Παράγοντες κινδύνου για αποικισμό ή λοίμωξη από ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο (MRSA) σε χειρουργικούς ασθενείς

Abstract

Considering that MRSA colonization predisposes to subsequent surgical siteinfections, with often disastrous consequences, it was decided to determine theprevelance of MRSA carriage at admission to the hospital, to identify the potential riskfactors for colonization with MRSA and to determine the phenotypic and genotypiccharacteristics of the isolates. Consecutive patients admitted to three surgical units of a tertiary care hospital in Athens, between January-July 2009, were screened within48h of admission and weekly thereafter for MRSA carriage. The nares and inguinalarea were sampled with a sterile swab, and samples were inoculated onto BBLTMCHROMagarTM MRSA II medium. Susceptibilities to commonly used antimicrobialswere determined by Kirby-Bauer disk-diffusion method. Isolates were classified aseither CA-MRSA or HA-MRSA, according to CDC epidemiologic definition. All MRSAisolates were examined for the presence of Panton-Valentine leukocidin (PVL) andmecA genes, and classified according to SCCmec type. Spa typing and multilocussequence typing (MLST) were performed for a selected number of isolates. A total of925 patients (51% males; median age, 62.8 years) were screened, of whom 51(5.51%) were positive for MRSA at the time of admission, and sixteen acquired MRSAcolonization during hospitalization. Hospitalization during the past 12 months (OR:2.52 , 95%CI:1.30-4.88 , P: 0.006), diabetes mellitus (OR: 3.13 , 95%CI:1.60-6.13 , P:0.001), nursing home residency (OR: 26.46, 95%CI: 4.37-160.15 , P: <0.001), chronicskin disease (OR: 2.82 , 95%CI:1.17-6.81 , P: 0.021) and antibiotic treatment in theprevious 6 months (OR: 2.02 , 95%CI:1.05-3.90 , P:0.036) were independent risk factors for MRSA carriage at admission. Fifteen (29.41%) of 51 MRSA isolates fulfilledthe epidemiologic criteria for CA-MRSA of which 9 belonged to community MRSAclones and 6 to hospital MRSA clones. The community clones were ST80-IVc (n=7)and ST30-IVc (n=2), whereas the hospital clones were ST239-III, ST5-II, ST105-IIand ST22-IVc. Of 36 HA-MRSA isolates, as designated by epidemiologic criteria, 7 ofthe 8 PVL-positive isolates that were analyzed belonged to the community MRSAclone, ST80-IVc. Four of the 14 PVL-positive isolates of the ST80-IVc genetic lineageexhibited resistance to ≥ 3 non-β-lactam classes of antibiotics. Five colonized (7.46%)patients developed infections. These patients developed infections with their owncolonizing strains. Most infections were caused by CA-MRSA clones. In conclusion,colonization with MRSA is common in patients with previous hospitalization, antibioticuse, nursing home residency, diabetes mellitus and chronic skin disease. Thechanging epidemiology of MRSA has led to the mixing of CA- with HA-MRSA clonesin both the hospital and community settings. Furthermore, a significant proportion ofthe MRSA colonizing surgical patients in our geographic region belongs to the epidemiologically successful ST80-IVc European clone which has the potential to become multidrug resistant and cause nosocomial infections.

