Πειραματική απομόνωση και μεταμόσχευση μεσεγχυματικών κυττάρων (Mesenchymal Stem Cells-MSC) σε πρότυπο ηπατικής βλάβης (φαρμακολογικής) σε αρουραίους: iστοπαθολογική μελέτη

Abstract

Background/ aims: Drug induced liver injury (DLI) is a leading cause of acute hepatic failure primarily in developed countries. Animal experiments have shown that transplantation of mesenchymal stem cells are responsible for improved outcomes of liver injury. The aim of this study was to assess the effects of transplanted adipose tissue stem cells in a model of acute liver injuryMaterial and methods: Acute liver injury was induced in wistar rats with paracetamol. Adipose tissue stem cells (ASCs) were transplanted via portal vein or directly on liver parenchyma. FISH was used to verify ASCs location on the liver parenchyma. The effects of ASCs on liver regeneration were examined with immunohistochemistry of hepatic growth factor (HGF) and RT-PCR of HGF and hepatic nuclear factor 4a (HNF4a). Results: ASCs were traced in the liver parenchyma. Histological evaluation assessed DILI after transplantation of ADSCS and attenuated hepatic injury was recorded. HGF levels were higher in transplanted groups compared to the control group (p<0.001). HNF4a and HGF mRNA levels were increased on 7th day post transplantation (p<0.001 and p=0.039 respectively). Conclusion: ASCs transplantation attenuates DILI and promote liver regeneration through hepatotrophic factors and ADSCs hepatic differentiation.

Σκοπός: Η φαρμακολογική πρόκληση της ηπατικής βλάβης αποτελεί την πρώτη αιτία οξείας ηπατικής ανεπάρκειας στον ανεπτυγμένο κόσμο. Πειράματα σε ζωϊκά πρότυπα καταδεικνύουν ότι τα μεσεγχυματικά κύτταρα είναι υπεύθυνα για την βελτίωση της ηπατικής βλάβης. Σκοπός της μελέτης μας ήταν να αξιολογήσουμε τις επιπτώσεις της μεταμόσχευσης βλαστικών κυττάρων του λιπώδους ιστού σε πρότυπο οξείας ηπατικής βλάβης.Υλικά και μέθοδοι: Η οξεία ηπατική βλάβη προκλήθηκε σε αρουραίους τύπου wistarμε χρήση παρακεταμόλης. Βλαστικά κύτταρα του λιπώδους ιστού (ADSCs) μεταμοσχεύθηκαν είτε μέσω της πυλαίας φλέβας είτε απευθείας στο ηπατικό παρέγχυμα. Η τεχνική του υβριδισμού in situ χρησιμοποιήθηκε για να πιστοποιήσει την παρουσία των βλαστικών κυττάρων στο ηπατικό παρέγχυμα. Η επίδραση των ASCs στην ηπατική αναγέννηση εξετάστηκε με τη χρήση ανοσοϊστοχημείας του αυξητικού ηπατικού παράγοντα HGF και με την μελέτη των μοριακών δεικτών ηπατικός αυξητικός παράγοντας (HGF) και ηπατικός πυρηνικός παράγοντας (HNF4a) με την ανάστροφη αλυσωτή αντίδραση της πολυμεράσης (RT-PCR).Αποτελέσματα: Τα ASCs ανιχνεύθηκαν στο ηπατικό παρέγχυμα. Η ιστολογική αξιολόγηση της ηπατικής βλάβης εκτιμήθηκε μετά την χορήγηση των ADSCs και καταγράφηκε μείωση αυτής. Τα επίπεδα του HGF ήταν υψηλότερα στις μεταμοσχευμένες ομάδες έναντι της ομάδας ελέγχου (p<0.001). Τα επίπεδα έκφρασης των HNF4a και HGF σε επίπεδο mRNA αυξήθηκαν την 7η ημέρα μετά τη μεταμόσχευση (p<0.001 και p=0.039 αντίστοιχα).Συμπέρασμα: Η μεταμόσχευση των ACSs ελαττώνει την οξεία ηπατική ανεπάρκεια και προωθεί την ηπατική αναγέννηση μέσω ηπατοτροφικών παραγόντων καθώς και μέσω της ηπατικής διαφοροποίησης των ADSCs.