Μεταβολές της λειτουργικότητας του μη ειδικού ανοσιακού μηχανισμού στον πολυτραυματία ασθενή

Abstract

Objective To study the change of circulating vasoactive peptides and cytokines upon deterioration into a new organ failureDesign Prospective studySetting Ten intensive care unitsPatients 139 patients with signs of the systemic inflammatory response syndrome (SIRS) and deterioration into a new organ failure within at least 72 hours post admissionInterventions Blood sampling at two distinct time points; within 24 hours from admission and within 24 hours from deteriorationMeasurements Concentrations of tumour necrosis factor-alpha (TNFα), interleukin (IL)-6, IL-8, IL-10, interferon-gamma (IFNγ), endocan CG and angiopoieitin-2 (Ang2) were measured in serum by an enzyme immunoassay. The primary study endpoint was the changes from baseline for the advent of organ dysfunction. Endocan CG for the prognosis of multiple organ dysfunction (MODS) and the comparisons between Sepsis-3 and the 1992 sepsis definitions were the secondary endpoints.Main Results Endocan CG and Ang2 were the only parameters that were significantly increased from the baseline among patients who worsened into acute respiratory distress syndrome (ARDS) and MODS; endocan CG was also increased among patients who worsened into septic shock. Logistic regression analysis showed baseline endocan greater than 1.37 ng/ml as the only measured variable to be independently prognostic for the development of MODS (odds ratio 2.86, p: 0.014). Using classification by the 1992 definitions, endocan CG was the only parameter greater in severe sepsis and septic shock than SIRS and sepsis. This was not the case when patients were classified by the Sepsis-3 definitions. Sepsis-3 proved more79functional since patients with sepsis had decreased TNFα and IL-6 and increased IL-10.Conclusions Endocan CG and Ang2 behave as key-players for progression into ARDS and MODS and endocan CG for progression into septic shock. Admission endocan CG is a significant biomarker for the prognosis of the critically ill.

Στόχος: Η μελέτη της μεταβολής της συγκέντρωσης των κυκλοφορούντων αγγειοδραστικών πεπτιδίων και κυτταροκινών μετά την επιδείνωση με νέα οργανική ανεπάρκειαΣχεδιασμός: Προοπτική μελέτηΠεριβάλλον: Δέκα μονάδες εντατικής θεραπείαςΑσθενείς: 139 ασθενείς με σύνδρομο συστηματικής φλεγμονώδους αντίδρασης (SIRS) κατά την εισαγωγή τους στη μελέτη και επιδείνωση με νέα οργανική ανεπάρκεια εντός τουλάχιστον 72 ωρών, μετά την εισαγωγή.Παρεμβάσεις: Αιμοληψία σε δύο διαφορετικά χρονικά σημεία· εντός 24 ωρών από την εισαγωγή του SIRS και εντός 24 ωρών από την επιδείνωση.Μετρήσεις: Οι συγκεντρώσεις παράγοντα νέκρωσης όγκων-άλφα (TNFα), ιντερλευκίνης (IL)-6, IL-8, IL-10, ιντερφερόνης-γάμμα (IFNγ), ενδοκάνης CG και αγγειοποιητίνης-2 (Ang2) μετρήθηκαν στον ορό με ανοσοδοκιμασία ενζύμων. O κύριος ερευνητικός στόχος της μελέτης ήταν, οι μεταβολές της συγκέντρωσης των προαναφερόμενων παραγόντων κατά την έλευση της οργανικής δυσλειτουργίας σε σχέση με τις τιμές ανάφορας του κάθε ασθενούς κατά την εισαγωγή. Η χρήση της ενδοκάνης CG στην πρόγνωση της πολυοργανικής δυσλειτουργίας (MODS) και οι συγκρίσεις μεταξύ των ορισμών της σήψης, του Σήψης-3 και των ορισμών της σήψης του 1992 ήταν οι δευτερεύοντες στόχοι.Κύρια αποτελέσματα: Η ενδοκάνη CG και η Ang-2 ήταν οι μόνες παράμετροι που αυξήθηκαν σημαντικά από τις βασικές τιμές αναφοράς μεταξύ των ασθενών που η κατάστασή τους επιδεινώθηκε σε σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS) και MODS. Η ενδοκάνη CG αυξήθηκε επίσης στους ασθενείς που η κατάστασή τους επιδεινώθηκε σε σηπτικό σοκ. Η λογαριθμική παλίνδρομη ανάλυση77έδειξε ότι, συγκέντρωση ενδοκάνης κατά την εισαγωγή στη μελέτη μεγαλύτερη από 1,37 ng/ml ήταν η μόνη μετρούμενη ανεξάρτητη μεταβλητή με προγνωστική αξία για την ανάπτυξη MODS (λόγος πιθανοτήτων 2,86, p: 0,014). Χρησιμοποιώντας την ταξινόμηση σύμφωνα με τους ορισμούς του 1992, η ενδοκάνη CG ήταν η μόνη παράμετρος που ήταν μεγαλύτερη σε σοβαρή σήψη και σηπτική καταπληξία από ό,τι σε SIRS και σήψη. Αυτό δεν ίσχυε όταν οι ασθενείς ταξινομούνταν σύμφωνα με τους ορισμούς της Σήψης-3. Η Σήψη-3 αποδείχθηκε πιο λειτουργική δεδομένου ότι οι ασθενείς με σήψη είχαν μειωμένες συγκεντρώσεις TNFα και IL-6 και αυξημένη συγκέντρωση IL-10.Συμπεράσματα: Η ενδοκάνη CG και η Ang2 συμπεριφέρονται ως παίκτες-κλειδιά για την εξέλιξη σε ARDS και MODS και η ενδοκάνη CG για την εξέλιξη σε σηπτική καταπλ. Η ενδοκάνη CG κατά την εισαγωγή αποτελεί σημαντικό βιοδείκτη για την πρόγνωση των βαρέως πασχόντων.