Η προστασία του ιδιωτικού βίου στο πεδίο του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου

Abstract

This thesis deals with the protection of privacy in the field of private international law. In this context, reference is made to the Regulation (EC) No 864/2007 on the applicable law to non-contractual obligations (known as "Rome II"), from the scope of which non-contractual obligations arising out of violations of privacy and rights relating to personality, including defamation, were excluded. As far as the greek legal order is concerned, the principle of lex loci delicti is applied, as in the majority of EU Member States. At the EU level the right to respect for private life is protected both through the ECHR (article 8) and through the EU Charter of Fundamental rights (article 7), which was based on the corresponding article of the ECHR. The right to freedom of expression, which is in conflict with the right to respect for private life, is also analysed. The preparatory processes that led to the removal from the scope of the regulation Rome II of non-contractual obligations arising out of violations of privacy are presented. Regarding international jurisdiction, article 7 (2) of Regulation (EU) No 1215/2012 is analysed and the relevant case law of the CJEU is presented. In addition, the abolition of Exequatur regarding the recognition and execution of judicial decisions from Member States is described. The relationship between the right to private life and the right to the protection of personal data is examined. Finally, the relationship between the rules of European private international law (Rome I, Rome II and Brussels Ia) and the Directive 95/46/ EC as well as the General Data Protection Regulation, is analysed.

Η παρούσα διατριβή ασχολείται με την προστασία του ιδιωτικού βίου στο πεδίο του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται αναφορά στον Κανονισμό (ΕΚ) 864/2007 σχετικά με το εφαρμοστέο δίκαιο για τις εξωσυμβατικές ενοχές (γνωστό ως «Ρώμη ΙΙ»), από το περιεχόμενο του οποίου εξαιρέθηκαν οι εξωσυμβατικές ενοχές που απορρέουν από προσβολές του ιδιωτικού βίου και δικαιωμάτων συναφών με την προσωπικότητα, συμπεριλαμβανομένης της δυσφήμησης. Όσον αφορά στην ελληνική έννομη τάξη, εφαρμόζεται - όπως και στην πλειοψηφία των κρατών μελών της Ε.Ε.- η αρχή της lex loci delicti. Σε επίπεδο Ε.Ε. το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής προστατεύεται τόσο μέσω της ΕΣΔΑ (άρθρο 8), όσο και μέσω του ΧΘΔΕΕ (άρθρο 7), το οποίο βασίσθηκε στο αντίστοιχο άρθρο της ΕΣΔΑ. Αναλύεται επίσης το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, το οποίο έρχεται σε σύγκρουση με το δικαίωμα στον ιδιωτικό βίο. Παρουσιάζονται οι προπαρασκευαστικές διεργασίες που οδήγησαν στην αφαίρεση από το πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού «Ρώμη ΙΙ» των εξωσυμβατικών ενοχών που απορρέουν από παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής. Όσον αφορά τη διεθνή δικαιοδοσία αναλύεται το άρθρο 7 (2) του Κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 και παρουσιάζεται η σχετική νομολογία του ΔΕΕ. Επιπλέον, περιγράφεται η κατάργηση του exequatur ως προς την αναγνώριση και εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων προερχόμενων από κράτη μέλη. Διερευνάται η σχέση μεταξύ του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής ζωής και του δικαιώματος προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Τέλος αναλύεται η σχέση μεταξύ των κανόνων του ευρωπαϊκού ιδιωτικού διεθνούς δικαίου (Ρώμη Ι, Ρώμη ΙΙ και Βρυξέλλες Ια), τόσο με την Οδηγία 95/46/ ΕΚ, όσο και με τον Γενικό Κανονισμό για την Προστασία Δεδομένων.