Η επίδραση της κλινικής θεραπευτικής άσκησης στη δευτερογενή πρόληψη πτώσεων των ατόμων τρίτης ηλικίας για τη βελτιστοποίηση της ποιότητας υγείας και της ζωής τους

Abstract

The aim of this study was to evaluate the potential effect of clinical exercise onfunctional ability, secondary falls prevention and quality of life in older withintramedullary nailing (g nail) after intertrochanterichip fracture.Subjects aged between 65-74 years and divided in two groups: experimentalgroup (n=35) and controlled group (n=24). The clinical training program includedstrength training, stretching and balance training, for twelve weeks, three sessions perweek for sixty minutes. We recorded Berg scale, Tinetti assessment, SF-36questionnaire and postural adaptation pre-post clinical exercise six and twelve monthsfollow up. Our results suggested significant improvements in EC post twelve weeks ofclinical exercise on Berg and Tinetti scale (p<.001) and follow-up period. Moreover,significant improvements are presented in SF-36 questionnaire (p<.001) and posturaladaptation (p<.001).We conclude that clinical exercise demonstrates significant improvements onquality of life and health in elderly with previous fall, post twelve weeks of specifictraining program.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η μελέτη της επίδρασης, στα πλαίσιαδευτερογενούς πρόληψης,ενός ειδικά σχεδιασμένου πρωτοκόλλου κινησιοθεραπευτικήςπαρέμβασης στη λειτουργική ικανότητα και στην ποιότητα ζωής ατόμων τρίτηςηλικίας, που έχουν υποστεί χειρουργική επέμβαση ενδομυελικής ήλωσης (τύπου g nail)μετά από διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου λόγω πτώσης.Το δείγμα αποτελούνταν από εξήντα (n=60) ηλικιωμένους ηλικίας 65-74 ετώνπου είχαν υποστεί χειρουργική επέμβαση ενδομυελικής ήλωσης (τύπου g nail) μετά απόδιατροχαντήριο κάταγμα ισχίου λόγω πτώσης κατά το τελευταίο έτος. Τα άτομαχωρίστηκαν με τυχαίο τρόπο σε δυο ομάδες: την πειραματική ομάδα (ΠΟ) (n=35) πουακολούθησε συνδυασμένο θεραπευτικό πρόγραμμα άσκησης στατικού και δυναμικούτύπου, ισορροπίας και ευλυγισίας και την ομάδα ελέγχου (ΟΕ) (n=24). Από τηστατιστική ανάλυση αποκλείστηκε ένας συμμετέχοντας λόγω πειραματικήςθνησιμότητας. Το θεραπευτικό πρόγραμμα είχε συνολική διάρκεια δώδεκα εβδομάδων,με τρεις συνεδρίες εβδομαδιαίως όχι πέραν των εξήντα λεπτών για κάθε συνεδρία.Περιλάμβανε ασκήσεις ισορροπίας, ευλυγισίας και ενδυνάμωσης. Για την αξιολόγησητου θεραπευτικού προγράμματος χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα λειτουργικής ισορροπίαςBerg, η δοκιμασία κινητικότητας Tinetti, η επισκόπηση υγείας SF-36 και σύστημαφορητής πελματογραφίας. Ακολούθησε εξάμηνη και ετήσια επαναμέτρηση μετά τηλήξη του θεραπευτικού προγράμματος που ακολούθησε η ΠΟ.Τα αποτελέσματα της μελέτης φανέρωσαν ότι η ΠΟ βελτίωσε στατιστικάσημαντικά την ισορροπία (p<.001) διατηρώντας τις βελτιώσεις μετά από έξι και δώδεκαμήνες. Στατιστικά σημαντική βελτίωση στην ΠΟ υπήρξε τόσο στις κλίμακες Berg καιTinetti (p<.001) όσο και στην επισκόπηση υγείας SF-36 (p<.001), αποτελέσματα τα οποία διατηρήθηκαν και μετά το πέρας των 6 και 12 μηνών. Στατιστικά σημαντικήδιαφορά μεταξύ της ΠΟ και της ΟΕ παρατηρήθηκε και στην απόκλιση των αξόνων x(p<.001) και y (p<.001) κατά την δοκιμασία στατικής ισορροπίας στον πελματογράφο. Το συνδυαστικό θεραπευτικό πρωτόκολλο συνολικής διάρκειας 12 εβδομάδωνβελτίωσε ξεκάθαρα την λειτουργική ικανότητα και την ποιότητα ζωής ατόμων τρίτηςηλικίας κατά την διαδικασία της δευτερογενούς πρόληψης πτώσεων ηλικιωμένων, πουείχαν υποστεί χειρουργική επέμβαση ενδομυελικής ήλωσης (τύπου g nail) μετά απόδιατροχαντήριο κάταγμα ισχίου..