Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΣΦΥΡΩΝ

Abstract

A 144 PATIENTS WITH MALLEOLAR FRACTURES WERE FOLLOWED UP AFTER BEING TREATED SURGICALLY BASED ON THE PRINCIPLES OF AO-ASIF GROUP. THE MEAN FOLLOW UP PERIOD WAS 8.6 YEARS. SUBJECTIVE, OBJECTIVE AND X-RAY CRITERIA WERE USED TO ASSESS OUR RESULTS. REDUCTION WAS ANATOMIC AND GOOD IN 84%, AND POOR IN 16%. ALL WOUNDSHEALED WELL BY FIRST AND SECOND INTENTION. THREE PATIENTS HAD SUPERFICIAL WOUND INFECTION (2.08%) WHILE THERE WERE NO DEEP INFECTIONS OR SEPTIC ARTHRITIS. ONE CASE DEVELOPED DEEP VENOUS THROMBOSIS (0.69%) AND ANOTHER HAD PSEUDARTHROSIS OF A LATERAL MALLEOLAR FRACTURE (0.69%). THE FINAL RESULTS WERE EXCELLENT AND GOOD IN 74.3%, FAIR IN 14.6% AND POOR IN 11.1% WHILE POST TRAUMATIC OSTEOARTHRITIS DEVELOPED IN 22.2%. WE FOUNDED THAT, BOTH THE FREQUENCY OF OSTEOARTHRITIS AND THE FINAL RESULTS WERE SIGNIFICANTLY INFLUENCED BY THE QUALITY REDUCTION, THE SEVERITY OF TRAUMA, THE PRESENCE OF MEDIAL MALLEOLAR FRACTURE AND THE SIZE OF THE POSTERIOR BONE FRAGMENT IS BIGER THAN 25% OF THE INFERIOR TIBIAL JOINT SURFACE. THE FREQUENCY OF OSTEOARTHRITIS WAS SIGNIFICANTLY HIGHER WHEN THE BIGGER THAN 25% POSTERIOR BONE FRAGMENT WAS LEFT WITHOUT OSTEOSYNTHESIS. THEPRESENCE OF A POSTERIOR BONE FRAGMENT SMALLER THAN 25% OF THE INTERIOR TIBIALJOINT SURFACE, THE POSTERIOR MALLEOLAR AVULSION FRACTURES AS WELL AS THE USE OF TIBIOFIBULAR SCREW DID NOT INFLUENCE THE PROGNOSIS.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΜΕ 144 ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΣΦΥΡΩΝ ΠΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΗΣ ΑΟ. Ο ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΗΤΑΝ 104 ΜΗΝΕΣ (8.6 ΧΡΟΝΙΑ). Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ. Η ΑΝΑΤΑΞΗ ΗΤΑΝ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΤΟ 84%ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΙ ΦΤΩΧΗ ΣΤΟ 16%. ΤΑ ΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΕΠΟΥΛΩΘΗΚΑΝ ΟΜΑΛΑ ΚΑΤΑΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΚΟΠΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ. ΤΡΕΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ (2.08%) ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ ΕΠΙΠΟΛΗΣ ΦΛΕΓΜΟΝΗ, ΕΝΩ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΦΛΕΓΜΟΝΗ Η ΜΕ ΣΗΠΤΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ. ΥΠΗΡΞΕ ΜΙΑ ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΘΡΟΜΒΟΦΛΕΒΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΨΕΥΔΑΡΘΡΩΣΗΣ ΚΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΞΩ ΣΦΥΡΟΥ (0.69%). ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΗΤΑΝ ΑΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΣΤΟ 74.3%, ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΤΟ 14.6% ΚΑΙ ΦΤΩΧΟ ΣΤΟ 11.1%, ΕΝΩ Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ ΗΤΑΝ 22.2%. Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΑΞΗΣ, ΤΗΝ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΩΣΗΣ, ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΣΩ ΣΦΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΠΙΣΘΙΟΥ ΣΦΥΡΟΥ. Η ΥΠΑΡΞΗ ΟΠΙΣΘΙΟΥ ΟΣΤΙΚΟΥ ΤΕΜΑΧΙΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΤΟΥ 25% ΤΗΣ ΑΡΘΡΙΚΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ ΙΔΙΩΣ, ΟΤΑΝ ΑΦΕΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗ. ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΟΠΙΣΘΙΟΥ ΣΦΥΡΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΝΗΜΟΠΕΡΟΝΙΑΙΑΣ ΒΙΔΑΣ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.