Συμβολή των ωτοακουστικών εκπομπών στη μελέτη του ελαιοκοχλιακού συστήματος ασθενών με εμβοές

Abstract

Introduction: The medial olivocochlear system (MOCS), part of the efferent auditory pathway, causes an inhibitory effect on the outer hair cells, thus protecting them against extreme noise exposure and improving speech discrimination in noisy environments. This study aims to assess the MOCS function and ageing in tinnitus patients with the use of contralateral suppression (CS) of otoacoustic emissions (OAEs).Material and methods: 136 subjects took part in this study, divided in 6 groups (control group, right-side tinnitus, left-side tinnitus, bilateral tinnitus, presbyacusis without tinnitus and presbyacusis with tinnitus). CS of transiently- evoked (TEOAEs) and distortion products OAEs (DPOAEs) was measured for each group and pair- wise comparisons between the groups were performed.Results: CS was less frequent and the mean values of CS were significantly lower in the tinnitus ears than normal ones. The mean values of CS of ears with presbyacusis were in some cases higher than ears with presbyacusis and tinnitus and also than ears with tinnitus and normal hearing. Not particular statistical differences were found between the method used (TEOAEs or DPOAEs) and the comparisons between the groups. Moreover, abnormal suppression was observed in both sexes but female patients tend to present more apparently reduced values, or even lack of CS.Conclusion: The absence and lower values of CS in tinnitus ears imply a MOCS dysfunction as a main factor of tinnitus generation. Abnormal suppression and MOCS dysfunction is observed in both sexes almost equally. Tinnitus seems to have a more detrimental effect to the MOCS function than its ageing. CS of TEOAEs and DPOAEs are equally sensitive methods in detecting MOCS dysfunction in patients with tinnitus.

Εισαγωγή: Το έσω ελαιοκοχλιακό συστημα (MOCS) που αποτελεί μέρος της φυγόκεντρης ακουστικής οδού, ασκεί ανασταλτική δράση στα έξω τριχωτά κύτταρα, προστατεύοντας τα έτσι από έκθεση σε υπερβολικό θόρυβο και βελτιώνοντας την ακουστική αντίληψη σε θορυβώδη περιβάλλοντα. Η μελέτη αυτή ως στόχο έχει την αξιολόγηση της λειτουργίας του MOCS και της γήρανσής του σε ασθενείς με εμβοές με τη χρήση της καταστολής των ωτοακουστικών εκπομπών (ΩΑΕ).Υλικό και μέθοδος: 136 άτομα έλαβαν μέρος στη μελέτη διαιρεμένα σε 6 ομάδες (ομάδα ελέγχου,εμβοές δεξιά, εμβοές αριστερά, εμβοές άμφω, πρεσβυακουσία χωρίς εμβοές και πρεσβυακουσία με εμβοές). Η καταστολή των παροδικά προκλητών ΩΑΕ (TEOAEs) και των ΩΑΕ προϊόντων παραμόρφωσης (DPOAEs) μετρήθηκε για κάθε ομάδα σε κάθε συχνότητα και πραγματοποιήθηκαν συγκρίσεις ανά ζεύγη.Αποτελέσματα: Η παρουσία της καταστολής και οι μέσες τιμές της ήταν χαμηλότερες ανά συχνότητα στους ασθενείς με εμβοές από ότι στην ομάδα ελέγχου. Επίσης οι μέσες τιμές καταστολής ήταν υψηλότερες στην ομάδα της πρεσβυακουσίας από ότι στην ομάδα με πρεσβυακουσία και εμβοές και στις ομάδες με εμβοές. Δεν παρατηρήθηκαν ιδιαιτέρως στατιστικώς σημαντικές διαφορές μεταξύ TEOAEs και DPOAEs, ούτε συσχέτιση της μεθόδου ΩΑΕ και των συγκρίσεων μεταξύ των ομάδων. Επίσης δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στην καταστολή μεταξύ των δύο φύλων των διάφορων ομάδων, παρότι σε κάποιες περιπτώσεις η παθολογική καταστολή ήταν πιο εμφανής στις γυναίκες.Συμπεράσματα: Η απουσία καταστολής και οι μειωμένες μέσες τιμές αυτής υποδηλώνουν τη δυσλειτουργία του MOCS σαν βασικό μηχανισμό γένεσης των εμβοών. Παθολογική καταστολή καταγράφεται και στα δύο φύλα σχεδόν εξίσου. Οι εμβοές φαίνονται να έχουν μια πιο επιβλαβή δράση στο MOCS από ότι η ίδια η γήρανση του. Τέλος, αμφότερες οι TEOAEs και οι DPOAEs αποτελούν ευαίσθητες μεθόδους στην ανίχνευση δυσλειτουργίας του MOCS σε ασθενείς με εμβοές.