Language and politics in the world of the Hellenistic poleis: the evidence of inscriptions

Abstract

Since the Archaic period ancient Greek cities formed networks in the Mediterranean Sea which allowed them to interact with each other and exchange ideas and practices in every domain of human activity. This thesis examines these contacts specifically in the field of politics during the Hellenistic period when the old networks were further reinforced through the expansion of Greek culture to the East. By focusing on the epigraphic material from mainland and Aegean Greece and by drawing on modern methods of linguistics, the dissertation explores both the common, widespread democratic political culture shared by all cities and the existing local particularities in terms of language and institutions. This investigation highlights not only the vitality of democracy in the Hellenistic age when cities were still introducing new and original institutions, but also the emphasis that each city placed on asserting a distinct, local identity. Language played an important role in the creation of local identities especially when cities strove to maintain their ancestral, local dialects and deviate from the shared, political idiom that they all used when practicing politics.

Οι αρχαίες ελληνικές πόλεις από την Αρχαϊκή περίοδο σχημάτισαν στη Μεσόγειο Θάλασσα δίκτυα, τα οποία τους επέτρεψαν να αλληλεπιδρούν και να ανταλλάσσουν ιδέες και πρακτικές σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η διατριβή αυτή εξετάζει αυτές τις επαφές, συγκεκριμένα στο πεδίο της πολιτικής κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου, όταν τα παλιά δίκτυα ενισχύθηκαν ακόμα περισσότερο μέσω της εξάπλωσης του ελληνικού πολιτισμού προς την Ανατολή. Εστιάζοντας στο επιγραφικό υλικό από την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου, και αντλώντας από τις σύγχρονες μεθόδους της γλωσσολογίας, η μελέτη ερευνά τόσο την κοινή, ευρέως διαδεδομένη δημοκρατική πολιτική κουλτούρα στην οποία συμμετείχαν όλες οι πόλεις-κράτη, όσο και τις υπάρχουσες τοπικές ιδιαιτερότητες σε γλωσσικό και θεσμικό επίπεδο. Αυτή η διερεύνηση υπογραμμίζει τη ζωτικότητα της δημοκρατίας στην Ελληνιστική εποχή, όταν οι πόλεις-κράτη εξακολουθούσαν να εισάγουν νέους και καινοτόμους θεσμούς, αλλά και την έμφαση που η κάθε πόλη έδινε στο να διεκδικεί μία ιδιαίτερη, τοπική ταυτότητα. Η γλώσσα έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο στη δημιουργία τοπικών ταυτοτήτων, ιδιαίτερα όταν οι πόλεις αγωνίζονταν να διατηρήσουν τις προγονικές, τοπικές διαλέκτους και να παρεκκλίνουν από το κοινό, πολιτικό ιδίωμα που όλες χρησιμοποιούσαν στην άσκηση της πολιτικής.