Η υπερηχογραφική μελέτη του όγκου και των αιμοδυναμικών παραμέτρων των όρχεων σε ασθενείς με υποκλινική κιρσοκήλη και η συσχέτιση τους με τις παραμέτρους του σπερμοδιαγραμμάτος

Abstract

INTRODUCTION: Unlike the clinical form, subclinical varicocele is not an indication of treatment, whereas there are no reliable markers for the assessment of the severity or surveillance. In our present study, we evaluated and followed a population of men with subclinical varicocele and calculated statistical correlations between ultrasonographic and clinical characteristics. MATERIALS AND METHODS: Our study was carried out at the Urological Clinic of General Hospital of Patras between 2017-2020. It included 80 men with subclinical varicocele. Men were divided into Group 1, patients with normospermia, and Group 2, patients with dyspermia (at least one disorder in the principal parameters of spermogram as per WHO: concentration, motility, and morphology). After 6 months the patients were clinically reviewed with new spermiogram and had an ultrasound repeated.RESULTS: Forty-three and 37 men formed group 1 and group 2 (29 men with asthenospermia, 8 with oligo-asthenospermia), respectively. The presence of bilateral varicocele was associated with an increased relative risk for dyspermia (RR 2.43, 95% CI 1.45 to 3.89, p=0.006). Statistically significant difference was observed between groups 1 & 2 in terms of the parameters Total motile Sperm Count (TMSC), maximal vein diameters on the left, Body mass index, mean RI (Resistive Index), PSV (Peak Systolic Velocity), EDV (End Diastolic Velocity) (p<0.05) but not in terms of total testicular volume, volume deferential, maximal diameters on the right, age, and RI ratio between left and right (p>0.05).In the sub-group of men with normospermia and unilateral varicocele (n=33), the presence of persisting reflux in Valsava was associated with a larger maximum varicose vein diameter (p<0.05). In the sub-group of men with normospermia and bilateral varicocele (n=10), the maximum diameters of the vessels differed significantly between the different degrees of reflux (declining and not declining during the Valsava) left and right, while the left varicoceles were greater than the right ones, regardless of the type of the reflux (p<0.05). In men with normospermia, no statistically significant correlations were found between clinical and ultrasound parameters.12In the sub-group of dyspermic men with unilateral varicocele (n=14), a statistically significant correlation of total testicular volume, mean RI value RI ratio and volume differential with sperm concentration; between the testicular volume difference and TMSC; total testicular volume with testosterone (p<0.05). In the sub-group of men with dyspermia and bilateral varicocele (n=23) venous size was not significantly different between sides. A statistically significant correlation was found between the mean RI value with sperm concentration; the mean RI value and serum testosterone; the total testicular volume with sperm concentration, motility, testosterone, TMSC and FSH (p<0.05).After 6 months, a statistically significant difference in TMSC was found among all participants (p<0.05). Men with normospermia showed no statistically significant changes in the TMSC number (p>0.05). In contrast, the sub-groups of dyspermia had statistically significant differences (dyspermic with unilateral varicocele, -2.7 +/- 2.33, p=0.002 / dyspermic with bilateral varicocele, -0.93 +/- 1.67, p=0.014). The RI index at diagnosis showed a statistically significant, positive correlation with the deterioration of TMSC in men with dyspermia. CONCLUSIONS: Bilateral varicocele seems to be associated with an increased likelihood of dyspermia versus unilateral localization. Also, dyspermia appears to be accompanied by affected hemodynamic parameters and especially an increased mean RI value, which may act as a preliminary severity indicator; in men with dyspermia, RI is negatively associated with sperm concentration and motility. The 6-month period is followed by a significant decrease in the total number of progressively motile spermatozoa in all men with subclinical varicocele. However, the decrease is statistically but also clinically more important in men found with dyspermia during the initial check. Finally, the mean RI index at diagnosis shows a significant positive correlation with the change in TMSC after 6 months.