Η συμβολή της πολυπαραμετρικής μαγνητικής μαστογραφίας στη διάγνωση και διαχείριση του καρκίνου του μαστού συσχετισμός με ιστοπαθολογικά ευρήματα

Abstract

The way we investigate breast cancer has changed over the last few years in view of both the plethora of scientific data concerning its molecular and genetic profile and the application of new imaging methods. The purpose of this study is to evaluate the role of the newest techniques of magnetic mammography, DCE, DWI, MRS in the diagnosis of breast cancer and their correlation with histopathological findings.The combination of the three techniques DCE, DWI and MRS, constituting the multivariate MR mammography, improves the diagnostic accuracy of the conventional magnetic mammography with injection of soluble contrast medium, helps to predict and monitor the response to preoperative chemotherapy and differentiate between different cancer subtypes.A retrospective study of 210 patients, of whom 160 with IDC, 21 with ILC, 13 patients with DCIS, and 16 patients who underwent MRM before and after NAC administration, was retrospectively studied using a 3T magnet. DWI images were studied for these patients by calculating the ADC, the MRS spectrum, the kinetics of the soluble contrast medium by enrichment curves, and the morphological characteristics of the lesions as well as the age distribution of the patients. Finally, the above parameters were correlated with the lesion histological type.Statistical analysis of the results showed that ADC values tended to be lower in IDC samples compared to ILC, whereas choline detection was more common in IDCs. Both the calculation of ADC and MRS spectrum and choline detection effectively help in the final diagnosis of malignancy, particularly when the enrichment model and the kinetics of the contrast medium are misleading especially in the lobular type. For NAC cases, ADC values were significantly higher with NAC, choline detection was less frequent, and the type of curve showed a Type III change in type I to NAC.One of the strengths of this retrospective study is the fact that the population studied was large for Greek conditions. The present study is innovative as it is the first to use choline spectroscopy together with the DCE, DWI and MRS techniques constituting the multivariate MR mammography. On the other hand, this study is also characterized by some limitations to be commented upon. Although the sample size of this study is large for Greek conditions, the subgroups are quite small, especially NAC, but this does not detract from the significance of the findings. Obviously, a larger non-retrospective study would be ideal under other circumstances.In conclusion, we agree with the recent international literature, that spectroscopy combined with diffusion techniques is an early marker of predicting response to preoperative chemotherapy earlier than any change in tumour size. Our study confirms that choline measurement as a biochemical marker in differential diagnosis of malignant diseases by means of spectroscopy can contribute, in combination with the dynamic injections of contrast medium, to the increase in MRM specificity. In addition changes in tumour biology that can be estimated by the diffusion technique can help in designing optimal therapy.

