Η καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου: Ν. 927/1979, όπως τροποποιήθηκε με τους Ν. 4285/2014 και 4491/2017

Abstract

The elaboration of this work aims to ask questions and at the same time to offer answers to the questions that arise through the presentation, analysis and interpretation of the criminal provisions of Law 4285/2014 (Government Gazette A '191/10.09.2014), which amended Law 927/1979 (Government Gazette A '139/28.06.1979) "On the inferno of acts or actions aimed at racial discrimination". The research essentially has as its point of reference a very specific field of human delinquency, which is at the same time a partial manifestation of the racist phenomenon, that of "hate speech". Hate speech, as a reason that is externalized and addressed to other people trying to intervene in the field of their will, in order to make a decision and commit acts of discrimination, hatred and even violence against a person or group of people identified on the basis of colour, their race, religion, sexual orientation, etc., is therefore a "communication act" and, under certain conditions, a "crime of opinion". Thus, however, it is understood that its prohibition by means of criminal law inevitably restricts the constitutionally and internationally guaranteed freedom of expression or freedom of opinion, as a result of the relativity of the protection of individual rights or freedoms.

Η εκπόνηση αυτής της εργασίας στοχεύει στο να θέσει ερωτήματα και παράλληλα να προσφέρει απαντήσεις στα ζητήματα που προκύπτουν μέσα από την παρουσίαση, ανάλυση και ερμηνεία των ποινικών διατάξεων του Ν. 4285/2014 (ΦΕΚ Α’ 191/10.09.2014), ο οποίος τροποποίησε το Ν. 927/1979 (ΦΕΚ Α’ 139/28.06.1979) «Περί κολασμού πράξεων ή ενεργειών αποσκοπουσών εις φυλετικάς διακρίσεις». Η έρευνα ουσιαστικά έχει ως σημείο αναφοράς ένα πολύ συγκεκριμένο πεδίο της ανθρώπινης παραβατικότητας, το οποίο αποτελεί συνάμα και μία επιμέρους έκφανση του ρατσιστικού φαινομένου, αυτό της «ρητορικής του μίσους», άλλως του «λόγου του μίσους» (διεθνώς αναγνωρισμένος και ως “hate speech”). H ρητορική του μίσους, ως λόγος που εξωτερικεύεται και απευθύνεται σε άλλους ανθρώπους προσπαθώντας να επέμβει στο πεδίο της βούλησής τους, ώστε να πάρουν απόφαση και να προβούν σε πράξεις διακρίσεων, μίσους ακόμα και βίας σε βάρος προσώπου ή ομάδας προσώπων που προσδιορίζονται με βάση το χρώμα, τη φυλή, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό τους κ.ά., αποτελεί κατά τούτο «επικοινωνιακό ενέργημα» και, υπό προϋποθέσεις, «έγκλημα γνώμης». Έτσι, όμως, γίνεται αντιληπτό ότι η απαγόρευσή του με τα μέσα του ποινικού δικαίου περιορίζει αναπόφευκτα τη συνταγματικά αλλά και διεθνώς κατοχυρωμένη ελευθερία της έκφρασης ή ελευθερία της γνώμης, ως αποτέλεσμα της σχετικότητας της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων ή ελευθεριών.