Κλινικο-εργαστηριακή μελέτη του χειρουργικού ερεθίσματος κατά τη νεφρεκτομή και νεφροουρητηρεκτομή

Abstract

Objectives. Surgical injury induces a systemic endocrine-metabolic response which is proportional to the extent of the injury. The aim of our study was to investigate the effect of surgical stress to the cardiovascular system as well as the inflammatory and metabolic response to stress during open (radical/partial) nephrectomy and nephroureterectomy. Methods-Patients. A total of 99 patients assigned to undergo open nephrectomy and nephroureterectomy were included in the study (63 patients underwent radical nephrectomy [A group]; 21 patients underwent partial nephrectomy [B group]; 15 patients underwent radical nephroureterectomy [C group]). Blood samples were collected at three points, namely before and at 6h and 24h after surgery. The parameters measured were blood glucose and inflammatory response markers (C-reactive protein [CRP], white blood count [WBC]) as well as haematocrit (Ht), haemoglobin (Hb) and PLT count. Blood pressure, pulse and SaO₂ were also recorded for every patient. Results. Glucose levels increased significantly after surgery in all three groups of patients. CRP and WBC levels also increased significantly 24h after surgery in all three groups. Mean operative time differ significantly in A and B group, while mean anesthesia time differ significantly in all three groups of patients. No statistical correlation was found between operative and anesthesia time and changes in glucose, CRP or WBC for A, B or C group of patients. Conclusion. Stress induced hyperglycemia is a prominent feature in kidney cancer surgery, especially in the immediate postoperative period. A trend towards an increase in inflammatory markers 24 hours after surgery was also demonstrated, with B group showing higher CRP concentrations, perhaps reflecting the degree of tissue trauma. The continuous monitoring of patients as well as the postoperative pain management may allow for modulating the response to decrease debility and complications.

Σκοπός. Το τραύμα επάγει μια συστημική ενδοκρινική-μεταβολική απόκριση το μέγεθος της οποίας είναι ανάλογο της έκτασης του τραύματος. Στη παρούσα μελέτη το ενδιαφέρον εστιάστηκε στην επίδραση του χειρουργικού ερεθίσματος στο καρδιαγγειακό σύστημα καθώς και στη μεταβολική και φλεγμονώδη απόκριση στο στρες κατά τη νεφρεκτομή και νεφροουρητηρεκτομή. Υλικό-Μέθοδος. Μελετήθηκαν συνολικά 99 ασθενείς που υπεβλήθησαν σε νεφρεκτομή και νεφροουρητηρεκτομή (63 υπεβλήθησαν σε ριζική νεφρεκτομή [ομάδα Α], 21 υπεβλήθησαν σε μερική νεφρεκτομή [ομάδα Β] και 15 υπεβλήθησαν σε ριζική νεφροουρητηρεκτομή [ομάδα Γ]). Οι παράμετροι που αξιολογήθηκαν ήταν σάκχαρο, δείκτες φλεγμονής (C-αντιδρώσα πρωτεΐνη [CRP], λευκά αιμοσφαίρια [WBC]) καθώς και αιματοκρίτης (Ht), αιμοσφαιρίνη (Hb) και αριθμός αιμοπεταλίων (PLT), τόσο προεγχειρητικά όσο και στις 6, 24 ώρες μετεγχειρητικά. Για κάθε ασθενή καταγράφονταν επίσης οι τιμές αρτηριακής πίεσης, καρδιακής συχνότητας και ο κορεσμός σε οξυγόνο (SaO₂). Αποτελέσματα. Τα επίπεδα γλυκόζης αυξήθηκαν σημαντικά αμέσως μετά το χειρουργείο σε όλους τους ασθενείς. Οι τιμές CRP καθώς και ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων αυξήθηκαν σημαντικά 24 ώρες μετά το χειρουργείο. Οι ομάδες Α, Β εμφάνισαν σημαντική διαφορά ως προς τη διάρκεια του χειρουργείου, ενώ όλες οι ομάδες διέφεραν σημαντικά ως προς τη διάρκεια της αναισθησίας. Καμία από τις παρατηρούμενες διαφορές δε σχετίζεται με την αύξηση των επιπέδων των μετρούμενων παραμέτρων. Συμπεράσματα. Η αύξηση των επιπέδων γλυκόζης είναι χαρακτηριστικό εύρημα σε ασθενείς που υποβάλλονται σε νεφρεκτομή και νεφροουρητηρεκτομή ενώ παρατηρείται και σημαντική αύξηση των επιπέδων CRP, με την ομάδα Β να εμφανίζει μεγαλύτερη αύξηση των επιπέδων CRP αντανακλώντας ίσως το μέγεθος της φλεγμονής. Η συνεχής παρακολούθηση των ασθενών καθώς και η αντιμετώπιση του πόνου μπορούν να μειώσουν την επίδραση του χειρουργικού στρες.