Halaf culture: in search of the cultural identity

Abstract

Northern Mesopotamia represents a unique geographical area where dry farming was early achieved thanks to favorable climate and vegetation. The so-called Halaf Culture flourished during the 6th millennium BC in an area that borders on the Fertile Crescent region, i.e., northern Mesopotamia, northern Syria, and southern/southeastern Anatolia. This period deviates from the norms set by previous chronological periods with its fundamentally different cultural and technological elements that start to appear in Near Eastern settlements.One of the central questions that this thesis aims to answer is: Was there a specific Halaf Culture identity? Since identity is not only related to culture but also to origin, gender, age, language, religion, status, ethnicity, and even political beliefs, how can we define the term identity for such an early period? Are there ethnic, tribal, social, cultural, or other elements that determine the identity of a group of people? To achieve these objectives this thesis is structured in three parts. In the first part I will discuss theoretical models of identity, i.e., ethnic, tribal, social, and cultural identity, and the sense of identity and community in antiquity, from an anthropological perspective. The second part includes an intra–site microanalysis, where I explore all aspects of material culture at seven settlements serving as case studies. These seven settlements are: Tell Arpachiyah, Yarim Tepe II, Tell Umm Qseir, Girikihaciyan, Fıstıklı Höyük, Kazane Höyük, and Kerküşti Höyük. The third part provides a detailed intra–cultural analysis of architecture, burial customs, pottery, lithic artefacts, small finds, and cultural connections. This analysis highlights the similarities and differences in material culture between several settlements in Upper Mesopotamia in the hopes of understanding and identifying Halaf Culture identity in the 6th millennium BC.

Η Βόρεια Μεσοποταμία αποτελεί μία μοναδική γεωγραφική περιοχή, όπου η καλλιέργεια της γης είχε επιτευχθεί από νωρίς χάρη στο ευνοϊκό κλίμα και τη βλάστηση. Ο λεγόμενος Πολιτισμός Halaf άνθισε κατά την 6η χιλιετία π.Χ. στην περιοχή που συμπίπτει σχετικώς με την Εύφορη Ημισέληνο, δηλαδή στη βόρεια Μεσοποταμία, τη βόρια Συρία, και την νότια/νοτιοανατολική Ανατολία. Αυτή η περίοδος διακρίνεται από τις προηγούμενες χρονολογικές περιόδους για τα νέα και διαφορετικά πολιτισμικά και τεχνολογικά στοιχεία της, τα οποία κάνουν σταδιακά την εμφάνισή τους στους οικισμούς της Εγγύς Ανατολής. Μία από τις κεντρικές ερωτήσεις που έχει σκοπό να απαντήσει αυτή η διατριβή είναι: Υπήρχε κάποια συγκεκριμένη Halaf πολιτισμική ταυτότητα; Εφόσον η ταυτότητα δεν συνδέεται μόνον με τον πολιτισμό, αλλά και με την καταγωγή, το γένος, την ηλικία, τη γλώσσα, τη θρησκεία, την κοινωνική θέση, την εθνότητα, και ακόμη και με τα πολιτικά πιστεύω, πώς μπορούμε να ορίσουμε τον όρο ταυτότητα σε μία τόσο πρώιμη περίοδο; Υπάρχουν εθνοτικά, φυλετικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, ή άλλα στοιχεία τα οποία να καθορίζουν την ταυτότητα μίας ομάδας ανθρώπων;Για την επίτευξη των στόχων η συγκεκριμένη διατριβή είναι δομημένη σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος συζητούνται τα θεωρητικά μοντέλα ταυτότητας από ανθρωπολογικής σκοπιάς, και πιο συγκεκριμένα η εθνοτική, η φυλετική, η κοινωνική, και η πολιτισμική ταυτότητα, καθώς επίσης και η αίσθηση της ταυτότητας και κοινότητας κατά την αρχαιότητα. Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει την μικροανάλυση σε επίπεδο οικισμού (intra–site analysis), όπου διερευνώνται όλες οι εκφάνσεις του υλικού πολιτισμού επτά αρχαιολογικών θέσεων που χρησίμευσαν ως μελέτες περίπτωσης (case studies). Οι επτά αυτοί οικισμοί είναι οι εξής: Tell Arpachiyah, Yarim Tepe II, Tell Umm Qseir, Girikihaciyan, Fıstıklı Höyük, Kazane Höyük, και Kerküşti Höyük. Το τρίτο μέρος περιλαμβάνει μία λεπτομερή ενδοπολιτισμική ανάλυση (intra–cultural analysis) της αρχιτεκτονικής, των ταφικών εθίμων, της κεραμικής, των λίθινων εργαλείων, των μικροευρημάτων, και των πολιτισμικών επαφών. Η συγκεκριμένη ανάλυση τονίζει τις ομοιότητες και τις διαφορές στον υλικό πολιτισμό μεταξύ αρκετών οικισμών στη βόρεια Μεσοποταμία, με στόχο την διερεύνηση και κατανόηση της Halaf ταυτότητας κατά την 6η χιλιετία π.Χ.