Μελέτη των εμβρυϊκών υπολειμμάτων του πόρου του Muller του όρχεως (κύστη Morgagni) σε σχέση με την κρυψορχία

Abstract

Introduction: Anti-müllerian hormone (AMH) causes regression of the müllerian ducts in the male fetus through apoptosis and epithelial mesenchymal transformation. Morgagni’s hydatid, is a vestigial remnant of müllerian duct origin, and it is located at the upper pole of the testis or in the groove between the testis and the epididymis. It contains both, androgen (AR) and estrogen receptors (ER). AMH is involved in testicular development and function. It is a marker of Sertoli cell function. Insulin-like peptide-3 (INSL3) is a hormone that is produced in the pre- and postnatal Leydig cells of the testes and plays a major role in testicular descent. It is considered a marker of good testicular function. INSL3 is considered to intervene in the intra-abdominal phase of testicular descent together with the ΑΜΗ. Aim: To investigate the association of Morgagni’s hydatid, AMH and INSL3 in the process of testicular descent and congenital cryptorchidism. Methods: Fifty (50) patients with congenital cryptorchidism and 38 controls with orthotopic testes were investigated. Finaly, 36 Morgagni’s hydatids from patients with congenital cryptorchidism and 21 hydatids from patients with hydrocele, were included in the study. Morgagni’s hydatid receptor expression was assessed by immunohistochemistry using monoclonal antibodies R441 for AR and MAB463 for ER. For the estimation of the receptors’ expression the Allred Score method was used. Plasma AMH and INSL3 levels were measured, in 42 patients with congenital cryptorchidism and in 38 patients with hydrocele (controls), using a spectrophotometry enzyme immunoassay Elisa competitive and sandwich techniques and was assessed by the Sirio S, Elisa Microplate Reader. For statistical analysis we used the Mann-Whitney U test, the Goodman and Kruskal tau (based on chi-squared approximation), the Wilcoxon Signed Ranks and Spearman’s rank correlation coefficient rho (rs) tests. The threshold for statistical significance was defined as p< 0.05. All analyses were performed with the SPSS Statistical Software Package (IBM SPSS Statistics, version 24, Chicago, IL, USA). Results: The presence of the Morgagni’s hydatid was observed in 85.0% of the boys with congenital cryptorchidism and in 82.4% of the controls. A significant positive correlation (rho=0.484, p=0.004) was found between the Morgagni’s hydatid length and INSL3 plasma concentrations in the patients with congenital cryptorchidism. The Allred score for AR trended toward lower values in congenital cryptorchidism patients compared to controls (p = 0.193), while ER scores presented statistically significant lower values in congenital cryptorchidism compared to controls (p = 0.017). The AMH concentration did not present any statistical difference in the congenital cryptorchidism group compared to controls. Conclusions: 1)The association between a larger Morgagni’s hydatid length and higher INSL3 concentrations in the group with congenital cryptorchidism may possibly reflect a better testicular function in boys with bigger hydatid`s length. This association could also suggest that Morgagni’s hydatid may be involved in the process of testicular descent. 2)The findings of a trend for lower AR expression and a statistically significant lower expression of ER in the congenital cryptorchidism group may suggest an association of AR and ER with cryptorchidism and may provide an insight into the process of testicular descent. 3)Higher levels of AMH in combination with higher Morgagni’s hydatid ER scores may play a role in congenital cryptorchidism in certain children.

