Ο ρόλος της ελλιπούς γαλακτοζυλίωσης της IgA1 ανοσοσφαιρίνης στην παθογένεια κλινική εικόνα και εξέλιξη της IgA νεφροπάθειας

Abstract

Aim of the present study was to investigate whether the determination of the galactose-deficient IgA1 levels and the expression of miRNAs let-7b and miR-148b could contribute to the diagnosis of IgA nephropathy before performing a renal biopsy, or if they could act as a prognostic marker of progression and response to therapy in patients with established IgA nephropathy. We studied 95 patients with biopsy proven IgA nephropathy (mean follow up: 8,7 ± 5,8 years) and two control groups consisting of 87 healthy volunteers and 65 patients with other glomerular diseases. The histological features were evaluated using the Oxford classification of IgA nephropathy. The galactose-deficient IgA1 levels were measured using an ELISA method based on the monoclonal antibody KM55, that recognises as epitope the hinge region of galactose-deficient IgA1. The expression of miRNAs let-7b and miR-148b was determined using real-time quantitative PCR. Galactose-deficient IgA1 levels and the let-7b expression were significantly higher at the time of renal biopsy in patients with IgA nephropathy than in healthy volunteers (p<0,001) and in patients with other glomerular diseases (p<0,001), while they were similar in healthy volunteers and in patients with other glomerular diseases (ns). A higher expression of both let-7b and miR-148b was documented in patients with episodes of macroscopic haematuria (p<0,001 and p=0,06 respectively). The presence of crescents had a negative correlation with the levels of galactose-deficient IgA1, let-7b and miR-148b (p=0,028, p=0,002 and p=0,015 respectively). Higher let-7b expression was documented in patients with faster deterioration of renal function (higher annual decline of eGFR, p=0,01), in patients who started dialysis (p=0,001) and in patients who reached the combined endpoint of the study (≥50% reduction of eGFR at the end of follow-up compared to baseline or start of dialysis, p=0,001). Furthermore, the let-7b expression influenced the renal survival in the Cox regression analysis (p=0.015). The impact of let-7b on the outcome of renal function was more prominent in patients treated with corticosteroids (p=0,007). The levels of galactose-deficient IgA1 were significantly lower at the end of follow up (9,9 ± 7,2 μg/ml) than at the time of renal biopsy (18,7 ± 12,4 μg/ml, p<0,001). This reduction was more prominent among the patients that received immunosuppressive therapy (p<0,001) than in the rest of the patients΄ cohort (p=0,023). In conclusion, despite the fact that the method for the determination of galactose-deficient IgA1 based on the antibody KM55 is far more stable than the older lectin-based methods, the limitation still remains that slightly elevated levels can be found in healthy individuals or in other glomerular diseases. The specificity and sensibility of the method could not allow a diagnosis of IgA nephropathy based solely on galactose-deficient IgA1 levels without the use of renal biopsy. This applies also to the elevated levels of let-7b found in IgA patients. On the other hand, let-7b expression at the time of renal biopsy predicted the long-term outcome of renal function and identified patients resistant even to aggressive treatment with immunosuppressives.