Διδάσκοντας την τέχνη: η ιστορία εκατό χρόνων του Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Αρχιτεκτονικής Σχολής Ε.Μ.Π. (1917-2017): οι δάσκαλοι, τα παιδαγωγικά μοντέλα, οι εκπαιδευτικές αλληλεπιδράσεις και οι πολιτισμικές προεκτάσεις στο σημαίνον έργο

Abstract

The Phd thesis focuses on teaching of drawing and painting at the Painting Laboratory of the National Technical University of Athens School of Architecture. The research examines the interaction of the arts with architecture in detail, as a necessary field for the training of an architect. The study, at the same time, focuses on the correlation of art movements with the architectural movements as they are attributed through modern Greek painting and architecture, as well as their interaction in the field of teaching. In addition, research documents the process of teaching the arts and culture in the context of trained architects by analyzing the teaching models required for the particular curriculum. Investigating the procedures applied by the art teachers to the students of architecture and their indirect contribution to architectural creation, reveals the influence they have been exerted by this teaching process at the school of architectural engineers, and was transferred to their artistic work. In this way a review of the work of the School's painters is done, which focuses, among other things, on the search for the concept of spatiality in their painting before, during and after their teaching courses at the School of Architecture.

Η διδακτορική έρευνα εστιάζει στη διδασκαλία του Ελευθέρου Σχεδίου και της Ζωγραφικής στο Εργαστήριο Ζωγραφικής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Με δεδομένη την απουσία ολοκληρωμένων στοιχείων για το συγκεκριμένο θέμα, η έρευνα μελετά ενδελεχώς την αλληλεπίδραση των εικαστικών τεχνών με την αρχιτεκτονική, ως ενός πεδίου ζυμώσεων απαραίτητου για την εκπαίδευση ενός αρχιτέκτονα. Η μελέτη, παράλληλα, εστιάζει στη συμπόρευση των ρευμάτων της τέχνης με τα ρεύματα της αρχιτεκτονικής, όπως αποδόθηκαν μέσα από τη νεοελληνική ζωγραφική και αρχιτεκτονική, και στη μεταξύ τους αλληλοδιείσδυση στο πεδίο της διδασκαλίας. Επιπρόσθετα, μέσω της έρευνας καταγράφεται η διαδικασία διδασκαλίας των τεχνών και του πολιτισμού στο πλαίσιο των διδασκομένων αρχιτεκτόνων, μέσω της ανάλυσης των διδακτικών μοντέλων που απαιτούνται για αυτόν ακριβώς τον εξειδικευμένο χαρακτήρα διδασκαλίας. Μέσα από τη διερεύνηση των διαδικασιών που εφάρμοσαν οι ζωγράφοι δάσκαλοι στους αρχιτέκτονες φοιτητές και την έμμεση συμβολή τους στην αρχιτεκτονική δημιουργία, αναδεικνύεται η επιρροή που τους ασκήθηκε από αυτήν ακριβώς τη διδασκαλία στη σχολή αρχιτεκτόνων μηχανικών, και η οποία μεταφέρθηκε στο δικό τους καλλιτεχνικό έργο. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται μια ανασκόπηση του έργου των ζωγράφων καθηγητών της Σχολής, η οποία εκτός των άλλων εστιάζει στην αναζήτηση της έννοιας της χωρικότητας στη ζωγραφική τους πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά από τα χρόνια διδασκαλίας τους στην Αρχιτεκτονική Σχολή.