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Αντίθετα με την κλινική μορφή, η υποκλινική κιρσοκήλη δεν αποτελεί ένδειξη θεραπείας ενώ δεν υπάρχουν αξιόπιστοι δείκτες για την αξιολόγηση αυτής ή πρωτόκολλα παρακολούθησης. Στη παρούσα εργασία μας, μελετήσαμε και ακολουθήσαμε έναν πληθυσμό ανδρών με υποκλινική κιρσοκήλη και υπολογίσαμε στατιστικές συσχετίσεις μεταξύ υπερηχογραφικών και κλινικών χαρακτηριστικών.ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η μελέτη μας πραγματοποιήθηκε στην Ουρολογική Κλινική του Γ.Ν. Πατρών το διάστημα 2017-2020. Συμπεριέλαβε 80 άνδρες με υποκλινική κιρσοκήλη. Οι άνδρες χωρίσθηκαν σε Ομάδα 1, ασθενείς με νορμοσπερμία, και Ομάδα 2, ασθενείς με δυσπερμία (τουλάχιστον μία διαταραχή στις βασικές παραμέτρους του σπερμοδιαγράμματος συγκέντρωσης, κινητικότητας και μορφολογίας, κατά WHO). Μετά από 6 μήνες οι ασθενείς επανεξετάσθηκαν κλινικά και επανέλαβαν τον υπερηχογραφικό έλεγχο και το σπερμοδιάγραμμα.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σαράντα τρεις άνδρες αποτέλεσαν την ομάδα 1 και 37 άνδρες την ομάδα 2 (29 άνδρες με ασθενοσπερμία, 8 με ολιγοασθενοσπερμία). Η παρουσία αμφοτερόπλευρης κιρσοκήλης σχετίσθηκε με αυξημένες πιθανότητες δυσπερμίας (RR 2.43, 95% CI 1.45 to 3.89, p=0,006). Στατιστικά σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε μεταξύ των ομάδων 1 & 2 ως προς το συνολικό αριθμό προωθητικά κινουμένων σπερματοζωαρίων (TMSC), δείκτη μάζας σώματος, μέγιστη διάμετρο κιρσοειδούς φλέβας αριστερά, μέση τιμή RI (Resistive Index), PSV (Peak Systolic Velocity), EDV (End Diastolic Velocity), FSH και τεστοστερόνη (p<0.05) αλλά όχι ως προς τον συνολικό ορχικό όγκο, τη διαφορά μεταξύ αριστερού και δεξιού όγκου, τη μέγιστη διάμετρο στα δεξιά, την ηλικία και το κλάσμα RI μεταξύ αριστερής και δεξιάς πλευράς (p>0.05).Στην υπο-ομάδα των ανδρών με νορμοσπερμία και ετερόπλευρη κιρσοκήλη (ν=33), η παρουσία μη φθίνουσας παλινδρόμησης κατά τη Valsava συσχετιζόταν με μεγαλύτερη μέγιστη διάμετρο κιρσοειδούς φλέβας (p<0.05). Στην υπο-ομάδα των ανδρών με νορμοσπερμία και αμφοτερόπλευρη κιρσοκήλη (ν=10), οι μέγιστες διάμετροι των αγγείων διέφεραν σημαντικά μεταξύ των διαφορετικών βαθμών παλινδρόμησης (φθίνουσα και μη φθίνουσα κατά τη Valsava) αριστερά και δεξιά, ενώ οι αριστερές κιρσοκήλες ήταν μεγαλύτερες των δεξιών, ανεξαρτήτως τύπου της παλινδρόμησης10(p<0.05). Στους άνδρες με νορμοσπερμία δεν διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ κλινικών και υπερηχογραφικών παραμέτρων.Στην υπο-ομάδα των δυσπερμικών ανδρών με ετερόπλευρη κιρσοκήλη (ν=14), διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση του συνολικού ορχικού όγκου, της μέσης τιμής RI, του κλάσματος RI και της διαφοράς του ορχικού όγκου με τη συγκέντρωση των σπερματοζωαρίων, καθώς και τη διαφορά ορχικού όγκου και των TMSC και του συνολικού ορχικού όγκου και της τεστοστερόνης (p<0.05). Στην υπο-ομάδα των ανδρών με δυσπερμία και αμφοτερόπλευρη κιρσοκήλη (ν=23), τα μεγέθη των κιρσοκηλών δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ των δύο πλευρών. Διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ της μέσης τιμής RI και της συγκέντρωσης των σπερματοζωαρίων και της τεστοστερόνης του ορού, και του συνολικού ορχικού όγκου με τη συγκέντρωση των σπερματοζωαρίων, τον TMSC, την κινητικότητα, τη τεστοστερόνη και την FSH (p<0.05).Μετά την πάροδο 6 μηνών, δεν διαπιστώθηκε εξέλιξη σε κλινική κιρσοκήλη. Η ανάλυση κατά ζεύγη ανέδειξε στατιστικά σημαντική μεταβολή στον TMSC στο σύνολο (p<0.05). Οι άνδρες με νορμοσπερμία δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντική μεταβολή (p>0.05). Σε αντίθεση, οι υπο-ομάδες της δυσπερμίας σημείωσαν στατιστικά σημαντικές διαφορές (δυσπερμικοί με ετερόπλευρη κιρσοκήλη, -2.7 +/- 2.33, p=0.002 / δυσπερμικοί με αμφοτερόπλευρη κιρσοκήλη, -0.93 +/- 1.67, p=0.014). Ο δείκτης RI κατά τη διάγνωση παρουσίασε στατιστικά σημαντική, θετική συσχέτιση με τη μεταβολή των TMSC στους άνδρες με δυσπερμία.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η αμφοτερόπλευρη κιρσοκήλη φαίνεται να συνδέεται με αυξημένη πιθανότητα δυσπερμίας έναντι της ετερόπλευρη εντόπισης. Επίσης, η δυσπερμία φαίνεται να συνοδεύεται από επηρεασμένες αιμοδυναμικές παραμέτρους και κυρίως αυξημένη μέση τιμή RI, που ίσως μπορεί να λειτουργήσει σαν δείκτης βαρύτητας. Επίσης, σε άνδρες με δυσπερμία, ο RI σχετίζεται αρνητικά με τη συγκέντρωση και την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων. Η πάροδος 6 μηνών ακολουθείται από μείωση του συνολικού αριθμού προοδευτικά κινητών σπερματοζωαρίων στο σύνολο των ανδρών. Η μείωση είναι στατιστικά αλλά και κλινικά σημαντικότερη στους άνδρες που διαπιστώθηκαν με δυσπερμία κατά τον αρχικό έλεγχο. Τέλος, ο δείκτης RI κατά τη διάγνωση παρουσιάζει σημαντική συσχέτιση με τη μεταβολή του TMSC μετά την πάροδο 6 μηνών.