Ultrasonographic, cosmetic, clinical and histological study of the healing process in the canine skin following surgical incision and closure using various techniques

Abstract

The aim of the present study was to compare the efficacy of various techniques used for the closure of skin incisions in dogs via ultrasonographic (50 MHz), cosmetic, clinical and histological evaluation, to describe the ultrasonographic appearance of the healing skin, and to compare it with clinical and histological measurements. The following techniques and materials for wound closure were compared: (a) Skin staples, (b) n-butyl cyanoacrylate tissue glue, (c) Continuous intradermal suture pattern (with burying of the knot) by using 4-0 poliglecaprone 25 and (d) Continuous intradermal suture pattern by using polypropylene 4-0 with attachment clips (without burying the knot).Cosmetic appearance was blindly evaluated by two experienced surgeons. For clinical evaluation the following were evaluated: skin oedema of at incision site, erythema, scar- width, abscessation, exudation, comedones, scar hyperpigmentation, staples loss, wound dehiscence, and crossscaring formation. B-mode real-time ultrasonographic examination of the skin was performed and wound area calculations were performed by using the computer software. For histological evaluation the following were evaluated: necrosis, epithelial gap, oedema, inflammation, suture presence, tissue reaction around suture, epidermal thickness, scar width, presence of fibroblasts, collagen production, and angiogenesis.The conclusions or this study are:With all techniques, the cosmetic outcome improved over time the first two months, but afterwards the improvement was minimal.From the 9th postoperative day onwards, glue application had the worst cosmetic outcome compared to the other techniques.The use of intradermal suture pattern with clips had the best cosmetic outcome until the 180th postoperative day, but afterwards the intradermal suture pattern with burying of the knot seemed to be much better.Scar width was larger with tissue adhesive than with the other techniques from the 9th postoperative day onwards, and was significantly larger than with the intradermal suture patterns on the 365th postoperative day.Wound area hyperpigmentation was observed with all techniques from the 28th until the 365th postoperative day, however, with the intradermal suture patterns hyperpigmentation was less intense and lasted a shorter period.The total clinical evaluation was constantly better with intradermal suture patterns compared with the other two techniques. The intradermal suture pattern with burying of the knot was better than all the others at the end of the experimental period.High-frequency ultrasonography can be used to evaluate first-intention healing of the canine skin. Ultrasonographic findings correlated very well with the clinical and histological findings, and depicted the real ultrastructure of the skin during first-intention healing.Histological examination showed that, in spite of careful application, small quantities of glue penetrated the wound, initiating inflammation in the dermis.The total evaluation of each technique revealed that the intradermal suture patterns had the best score throughout the experiment, with the intradermal suture pattern with burying of the knots being slightly better than the intradermal with clips. Furthermore, tissue adhesive application had constantly the worse score. Finally, when the time required for skin closure is of importance, stapling should be considered the first choice.

Σκοπός της διατριβής ήταν η σύγκριση τεχνικών σύγκλισης τραύματος και η αξιολόγησή τους με τη βοήθεια κλινικής, υπερηχοτομογραφικής (50 MHz) και ιστοπαθολογικής εξέτασης, καθώς και η διερεύνηση της χρήσης της υπερηχοτομογραφίας στη διαγνωστική του δέρματος. Οι ακόλουθες τεχνικές χρησιμοποιήθηκαν για τη σύγκλιση τομών 12 εκατοστών στην εξωτερική επιφάνεια των μηρών 10 Beagle: (α) συρραπτικά δέρματος, (β) n-butyl cyanoacrylate κόλλα ιστών, γ. συνεχής ενδοδερμική ραφή με ενταφιασμό κόμπων (ράμμα 4-0 poliglecaprone-25) και (δ) συνεχής ενδοδερμική ραφή με καθήλωση με χρήση κουμπιών (ράμμα polypropylene 4-0). ΄Εγινε αισθητική, κλινική, υπερηχοτομογραφική και ιστολογική αξιολόγηση των τομών, σε τακτά χρονικά διαστήματα έως ένα έτος μετά τη σύγκλιση. Η αισθητική αξιολόγηση έγινε από δύο κριτές. Η κλινική αξιολόγηση περιελάμβανε την βαθμολόγηση του οιδήματος, ερυθήματος, εύρους ουλής, φλεγμονής ή αποστηματοποίησης, εξιδρώματος, κόμεδων, υπερχρωμίας, απώλειας συρραπτικών, διάσπασης τραύματος και σχηματισμού σταυροειδών ουλωδών εντυπωμάτων. Η υπερηχοτομογραφική αξιολόγηση περιελάμβανε μέτρηση της περιοχής επούλωσης σε τέσσερα διαφορετικά σημεία της τομής. Με την ιστολογική αξιολόγηση εκτιμήθηκε τυχόν νέκρωση, έλλειμμα επιδερμίδας, οίδημα, φλεγμονή, παρουσία υλικού συρραφής, ιστική αντίδραση πέριξ του υλικού συρραφής, πάχος επιδερμίδας, εύρος ουλής, παρουσία ινοβλαστών, παραγωγή κολλαγόνου και αγγειογένεση στην περιοχή επούλωσης. Τα συμπεράσματα της έρευνα είναι:Με όλες τις τεχνικές, η αισθητική αξιολόγηση βελτιωνόταν έως τον δεύτερο μήνα, μετά όμως η βελτίωση ήταν ελάχιστηΑπό την 9η μετεγχειρητική ημέρα και μετά, η κόλλα είχε τη χειρότερη αισθητική αξιολόγηση.Η ενδοδερμική ραφή με κουμπιά είχε την καλύτερη αισθητική εικόνα έως τον έκτο μήνα, στη συνέχεια όμως η ενδοδερμική με ενταφιασμό του κόμπου είχε καλύτερη εικόνα.Η ουλή είχε μεγαλύτερο εύρος με την κόλλα, η δε διαφορά ήταν στατιστικώς σημαντική σε σχέση με τις ενδοδερμικές στο τέλος του πειράματος.Η συνολική κλινική αξιολόγηση ήταν συνεχώς καλύτερη με τις ενδοδερμικές, με την ενδοδερμική με ενταφιασμό των κόμπων να υπερτερεί στο τέλος του πειράματος.Η υπερηχοτομογραφία δέρματος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση της επούλωσης δέρματος κατά πρώτο σκοπό, καθώς τα υπερηχοτομογραφικά ευρήματα αντικατόπτριζαν με ακρίβεια τα κλινικά και ιστολογικά ευρήματα.Τα ιστολογικά ευρήματα έδειξαν ότι η χρήση κόλλας προκαλεί έντονη πάχυνση της επιδερμίδας τον πρώτο μήνα της επούλωσης, ενώ, παρότι η εφαρμογή κόλλας έγινε με ιδιαίτερη προσοχή, μικρές ποσότητες κόλλας διείσδυσαν στο τραύμα, όπου παρέμειναν μέχρι το τέλος του πειράματος, προκαλώντας μικρές εστίες φλεγμονής.Η συνολική αξιολόγηση των τεχνικών έδειξε ότι οι ενδοδερμικές τεχνικές είχαν την καλύτερη εξέλιξη, με την ενδοδερμική ραφή με ενταφιασμό των κόμπων να υπερέχει, ενώ η χρήση κόλλας είχε την λιγότερο ικανοποιητική εικόνα. Η χρήση συρραπτικών είχε πολύ καλή εξέλιξη, ενώ ταυτόχρονα ήταν η γρηγορότερη και ευκολότερη τεχνική κατά την εφαρμογή, και μπορεί να εφαρμόζεται όταν υπάρχει πίεση χρόνου.