Ο ρόλος της Μαίας και της συμβουλευτικής στο Μητρικό Θηλασμό σε περιστατικά παθολογίας κύησης στην Κεντρική Ελλάδα

Abstract

Aim: The aim of the study was to investigate the effect of a structured individualized lactation educational intervention by a midwife on increasing breastfeeding rates in women with endocrine disorders and low-risk women compared to women receiving standard care, 24 months after delivery.Methods: Two-hundred women made up the study population. Half of them were experiencing endocrine pregnancy disorders and 100 women constituted the low-risk pregnancy standard care control group. The intervention was carried out by a midwife at the tertiary Larisa University Hospital, and was designed to be constituted by 1 extend prenatal interview with instructions, 1 postpartum hospital visit and scheduled phone calls. Women in the standard care control group received standard care for breastfeeding in the prenatal and postnatal periods. All data was collected during the prenatal period as well as at scheduled visits to the hospital after childbearing, at 3 weeks, 4 months, 6 months, 1st and 2nd year.Results: Women who were breastfeeding exclusively were significantly higher in the midwifery intervention group with endocrine disorders, namely breastfeeding continued at four months (breastfeeding: 20% vs. 12%, exclusive breastfeeding: 50% vs. 26%, p = 0.0228), and at six months after childbirth (breastfeeding: 54% vs, 28%, exclusive breastfeeding: 32% vs. 12%, p = 0.0011), compared to the standard care control group with endocrine disorder. The low-risk midwifery intervention group breastfed at four months (22% vs. 14%, p=0.0428) and at six months (52% vs. 26%, p = 0.0018) at higher rates compared to the standard care control group. In addition, exclusive breastfeeding was significantly higher in the low-risk midwifery intervention group at four months (46% vs. 20%, p = 0.0102) and six months (38%vs.4%, p < 0.0001) compared to the standard care control group.Conclusion: This study was the first attempt of a structured midwifery breastfeeding education in Greece and its major contribution reflects a significant positive impact on breastfeeding rates in terms of duration and exclysivity in women with gestational endocrine disorders as well as in low-risk women,ahn could possibly be applied and instituted in everyday clinical practice to increase the low breastfeeding rates in Greece

Στόχος: Στόχος της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η επίδραση μιας δομημένης εξατομικευμένης εκπαιδευτικής παρέμβασης θηλασμού από μαία στην αύξηση των ποσοστών μητρικού θηλασμού σε γυναίκες με ενδοκρινικά νοσήματα κύησης και γυναίκες χαμηλού κινδύνου σε σύγκριση με τις γυναίκες που λαμβάνουν τυπική φροντίδα, 24 μήνες μετά τον τοκετό.Mέθοδοι: Διακόσιες γυναίκες αποτελούσαν τον πληθυσμό της μελέτης. Οι 100 γυναίκες με ενδοκρινικά νοσήματα κύησης και 100 γυναίκες που αποτελούσαν την ομάδα χαμηλού κινδύνου. Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε από μαία στο Τριτοβάθριο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας και αποτελούνταν από 1 εκτεταμένη προγεννητική συνέντευξη και συμβουλευτική, 1 επίσκεψη μετά τον τοκετό και προγραμματισμένες τηλεφωνικές συνεντεύξεις. Οι γυναίκες στην ομάδα ελέγχου έλαβαν την τυποποιημένη φροντίδα για το θηλασμό στην προγεννητική και μεταγεννητική περιόδο. Όλα τα δεδομένα συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της προγεννητικής περιόδου, σε προγραμματισμένες επισκέψεις στο νοσοκομείο μετά τον τοκετό, και σε τηλεφωνική συνέντευξη στις 3 εβδομάδες, 4 μήνες, 6 μήνες, 1ο και 2ο έτος.Αποτελέσματα: Οι γυναίκες που θηλάζουν αποκλειστικά ήταν σημαντικά περισσότερες στην ομάδα παρέμβασης από μαία με ενδοκρινικά νοσήματα κύησης, συγκεκριμένα ο θηλασμός συνεχίστηκε στους τέσσερις μήνες (θηλασμός: 20% έναντι 12%, αποκλειστικός θηλασμός: 50% έναντι 26%, p = 0,0228) και σε έξι μήνες μετά τον τοκετό (θηλασμός: 54% έναντι 28%, αποκλειστικός θηλασμός: 32% έναντι 12%, p = 0,0011), σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου με ενδοκρινικά νοσήματα κύησης. Η ομάδα παρέμβασης από μαία χαμηλού κινδύνου θηλάζει στους τέσσερις μήνες (22% έναντι 14%, p=0, 0428) και στους έξι μήνες (52% έναντι 26%, p = 0, 0018) σε υψηλότερα ποσοστά σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Επιπλέον, ο αποκλειστικός θηλασμός ήταν σημαντικά υψηλότερος στην ομάδα παρέμβασης από μαία χαμηλού κινδύνου στους τέσσερις μήνες (46% έναντι 20%, p = 0, 0102) και έξι μήνες (38% έναντι 4%, p < 0, 0001) σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.Συμπέρασμα: Η μελέτη αυτή ήταν η πρώτη προσπάθεια δομημένης εκπαίδευσης θηλασμού από μαία στην Ελλάδα και η σημαντική συμβολή της αντικατοπτρίζει σημαντικό θετικό αντίκτυπο στα ποσοστά θηλασμού όσον αφορά τη διάρκεια και την αποκλειστικότητα σε γυναίκες με ενδοκρινικά νοσήματα κύησης καθώς και σε γυναίκες χαμηλού κινδύνου, όπου θα μπορούσε ενδεχομένως να εφαρμοστεί και να θεσπιστεί στην καθημερινή κλινική πρακτική για την αύξηση των χαμηλών ποσοστών θηλασμού στην Ελλάδα.