Ο τρόπος με τον οποίο διερευνούμε τον καρκίνο του μαστού έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια εν όψει τόσο της πληθώρας επιστημονικών δεδομένων που αφορούν το μοριακό και γενετικό του προφίλ όσο και της εφαρμογής νέων απεικονιστικών μεθόδων. Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι η εκτίμηση του ρόλου των νεότερων τεχνικών της μαγνητικής μαστογραφίας της δυναμικής έγχυσης σκιαστικού (DCE), ακολουθίας διάχυσης(DWI), φασματοσκοπίας(MRS) στη διάγνωση του καρκίνου του μαστού και ο συσχετισμός με τα ιστοπαθολογικά ευρήματα. Ο συνδυασμός των τριών τεχνικών DCE, DWI και MRS που αποτελεί την πολυπαραμετρική MR μαστογραφία, βελτιώνει τη διαγνωστική ακρίβεια της συμβατικής μαγνητικής μαστογραφίας με έγχυση σκιαστικού, βοηθάει στην πρόβλεψη και παρακολούθηση της ανταπόκρισης στην προεγχειρητική χημειοθεραπεία καθώς και στο διαχωρισμό των διαφόρων υποτύπων του καρκίνου.Σε μαγνήτη 3Τ έγινε αναδρομική μελέτη 210 ασθενών, εκ των οποίων 160 με IDC, 21 με ILC, 13 ασθενείς με DCIS και 16 ασθενείς οι οποίοι υπεβλήθηκαν σε MRM πριν και μετά τη χορήγηση NAC. Στους παραπάνω ασθενείς μελετήθηκαν DWI εικόνες με υπολογισμό του ADC, το φάσμα MRS, η κινητική του σκιαστικού με λήψη καμπυλών εμπλουτισμού και συνεκτιμήθηκαν τα μορφολογικά χαρακτηριστικά των βλαβών καθώς και η ηλικιακή κατανομή των ασθενών. Τέλος έγινε συσχετισμός των παραπάνω παραμέτρων με τον ιστολογικό τύπο των βλαβών. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι οι τιμές του ADC είχαν τάση να είναι μικρότερες στα IDC συγκριτικά με τα ILC, ενώ ανίχνευση χολίνης ήταν συχνότερη στα IDC. Τόσο ο υπολογισμός του ADC όσο και η λήψη φάσματος MRS και η ανίχνευση χολίνης βοηθούν αποτελεσματικά στην τελική διάγνωση της κακοήθειας, ιδιαίτερα όταν το πρότυπο εμπλουτισμού και η κινητική του σκιαστικού είναι παραπλανητικά ιδιαίτερα στο λοβιακό τύπο. Όσον αφορά τις περιπτώσεις στις οποίες χορηγήθηκε NAC, οι τιμές ADC ήταν σημαντικά υψηλότερες μετά NAC, η ανίχνευση χολίνης σπανιότερη και ο τύπος της καμπύλης εμφάνισε τάση μεταβολής από τύπο ΙΙΙ σε τύπο Ι μετά NAC. Ένα από τα δυνατά σημεία αυτής της αναδρομικής μελέτης είναι το γεγονός ότι ο πληθυσμός που αναλύθηκε ήταν μεγάλος για τα ελληνικά δεδομένα . Η παρούσα μελέτη είναι καινοτόμος καθώς είναι η πρώτη που χρησιμοποιησε συνδυαστικά με τις τεχνικές DCE, DWI και MRS που αποτελουν την πολυπαραμετρική MR μαστογραφία, τη φασματοσκοπία χολινής. Από την άλλη πλευρά, η μελέτη αυτή χαρακτηρίζεται επίσης από ορισμένους περιορισμούς που πρέπει να σχολιαστούν. Αν και το μέγεθος του δείγματος αυτής της μελέτης είναι μεγάλο για τα ελληνικά δεδομένα, οι υποομάδες είναι αρκετά μικρές, ειδικά η NAC, χωρίς αυτό όμως να αφαιρεί από τη σημαντικότητα των ευρημάτων. Προφανώς, μία μεγαλύτερη μη αναδρομική μελέτη θα ήταν ιδανική υπό άλλες συνθήκες.Συμπερασματικά, συμφωνούμε με τη πρόσφατη διεθνή βιβλιογραφία ότι η φασματοσκοπία σε συνδυασμό με την τεχνική διάχυσης αποτελεί πρώιμο δείκτη πρόβλεψης της ανταπόκρισης στη προεγχειρητική χημειοθεραπεία νωρίτερα από οποιαδήποτε αλλαγή στο μέγεθος του όγκου. Η μελέτη μας επιβεβαιώνει ότι η μέτρηση της χολίνης ως βιοχημικός δείκτης στη διαφοροδιάγνωση καλοηθών από κακοήθεις παθήσεις με τη βοήθεια της φασματοσκοπίας μπορεί να συμβάλλει, σε συνδυασμό με τη δυναμική έγχυση σκιαστικού, στην αύξηση της ειδικότητας της MRM. Επίσης οι αλλαγές στη βιολογία του όγκου που μπορούν να υπολογιστούν με την τεχνική διάχυσης μπορεί να βοηθήσουν στο σχεδιασμό της βέλτιστης θεραπείας.