Η αναβίωση του μεγαλοϊδεατισμού στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου

Abstract

The Revival of Megaloideatism in Greece during World War II. With the Italian invasion and involvement of Greece in World War II (WWII) in October 1940, the German invasion and occupation of the country by the Axis forces in May 1941 followed, hence the Greek government fled to Cairo. On July 4, 1941, during his voyage from Egypt to Cape Town, South Africa, aboard the Dutch cruise ship New Amsterdam, Prime Minister Emmanuel Tsouderos, appointed by George II, draws up and sends the National Claims (ED) that Greece must pursue from now on. What is surprising and possibly questionable is that at this very moment, 34 days after the battle of Crete, the complete reversal of Greek foreign policy is officially recorded, even in the grave conditions that the metropolitan territory is occupied! Greek foreign policy from the national policy of encircling and maintaining the existing borders, just as they were formulated after the Asia Minor Catastrophe and the Treaty of Lausanne, is not turned to a strong diplomatic effort to change the "status quo" of the Greek borders, after the war ends.

Η Αναβίωση του Μεγαλοϊδεατισμού στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Με την ιταλική εισβολή και εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β΄Π.Π.) τον Οκτώβριο του 1940, ακολούθησε η γερμανική επίθεση και κατάληψη της χώρας από τις δυνάμεις του Άξονα τον Μάιο του 1941, οπότε η ελληνική κυβέρνηση καταφεύγει στο Κάϊρο. Στις 4 Ιουλίου του 1941 κατά τη διάρκεια της μετακίνησής της από Αίγυπτο προς το Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής, εν πλω με το ολλανδικό κρουαζιερόπλοιο «New Amsterdam», ο πρωθυπουργός Εμμανουήλ Τσουδερός διορισμένος από τον Γεώργιο Β΄, συντάσσει και αποστέλλει υπόμνημα στον τελευταίο, εκθέτοντας τις Εθνικές Διεκδικήσεις (ΕΔ) που πρέπει να επιδιώξει η Ελλάδα από εδώ και πέρα. Αυτό που είναι εκπληκτικό και ενδεχομένως άξιο απορίας είναι ότι αυτήν ακριβώς τη χρονική στιγμή, 34 ημέρες μετά την μάχη της Κρήτης, καταγράφεται επίσημα η πλήρης μεταστροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και μάλιστα σε συνθήκες έλλειψης μητροπολιτικού εδάφους! Η ελληνική εξωτερική πολιτική από την εθνική πολιτική περιχαράκωσης και διατήρησης των υφιστάμενων συνόρων έτσι, όπως ακριβώς διαμορφώθηκαν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την Συνθήκη της Λωζάννης, οδηγείται σε μια έντονη διπλωματική προσπάθεια αλλαγής του «status quo» των ελληνικών συνόρων.