Εισαγωγή: Η Αντιμυλλεριανή ορμόνη (AMH) προκαλεί υποστροφή των πόρων του Müller στο άρρεν έμβρυο διαμέσου κυτταρικής απόπτωσης και επιθηλιακής μεσεγχυματικής διαφοροποίησης. Η υδατίδα του Morgagni, είναι ένα εμβρυικό υπόλειμμα προερχόμενο από τον πόρο του Müller και εντοπίζεται στον άνω πόλο του όρχι ή στη σχισμή ανάμεσα στον όρχι και στην επιδιδυμίδα. Περιέχει τόσο ανδρογονικούς (AR), όσο και οιστρογονικούς (ER) ορμονικούς υποδοχείς. Η AMH σχετίζεται με την ορχική ανάπτυξη και λειτουργία. Είναι ένας δείκτης της λειτουργίας των κυττάρων του Sertoli. Η INSL3 (Insulin-like peptide-3) είναι μία ορμόνη η οποία παράγεται από τα εμβρυικά και νεογνικά ορχικά κύτταρα Leydig παίζοντας σπουδαίο ρόλο στην κάθοδο των όρχεων. Θεωρείται δείκτης καλής ορχικής λειτουργίας. Η INSL3 θεωρείται ότι παρεμβαίνει μαζί με την AMH στην ενδοκοιλιακή φάση της καθόδου των όρχεων. Σκοπός: Να διερευνηθεί η σχέση της υδατίδαςMorgagni, η AMH, και η INSL3, στη διαδικασία της καθόδου των όρχεων και την εμφάνιση συγγενούς κρυψορχίας. Μέθοδοι:Μελετήθηκαν 50 ασθενείς με συγγενή κρυψορχία και 38 μάρτυρες με ορθότοπη θέση όρχεων. Χρησιμοποιήθηκαν 36 υδατίδες από ασθενείς με συγγενή κρυψορχία και 21 υδατίδες από ασθενείς με υδροκήλη (μάρτυρες). Η έκφραση των ορμονικών υποδοχέων στις υδατίδες εκτιμήθηκε με ανοσοϊστοχημεία, με τη χρήση μονόκλωνων αντισωμάτων R441 για τους AR και MAB463 για τους ER. Για τον υπολογισμό της έκφρασης των υποδοχέων χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος του AllredScore. Τα επίπεδα της AMH και της INSL3 στο πλάσμα μετρήθηκαν σε 42 ασθενείς με συγγενή κρυψορχία και 38 ασθενείς με υδροκήλη. Η AMH μετρήθηκε με ELISA ανταγωνιστική και η INSL3 μετρήθηκε με ELISA sandwich και υπολογίστηκαν με την μέθοδο της φασματοφωτομετρίας. Για την στατιστική ανάλυση χρησιμοοιήθηκαν οι εξής μέθοδοι: Mann-Whitney U test, Goodman και Kruskaltau (basedonchi-squaredapproximation), WilcoxonSignedRanks και Spearman’srankcorrelationcoefficientrho (rs). Τα όρια για στατιστική σημασία ορίστηκε η τιμή p< 0.05. Όλες οι αναλύσεις έγιναν με το πακέτο, SPSS StatisticalSoftwarePackage (IBM SPSS Statistics, version 24, Chicago, IL, USA). Αποτελέσματα: Η υδατίδαMorgagni παρατηρήθηκε στο 85% των ασθενών με κρυψορχία και στο 82% των μαρτύρων. Μια σημαντική θετική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ του μήκους της υδατίδας του Morgagni και των επιπέδων πλάσματος της INSL3 στους ασθενείς με κρυψορχία. Το Allred σκορ των AR παρουσίασε τάση χαμηλότερων τιμών στους ασθενείς με κρυψορχία σε σύγκριση με τους μάρτυρες με υδροκήλη (p = 0.193), ενώ το σκορ των ER παρουσίασε στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερες τιμές στους ασθενείς με κρυψορχία σε σύγκριση με τους μάρτυρες με υδροκήλη (p = 0.017). Οι συγκεντρώσεις της AMH στους ασθενείς με κρυψορχία σε σύγκριση με τους μάρτυρες δεν παρουσίασαν κάποια στατιστική διαφορά. Συμπεράσματα: 1) Η συσχέτιση μεταξύ του μεγαλύτερου μήκους της υδατίδας του Morgagni και των υψηλότερων συγκεντρώσεων του INSL3 στο πλάσμα ασθενών με συγγενή κρυψορχία μπορεί πιθανώς να αντανακλά καλύτερη ορχική λειτουργία στα αγόρια με το μεγαλύτερο μήκος της υδατίδας. Επίσης, αυτό μπορεί να δείχνει μια πιθανή σχέση του μήκους της υδατίδος με την διαδικασία της καθόδου των όρχεων. 2) Από την τάση για χαμηλότερη έκφραση των AR και στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερη έκφραση των ER στους ασθενείς με συγγενή κρυψορχία μπορεί να συνάγεται μια συσχέτιση των υποδοχέων αυτών με την αιτιολογία της κρυψορχίας. 3) Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις της AMH σε συνδιασμό με υψηλότερα σκορ ER στις υδατίδες του Morgagni μπορεί να παίζουν ρόλο στην συγγενή κρυψορχία σε συγκεκριμένα παιδιά.