Προς ένα ενιαίο ρυθμιστικό πλαίσιο, στην αγορά των χρηματοοικονομικών προϊόντων: αλληλεπιδράσεις μεταξύ εθνικών οικονομικών πολιτικών και διεθνών

Abstract

This Doctoral Dissertation examines initially whether and how much the legislation through European Union Directives and Regulations at European level, and also the Money and Capital Markets Acts in the US., helped, strengthened, protected the international financial system, whether the other markets were developed by the allocation of funds and whether they contributed to the change of the world economic circles. The implications and effects on investors and national jurisdictions have been investigated and whether all system participants (stock exchanges, repositories, investors, listed companies, credit institutions, capital markets, institutional investors, Hedge Funds, etc.) are protected. The research has focused on whether and how far it is possible to set a single framework of regulations that regulates all financial products on a global scale in relation to all market players and what the implications of its interaction with national and international economic (and non) policies. National policies are essential public-sector policies at national level and are formally adopted by governments in their entirety, designed and implemented by governmental public bodies (the narrow or wider public sector). The results showed that the implementation of a genuinely international single regulatory framework for all financial products is away of its final and realistic implementation. However, the theoretical existence of a single and unified institutional model of organized trading markets and a set of regulatory and organizational policies that will protect it under a balanced arrangement, offering equal information to the participants, with less transaction costs and hence greater transparency, increased liquidity, and reduced cases of market abuse and manipulation, it is proven that it is feasible and can be implemented, even though a temporarily reduction in the initial value of assets (Hirshleifer effect). Whether this theoretical model can be applied in reality, depends essentially on mood, views, economic (and non) practical and social policies, and the dominant position in the global financial market of the various countries of the world. Therefore, responding to the question posed by the researchers, that is, to the fact that where harmonized international regulations and standards are really needed and where we can safely leave room on the regulated market, after our research, it is in the regulatory integration of products within the international markets, with a specific regulatory framework, applying national and international policies that interact each other and are based in areas primarily financial and social-employment, as we supported. This will be a single regulatory unification, which will take into account possible controversial law cases.

Η παρούσα διατριβή εξετάζει αρχικά το εάν και πόσο βοήθησαν, ισχυροποίησαν, προστάτεψαν το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα, εάν αναπτύχθηκαν άλλες αγορές με μετακινήσεις συναλλακτικών δραστηριοτήτων και εάν συνέβαλλαν στην μεταβολή των παγκόσμιων οικονομικών κύκλων, οι ρυθμίσεις μέσω των Κοινοτικών Οδηγιών και Κανονισμών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και των νόμων που διέπουν τις Αγορές Χρήματος και Κεφαλαίου στις ΗΠΑ. Ερευνήθηκαν οι επιπτώσεις στους επενδυτές και στις εθνικές δικαιϊκές τάξεις (jurisdictions), εάν προστατεύονται και αν επηρεάζονται όλοι οι παράγοντες του συστήματος (χρηματιστήρια, αποθετήρια, επενδυτές, εισηγμένες, πιστωτικά ιδρύματα, αρχές κεφαλαιαγοράς, θεσμικοί επενδυτές, Hedge Funds, κλπ). Η έρευνα εστιάσθηκε στο εάν και κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα να τεθεί ένα ενιαίο πλαίσιο κανονισμών που θα ρυθμίζει σε παγκόσμια κλίμακα όλα τα χρηματοοικονομικά προϊόντα σε συνάρτηση με όλους τους παράγοντες της αγοράς και ποιες είναι οι επιπτώσεις από την αλληλεπίδραση του με τις εθνικές και τις διεθνείς οικονομικές (και μη) πολιτικές. Οι εθνικές πολιτικές, είναι ουσιαστικές πολιτικές που αφορούν την δημόσια διοίκηση (public administration) σε εθνικό επίπεδο και λαμβάνονται επίσημα στο σύνολο τους από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, σχεδιαζόμενες και εκτελούμενες από κυβερνητικούς δημόσιους οργανισμούς (του στενού ή του ευρύτερου Δημόσιου τομέα). Στα αποτελέσματα παρουσιάζεται ότι η υλοποίηση, ενός πραγματικά διεθνούς ενιαίου ρυθμιστικού πλαισίου για όλα τα χρηματοοικονομικά προϊόντα απέχει έως την τελική και ρεαλιστική επίτευξη του. Η θεωρητική όμως ύπαρξη ενός ενοποιημένου θεσμικού μοντέλου διαπραγμάτευσης οργανωμένης αγοράς και μια ομάδα από κανονιστικές και οργανωτικές πολιτικές, που θα το θωρακίσουν αλλά σε σημείο ισορροπημένης ρύθμισης, που θα προσφέρει την ισότιμη πληροφόρηση προς τους συμμετέχοντες, με τα λιγότερα κόστη συναλλαγών και κατ΄ επέκταση την μεγαλύτερη διαφάνεια, την αύξηση της ρευστότητας και την μείωση των περιπτώσεων κατάχρησης και χειραγώγησης αγοράς, αποδεικνύεται, ότι είναι εφικτή και μπορεί να εφαρμοστεί, έστω και μπορεί να εμφανιστεί αρχικά μια αντιμετωπίσιμη μείωση της αρχικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων (Hirshleifer effect). Το αν μπορεί αυτό το θεωρητικό μοντέλο να εφαρμοστεί και στην πράξη εξαρτάται από την διάθεση, τις απόψεις, τις οικονομικές (και μη) πρακτικές και κοινωνικές πολιτικές, αλλά και την δεσπόζουσα θέση στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, των χωρών του κόσμου. Συνεπώς απαντώντας στο ερώτημα που έχει τεθεί από τους ερευνητές δηλ. στο που πραγματικά απαιτούνται εναρμονισμένες διεθνείς κανονιστικές ρυθμίσεις και πρότυπα και που μπορούμε με ασφάλεια να αφήσουμε χώρο στην ρυθμισμένη αγορά, μετά την ερευνητική μας διαπίστωση, είναι στην ρυθμιστική ενοποίηση των προϊόντων εντός των διεθνών αγορών, με συγκεκριμένο ρυθμιστικό πλαίσιο, εφαρμόζοντας μέσω εθνικών και διεθνών πολιτικών, που αλληλεπιδρούν και εδράζονται, σε τομείς κυρίως χρηματοοικονομικούς και κοινωνικούς-εργασιακούς, όπως υποστηρίζουμε. Μια ρυθμιστική ενοποίηση, που θα λάβει υπόψη της και πιθανές συγκρουσιακές περιπτώσεις Δικαίου.