Contemporary transformations of myth: Dracula, Lucifer and the Little Red Riding Hood in 21st century audiovisual media

Abstract

The study of myth is almost as old as myths themselves. The first recorded mythical analysis dates back to ancient Greece and Xenophane’s critique of Homer’s epics. Since then, many different theoretical approaches have emerged with numerous focal points and research methodologies. This research aims to investigate the recurrent use of specific mythical patterns and their successive transformations, deploying a methodological grid that draws concepts from semiotic structuralism and adaptation studies. The combination of semiotic structuralism (as a tool for mapping the relations of elements inside the myth and their cultural connotations) and adaptation studies (as a tool for exploring the relationships between different myths and their semiotic interplay) will result in a coherent theoretical tool, which will be used in the analysis of specific myths and their most recent adaptations. This research will focus on the myths of Dracula, Lucifer and the Little Red Riding Hood, whose multiple transformations in contemporary era seem to point toward a less dualistic and Manichean and more relativistic conception of myth.

Η μελέτη του μύθου έχει ιστορία σχεδόν ανάλογη με αυτή του ίδιου του μύθου. Οι πρώτες καταγεγραμμένες μυθικές αναλύσεις εντοπίζονται στην Αρχαία Ελλάδα και στην κριτική που ασκεί ο Ξενοφάνης στα Ομηρικά έπη. Από τότε, πολλές διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις έχουν διαμορφωθεί ανά τους αιώνες, με διαφορετικά σημεία εστίασης και διαφορετικές ερευνητικές μεθοδολογίες. Βασικός στόχος της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση των διαχρονικά επαναλαμβανόμενων μυθικών μοτίβων και των διαδοχικών τους μεταμορφώσεων, με την χρήση ενός νέου μεθοδολογικού εργαλείου που συνδυάζει έννοιες δανεισμένες από τον σημειωτικό στρουκτουραλισμό και το πεδίο της μελέτης των αφηγηματικών διασκευών (adaptation studies). Ο συνδυασμός του σημειωτικού στρουκτουραλισμού (ως ένα εργαλείο χαρτογράφησης των σχέσεων μεταξύ των στοιχείων του μύθου και των πολιτισμικών τους συνδηλώσεων) και της μελέτης των αφηγηματικών διασκευών (ως ένα εργαλείο έρευνας των σχέσεων μεταξύ των μύθων και των σημειωτικών τους συσχετισμών) θα οδηγήσει σε ένα συνεκτικό θεωρητικό εργαλείο, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί στην ανάλυση συγκεκριμένων μύθων και των πιο πρόσφατων διασκευών τους. Η παρούσα διατριβή εστιάζει στους μύθους του Δράκουλα, του Εωσφόρου και της Κοκκινοσκουφίτσας, των οποίων οι πολλαπλές μεταμορφώσεις στην σύγχρονη εποχή φαίνεται να αναδεικνύουν μια λιγότερη δυϊστική και Μανιχαϊστική και περισσότερο σχετικιστή αντίληψη του μύθου και του κόσμου.