Συγκριτική μελέτη δύο μεθόδων περιεγχειρητικής διαχείρησης αίματος στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης

Abstract

A retrospective study was conducted on the perioperative blood management of patients undergoing spinal fusion surgery. The aim was to examine possible ways to minimize allogeneic blood transfusion by identifying the factors that may influence the risk of transfusion and to test the efficacy of two well-known methods of perioperative blood management, preoperative autologous blood donation (PABD) and intraoperative use of blood savers. Data of 515 patients undergoing spinal fusion for treatment of scoliosis or spinal stenosis from July 1989 to July 2013 were initially collected. The study eventually included 345 patients with a mean age of 38.6 years, 81 of whom were men and 264 women. These patients were divided into four groups according to the method of perioperative blood management used. In the first group (49 patients) blood saver devices were intraoperatively used. The second group included 57 patients who participated in PABD programs, while the third group had 78 patients whose transfusion needs were met with a combination of PABD and blood savers. Finally, in the fourth group of 161 patients only allogeneic transfusions were performed. A variety of factors were examined for their possible predictive value of the risk of transfusion including preoperative Hb and Hct levels, gender, age, weight, BMI, number of vertebrae levels fused and number of predonated blood units. The most important predictors of transfusion were found to be the number of vertebrate levels fused and preoperative Hct and Hb values. Total blood requirements were 2.8 units / patient, with most transfusions recorded intraoperatively (2.2 units / patient) and only 0.6 units / patient postoperatively. Only 17.7% of all patients did not require transfusion, while the needs of those requiring transfusion were covered by 53.2% with autologous blood units and the remaining 46.8% with allogeneic transfusions. The median hospitalization time was 14.8 days and the waste of autologous blood units reached 28.8%.The transfusion needs of 67.5% of patients undergoing spinal fusion can be met with just three units of blood, independently of the number of spinal levels fused. The application of blood saver devices appears to increase the intraoperative transfusion needs, although it reduces the rate of allogeneic transfusions. The higher percentage of autologous blood coverage was recorded with the PABD method. Further studies should demonstrate the best possible combination of the various autologous blood rescue methods, so that perioperative blood management can eliminate the need for allogeneic transfusions.

Πραγματοποιήθηκε μια αναδρομική μελέτη σχετικά με την περιεγχειρητική διαχείριση αίματος ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση σπονδυλοδεσίας. Στόχος ήταν να εξεταστούν οι πιθανοί τρόποι ελαχιστοποίησης της αλλογενούς μετάγγισης αίματος με τον καθορισμό των παραγόντων που μπορεί να επηρεάσουν τον κίνδυνο μετάγγισης και ο έλεγχος της αποτελεσματικότητας δύο γνωστών μεθόδων περιεγχειρηιτκής διαχείρισης αίματος, της αυτόλογης προκατάθεσης (PABD) και της διεγχειρητικής εφαρμογής συσκευών blood saver. Συγκεντρώθηκαν τα στοιχεία 515 ασθενών οι οποίοι υποβλήθηκαν σε σπονδυλοδεσία για την αντιμετώπιση σκολίωσης ή σπονδυλικής στένωσης από τον Ιούλιο του 1989 έως τον Ιούλιο του 2013. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν τελικά 345 ασθενείς με μέση ηλικία 38,6 έτη, εκ των οποίων οι 81 ήταν άνδρες και οι 264 γυναίκες. Αυτοί οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες σύμφωνα με τη μέθοδο της περιεγχειρητικής διαχείρισης αίματος που χρησιμοποιήθηκε. Στην πρώτη ομάδα (49 ασθενείς) χρησιμοποιήθηκαν συσκευές διεγχειρητικής διάσωσης αίματος. Η δεύτερη ομάδα περιελάμβανε 57 ασθενείς που συμμετείχαν σε πρόγραμμα αυτόλογης προκατάθεσης αίματος (PABD), ενώ η τρίτη ομάδα είχε 78 ασθενείς των οποίων οι ανάγκες μετάγγισης καλύφθηκαν με συνδυασμό PABD και συσκευών διάσωσης αίματος. Τέλος, στην τέταρτη ομάδα με 161 ασθενείς πραγματοποιήθηκαν μόνο αλλογενείς μεταγγίσεις. Παράγοντες που εξετάστηκαν για την πιθανή προγνωστική τους αξία σχετικά με τον κίνδυνο μετάγγισης ήταν: Τα προεγχειρητικά επίπεδα Hb και Hct, το φύλο, η ηλικία, το βάρος, το BMI, ο αριθμός των επιπέδων σπονδυλοδεσίας και ο αριθμός των προκατατεθιμένων μονάδων αίματος. Οι σημαντικότεροι προγνωστικοί παράγοντες των αναγκών μετάγγισης διαπιστώθηκε πως είναι ο αριθμός των επιπέδων σπονδυλοδεσίας και οι προεγχειρητικές τιμές Hct και Hb. Οι συνολικές ανάγκες σε αίμα ανήλθαν στις 2,8 μονάδες/ασθενή, με το μεγαλύτερο βαθμό μεταγγίσεων να πραγματοποιείται διεγχειρητικά (2,2 μονάδες/ασθενή) και μόλις 0,6 μονάδες/ασθενή μετεγχειρητικά. Μόνο το 17,7% του συνόλου των ασθενών δεν χρειάστηκαν μετάγγιση, ενώ οι ανάγκες όσων χρειάστηκαν μετάγγιση καλύφθηκαν κατά 53,2% με αυτόλογο αίμα και το υπόλοιπο 46,8% με αλλογενείς μεταγγίσεις. Ο μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 14,8 ημέρες και από τη συμμετοχή σε PABD παρατηρήθηκε ποσοστό 28,8% μη αξιοποιημένων μονάδων αυτόλογου αίματος. Οι ανάγκες μετάγγισης στο 67,5% των ασθενών που υποβάλλονται σε επέμβαση σπονδυλοδεσίας μπορούν να καλυφθούν με μόλις τρεις μονάδες αίματος, ανεξάρτητα από τον αριθμό των επιπέδων σπονδυλοδεσίας. Η εφαρμογή συσκευών blood saver φαίνεται να αυξάνει τις διεγχειρητικές ανάγκες μετάγγισης, αν και μειώνει το βαθμό αλλογενών μεταγγίσεων. Υψηλότερο ποσοστό κάλυψης με αυτόλογο αίμα εμφανίζει η μέθοδος της αυτόλογης προκατάθεσης. Περαιτέρω μελέτες πρέπει να αποδείξουν τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό των διαφόρων μεθόδων αυτόλογης διάσωσης αίματος, έτσι ώστε η περιεγχειρητική διαχείριση αίματος να επιτύχει εξάλειψη της ανάγκης αλλογενών μεταγγίσεων.