Σχεδιασμός και υλοποίηση κοινωνικής πολιτικής στις λιγότερο αναπτυγμένες περιφέρειες της Ελλάδας: η περίπτωση της περιφέρειας της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης

Abstract

The emergence of the region as a degree of decentralized administration constitutes major institutional reform. In local government, the coexistence of equals of institutions creates a competitive position between them and must exist precise definition of responsibilities. Of course, they still exist constraints as resources are specific and there is a large degreedependence on the central administration. The O.T.A. they do not have fiscal independence, their financing system is labyrinthine and they have little flexibility in resource usage. From the revenues, a part is used by the OTAs. for funding of total needs, while the rest is allocated to mandatory actions by legislation or determined by ministerial decisions. In the context of the thesis, social policy is also understood it is treated researchally, as an example of the exercise of national social policy. In so this context, as an exercise of social policy is meant all theinstitutionalized measures and implemented policies or even informal practices that they aim to prevent and address the needs not only of the vulnerable population groups but also the general population of the territory, both in stage of reception with the services of the state as well as at the stage of integration or of the "rehabilitation" of individuals.

Η ανάδειξη της περιφέρειας ως βαθμό αποκεντρωμένης διοίκησης αποτελεί σημαντική θεσμική μεταρρύθμιση. Στην τοπική αυτοδιοίκηση η συνύπαρξη ισότιμων θεσμών δημιουργεί μια ανταγωνιστική μεταξύ τους θέση και πρέπει να υπάρχει επακριβής καθορισμός αρμοδιοτήτων. Βέβαια, εξακολουθούν να υφίστανται περιορισμοί καθώς οι πόροι είναι συγκεκριμένοι και υπάρχει μεγάλος βαθμός εξάρτησης από την κεντρική διοίκηση. Οι Ο.Τ.Α. δεν έχουν φορολογική αυτοτέλεια,το σύστημα χρηματοδότησης τους είναι δαιδαλώδες και έχουν μικρή ευελιξία στηνχρήση πόρων. Από τα έσοδα, ένα μέρος χρησιμοποιούν οι Ο.Τ.Α. για χρηματοδότηση συνολικών αναγκών, ενώ το υπόλοιπο κατανέμεται σε δράσεις υποχρεωτικές από την νομοθεσία ή προσδιορίζονται από υπουργικές αποφάσεις. Στα πλαίσια της διατριβής, η κοινωνική πολιτική εκλαμβάνεται και αντιμετωπίζεται ερευνητικά, ως παράδειγμα άσκησης εθνικής κοινωνικής πολιτικής. Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο, ως άσκηση κοινωνικής πολιτικής νοούνται όλα τα θεσμοθετημένα μέτρα και εφαρμοζόμενες πολιτικές ή και άτυπες πρακτικές που στοχεύουν στην πρόληψη και αντιμετώπιση των αναγκών όχι μόνο των ευπαθών πληθυσμιακών ομάδων αλλά και του γενικού πληθυσμού της επικράτειας, τόσο στο στάδιο της υποδοχής με τις υπηρεσίες του κράτους όσο και στο στάδιο της ένταξης ή της «αποκατάστασης» των ατόμων.