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί αν ο προσδιορισμός των επιπέδων της ελλιπώς γαλακτοζυλιωμένης IgA1 ανοσοσφαιρίνης και της έκφρασης των miRNAs let-7b και miR-148b θα μπορούσε να αποτελέσει βοήθημα στη διάγνωση της IgA νεφροπάθειας ή προγνωστικό δείκτη όσον αφορά την κλινική πορεία και την ανταπόκριση στη θεραπεία. Εξετάστηκαν 95 ασθενείς με ιστολογικά επιβεβαιωμένη IgA νεφροπάθεια (μέσος χρόνος παρακολούθησης 8,7 ± 5,8 έτη) και δύο ομάδες ελέγχου αποτελούμενες από 87 υγιείς εθελοντές και 65 πάσχοντες από άλλα σπειραματικά νοσήματα. Η ιστολογική εικόνα των ασθενών με IgA νεφροπάθεια αξιολογήθηκε με βάση την ταξινόμηση της Οξφόρδης Τα επίπεδα της ελλιπώς γαλακτοζυλιωμένης IgA1 στον ορό μετρήθηκαν με τη βοήθεια τεχνικής ELISA που βασίστηκε στο μονοκλωνικό αντίσωμα KM55. Η έκφραση των miRNAs let-7b και miR-148b μετρήθηκαν με τη βοήθεια αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης πραγματικού χρόνου. Τα επίπεδα της ελλιπώς γαλακτοζυλιωμένης IgA1 και η έκφραση του let-7b ήταν σημαντικά υψηλότερες κατά τη νεφρική βιοψία στους ασθενείς με IgA νεφροπάθεια (p<0,001) και την ομάδα ασθενών με άλλες σπειραματονεφρίτιδες (p<0,001), ενώ δε διέφεραν σημαντικά ανάμεσα στους υγιείς εθελοντές και στους ασθενείς με άλλες σπειραματονεφρίτιδες (ns). Καταγράφηκε υψηλότερη έκφραση των miRNAs let-7b και miR-148b σε ασθενείς με επεισόδια μακροσκοπικής αιματουρίας (p<0,001 και p=0,06 αντίστοιχα). Η παρουσία μηνοειδών σχηματισμών συσχετιζόταν αντίστροφα με τα επίπεδα της ελλιπώς γαλακτοζυλιωμένης IgA1, αλλά και του let-7b και του miR-148b (p=0,028, p=0,002 και p=0,015 αντίστοιχα). Αυξημένα επίπεδα let-7b καταγράφηκαν στους ασθενείς με γρήγορη επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας (υψηλό ρυθμό έκπτωσης του eGFR ανά έτος, p=0,01), στους ασθενείς που εντάχθηκαν σε χρόνιο πρόγραμμα εξωνεφρικής κάθαρσης (p=0,001) και στους ασθενείς που έφτασαν στο άλλο, συνδυαστικό καταληκτικό σημείο της μελέτης (πτώση του eGFR ≥ 50% ή ένταξη σε χρόνιο πρόγραμμα εξωνεφρικής κάθαρσης, p=0,001). Επιπλέον η έκφραση του miRNA let-7b συσχετιζόταν με την νεφρική επιβίωση και στην ανάλυση κατά Cox regression (p=0.015). Η συσχέτιση του let-7b με την εξέλιξη της νεφρικής λειτουργίας ήταν πιο εμφανής στους ασθενείς που έλαβαν ανοσοκατασταλτική αγωγή (p=0,007). Η τιμή της ελλιπώς γαλακτοζυλιωμένης IgA1 εμφάνισε σημαντική μείωση στο τέλος της παρακολούθησης σε σχέση με την αρχική τιμή κατά τη νεφρική βιοψία (p<0,001). Η πτώση αυτή ήταν πιο έντονη στους ασθενείς που είχαν λάβει ανοσοκατασταλτική θεραπεία με κορτικοειδή (p<0,001) σε σχέση με τους υπόλοιπους (p=0,023). Συμπερασματικά, παρόλο που η τεχνική μέτρησης της ελλιπώς γαλακτοζυλιωμένης IgA1 που βασίζεται στη χρήση του αντισώματος ΚΜ55 είναι σαφώς πιο σταθερή σε σχέση με τις προηγούμενες, παραμένει ο περιορισμός ότι μέτρια αυξημένα επίπεδα της μπορεί να παρατηρηθούν και σε υγιή άτομα ή σε άλλα σπειραματικά νοσήματα. Η ειδικότητα και η ευαισθησία της μεθόδου είναι τέτοια που απομακρύνει το ενδεχόμενο να τίθεται η διάγνωση της IgA νεφροπάθειας με βάση αποκλειστικά τα επίπεδα της ελλιπώς γαλακτοζυλιωμένης IgA1 χωρίς νεφρική βιοψία. Το ίδιο ισχύει και για την αυξημένη έκφραση του let-7b σε ασθενείς με IgA νεφροπάθεια. Ωστόσο, τα επίπεδα του let-7b κατά τη νεφρική βιοψία μπορούν να προβλέψουν την μετέπειτα εξέλιξη της νεφρικής λειτουργίας αλλά και να εντοπίσουν τους ασθενείς που είναι ανθεκτικοί ακόμα και σε επιθετική θεραπεία με ανοσοκατασταλτική αγωγή.