Έχοντας ως δεδομένο ότι η φορεία MRSA προδιαθέτει σε ανάπτυξη χειρουργικώνλοιμώξεων, συχνά με καταστροφικές συνέπειες, πραγματοποιήθηκε η παρούσαμελέτη με σκοπό να προσδιοριστεί ο επιπολασμός της φορείας MRSA κατά τηνεισαγωγή των ασθενών στις χειρουργικές κλινικές, να αναζητηθούν οι παράγοντεςκινδύνου για αποικισμό και να προσδιοριστούν τα φαινοτυπικά και γονοτυπικάχαρακτηριστικά των απομονωθέντων στελεχών. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε τρειςχειρουργικές κλινικές ενός τριτοβάθμιου νοσοκομείου της Αθήνας μεταξύ Ιανουαρίου-Ιουλίου του 2009. Καλλιέργειες για φορεία MRSA (ρώθωνες, περίνεο) λαμβάνονταναπό όλους τους ασθενείς εντός 48 ωρών από την εισαγωγή και εβδομαδιαίως. Ταδείγματα ενοφθαλμίζονταν στο χρωμογόνο καλλιεργητικό υλικό BBLTMCHROMagarTM MRSA II. Οι ευαισθησίες των στελεχών προσδιοριστήκαν με τημέθοδο διάχυσης των δίσκων κατά Kirby-Bauer. Τα στελέχη ταξινομήθηκαν είτε ωςCA-MRSA ή HA-MRSA, σύμφωνα με τον επιδημιολογικό ορισμό του CDC. Όλα ταMRSA στελέχη εξετάστηκαν για την παρουσία των γονιδίων της Panton-Valentineλευκοκτονίνης (lukF-PV , lukS-PV) και του γονιδίου mecA, και ταξινομήθηκαν με βάση τους τύπους SCCmec. Συγκεκριμένα στελέχη χαρακτηρίστηκαν περαιτέρω με τημέθοδο MLST και spa. Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 925 ασθενείς (51% άνδρες, μέση ηλικία 62.8 έτη) εκ των οποίων οι 51 (5.51%) ήταν αποικισμένοι με MRSA κατάτην εισαγωγή στο νοσοκομείο. Δεκαέξι ασθενείς αποικίστηκαν με MRSA στη διάρκειατης νοσηλείας. Η προηγούμενη νοσηλεία τους τελευταίους 12 μήνες (OR: 2.52 ,95%CI: 1.30-4.88 , P: 0.006), ο σακχαρώδης διαβήτης (OR: 3.13 , 95%CI: 1.60-6.13 ,P: 0.001), η διαμονή σε οίκο ευγηρίας (OR: 26.46, 95%CI: 4.37-160.15 , P: <0.001), ηύπαρξη χρόνιων δερματικών παθήσεων (OR: 2.82 , 95%CI:1.17-6.81 , P: 0.021) και ηχρήση αντιβιοτικών εντός 6 μηνών (OR: 2.02 , 95%CI: 1.05-3.90 , P:0.036) ήτανανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για αποικισμό από MRSA κατά την εισαγωγή στονοσοκομείο. Δεκαπέντε (29.41%) από τα 51 στελέχη χαρακτηρίστηκαν ως CA-MRSAμε βάση τον επιδημιολογικό ορισμό του CDC, εκ των οποίων τα 9 άνηκαν σε κλώνουςτης κοινότητας και 6 σε νοσοκομειακούς MRSA κλώνους. Οι MRSA κλώνοι τηςκοινότητας που ανιχνεύτηκαν ήταν ο ST80-IVc (n=7) και ο ST30-IVc (n=2), ενώ οινοσοκομειακοί MRSA κλώνοι ήταν ο ST239-III, ο ST5-II, ο ST105-II και ο ST22-IVc.Από τα 36 HA-MRSA στελέχη, 7 από τα 8 PVL θετικά στελέχη άνηκαν στον MRSAκλώνο της κοινότητας ST80-IVc. Τέσσερα από τα 14 στελέχη του κλώνου ST80-IVcπαρουσίαζαν αντοχή σε ≥ 3 ομάδες μη β-λακταμικών αντιβιοτικών. Πέντε από τους αποικισμένους ασθενείς (7.46%) εκδήλωσαν λοίμωξη. Οι ασθενείς αυτοί ανέπτυξανλοίμωξη από το ίδιο στέλεχος από το οποίο ήταν αποικισμένοι. Συμπερασματικά οαποικισμός με MRSA είναι συχνός σε ασθενείς με προηγούμενη νοσηλεία, χρήσηαντιβιοτικών, διαμονή σε οίκο ευγηρίας, σακχαρώδη διαβήτη και χρόνιες δερματικέςπαθήσεις. Η αλλαγή στην επιδημιολογία του MRSA που παρατηρείται τα τελευταίαχρόνια έχει ως αποτέλεσμα την ανάμειξη των MRSA κλώνων τόσο στο νοσοκομειακόπεριβάλλον όσο και στην κοινότητα. Επιπλέον, ένα σημαντικό ποσοστό τωναποικισμένων χειρουργικών ασθενών στην περιοχή μας φέρει τον Ευρωπαϊκό κλώνοST80-IVc, ο οποίος έχει την ικανότητα να αποκτά πρόσθετα γονίδια αντοχής και ναπροκαλεί νοσοκομειακές λοιμώξεις.