (p=0.554). The prevalence of HLA-DQA1*5 allele carriage was elevated in women with miscarriages as well as those with IVF-ET failures (52.6% and 61.8%, respectively; p=0.206). The proportion of couples with high (>50%) HLA-DQA1 sharing was 65.4% in the group with miscarriages and 73.6% in the group with IVF-ET failures, respectively (p=0.222). The CD4/CD8 ratio was statistically signicantly positively correlated with the (%) NK population in women with IVF-ET failures (rho = 0.297, p=0.002) and with the (%) HLA-DQA1 sharing in the group with miscarriages (rho=0.266, p=0.019). The couples in which both spouses were carriers of the HLA-DQA1*5 allele had an increased probability of high (>50%) HLA-DQA1 compatibility compared with the couples in which neither of the spouses carried the allele in the miscarriage group (OR= 24.3, 95% CI: 3.0 to 198.9, p<0.001), and the IVF-ET failure group (OR= 10.5, 95% CI: 2.2 to 49.8, p<0.001). Conclusion: The peripheral NK (%) population and CD4/CD8 ratio, as well as the prevalence of the HLA-DQA1*5 allele, were elevated in women with recurrent miscarriages and IVF-ET failures. Furthermore, these couples with negative reproductive outcomes had a high percentage of HLA-DQA1 allele similarity. The presence of the HLA-DQA1*5 allele in spouses was strongly associated with overall couple HLA-DQA1 compatibility, implying that it could be used as a surrogate marker for assessing overall immunological compatibility in infertile couples.

Εισαγωγή: Το ανοσοποιητικό σύστημα της μητέρας έχει σημαντικό ρόλο στην επιτυχή εμφύτευση του εμβρύου και στη διατήρηση της εγκυμοσύνης. Η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο να διερευνήσει το ανοσολογικό προφιλ της μητέρας (ποσοστό των κυττάρων φυσικών δολοφόνων [NK] και την αναλογία CD4/CD8 [προσδιορισμός ομάδας] στα λεμφοκύτταρα του περιφερικού αίματος) και την κατανομή των αλληλόμορφων HLA (Human Leukocyte Antigen)-DQA1 σε υπογόνιμα ζευγάρια. Μέθοδος: Αυτή η συγχρονική μελέτη περιελάμβανε 78 γυναίκες που είχαν υποστεί τουλάχιστον δύο αυτόματες αποβολές και 110 γυναίκες με ιστορικό επαναλαμβανόμενων αποτυχιών εμφύτευσης μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) ή ενδοκυτταροπλασματική έγχυση σπέρματος (ICSI) και εμβρυομεταφορά (ET) (αποτυχίες IVF-ET). Το ποσοστό των κυττάρων NK και ο λόγος CD4/CD8 προσδιορίστηκαν με κυτταρομετρία ροής. Πραγματοποιήθηκε γονοτυπικός προσδιορισμός των αλληλόμορφων HLA-DQA1 για όλες τις γυναίκες και τους συντρόφους τους και η συμβατότητα HLA-DQA1 των ζευγαριών εκφράστηκε ως το ποσοστό των κοινών αλληλόμορφων HLA-DQA1 (συνολικά 35 αλληλόμορφα) που μοιράζονται οι σύζυγοι προς το άθροισμα των μοναδικών αλληλόμορφων που παρατηρήθηκαν. Αποτελέσματα: Στις γυναίκες με υποτροπιάζουσες αποβολές διαπιστώθηκαν υψηλές τιμές (%) του πληθυσμού των ΝΚ με διάμεσο (διατεταρτημοριακό εύρος [IQR]) 10,3% (7,7% έως 12,5%) και αναλογία CD4/CD8 (1,7) (1,5 έως 2,1). Στις γυναίκες με αποτυχία IVF-ET, ο (%) πληθυσμός NK (10,5%) (8,6% έως 12,5%) και ο λόγος CD4/CD8 (1,8) (1,5 έως 2,1) ήταν ομοίως αυξημένοι (p=0,390 και p=0,490, αντίστοιχα). Το ποσοστό των γυναικών με >10% NK κύτταρα ήταν 53,8% και 58,2% στις γυναίκες με αποβολές και αποτυχίες IVF-ET, αντίστοιχα (p=0,554). Ο επιπολασμός της μεταφοράς του αλληλόμορφου HLA-DQA1*5 ήταν αυξημένος στις γυναίκες με αποβολές καθώς και σε εκείνες με αποτυχίες IVF-ET (52,6% και 61,8%, αντίστοιχα- p=0,206). Το ποσοστό των ζευγαριών με υψηλό (>50%) διαμοιρασμό HLA-DQA1 ήταν 65,4% στην ομάδα με αποβολές και 73,6% στην ομάδα με αποτυχίες IVF-ET, αντίστοιχα (p=0,222). Ο λόγος CD4/CD8 συσχετίστηκε στατιστικά σημαντικά θετικά με τον (%) πληθυσμό NK στις γυναίκες με αποτυχίες IVF-ET (rho= 0,297, p=0,002) και με τον (%) διαμοιρασμό HLA-DQA1 στην ομάδα με αποβολές (rho = 0,266, p=0,019). Τα ζευγάρια στα οποία και οι δύο σύζυγοι ήταν φορείς του αλληλόμορφου HLA-DQA1*5 είχαν αυξημένη πιθανότητα υψηλής (>50%) συμβατότητας HLA-DQA1 σε σύγκριση με τα ζευγάρια στα οποία κανένας από τους συζύγους δεν ήταν φορέας του αλληλόμορφου στην ομάδα των αποβολών (OR = 24,3, 95% CI: 3,0 έως 198,9, p<0,001) και στην ομάδα αποτυχίας IVF-ET (OR = 10,5, 95% CI: 2,2 έως 49,8, p<0,001). Συμπέρασμα: Ο περιφερικός πληθυσμός NK (%) και ο λόγος CD4/CD8, καθώς και ο επιπολασμός του αλληλόμορφου HLA-DQA1*5, ήταν αυξημένοι σε γυναίκες με επαναλαμβανόμενες αποβολές και αποτυχίες IVF-ET. Επιπλέον, αυτά τα ζευγάρια με αρνητικά αποτελέσματα αναπαραγωγής είχαν υψηλό ποσοστό ομοιότητας του αλληλόμορφου HLA-DQA1. Η παρουσία του αλληλόμορφου HLA-DQA1*5 στους συζύγους συσχετίστηκε στενά με τη συνολική συμβατότητα HLA-DQA1 του ζευγαριού, γεγονός που σημαίνει ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατος δείκτης για την αξιολόγηση της συνολικής ανοσολογικής συμβατότητας υπογόνιμων ζευγαριών.