Ανοικτοί χώροι-ιστορικοί χώροι. Η φιλοσοφία ανάδειξης του ιστορικού τοπίου σε συνδυασμό με το σύγχρονο και τις περιβαλλοντικές αξίες: η Εκπαίδευση για την Αειφορία, ως εργαλείο ανάδειξης του ιστορικού τοπίου: μελέτη περίπτωσης: αρχαιολογικός χώρος Φιλίππων

Abstract

In the new narrative that Europe is seeking to shape its future policies, proposes as the main pillar of policy making, the exploitation of the cultural fund of its member countries, as guardian of the common values that create European identity and, at the same time, as the fundamental factor of sustainable development. Historic landscape, as a public good and dynamic entity over time, is a vector of culture and values, so as such should be treated any attempt to manage it. In this context of contemporary reflection, the thesis tries to contribute to the formation of a strategy which, through the cultural participatory process, will lead to the creation of a new generation of cultural managers for the building of sustainability.

Στο νέο αφήγημα που αναζητά η Ευρώπη για το σχεδιασμό των μελλοντικών της πολιτικών, προτάσσει ως βασικό πυλώνα χάραξης πολιτικής, την αξιοποίηση του πολιτισμικού αποθέματος των χωρών – μελών της, ως θεματοφύλακα των κοινών αξιών που συγκροτούν την ευρωπαϊκή ταυτότητα και ταυτόχρονα, ως θεμελιακό παράγοντα της βιώσιμης ανάπτυξης. Το ιστορικό τοπίο, ως δημόσιο αγαθό και δυναμική οντότητα μέσα στο χρόνο αποτελεί φορέα πολιτισμού και αξιών, οπότε ως τέτοιο οφείλει να αντιμετωπίζεται σε κάθε απόπειρα ανάδειξης και διαχείρισης του. Στο πλαίσιο αυτό του σύγχρονου προβληματισμού, η διατριβή προσπαθεί να συμβάλλει στην κατάρτιση της στρατηγικής η οποία, μέσα από την πολιτισμική συμμετοχική διαδικασία, θα οδηγήσει στη δημιουργία νέας γενιάς πολιτιστικών διαχειριστών για την οικοδόμηση της αειφορίας.