Between central state and local society: the people’s houses Institution and the domestication of reform in Turkey (1932 - 1951)

Abstract

During the formative years of the modern Turkish republic (1923-1950) the state embarked upon an extensive reform programme of modernization and nation-building. The Kemalist reform movement has been extensively studied in its institutional dimensions as a state project of top-down reform. This thesis studies modernist nation-building and state-society relations from a novel perspective through the case study of the People’s House, an institution aiming at the propagation of the modernist reforms to Turkey’s urban population in the 1930s and 1940s. Using hitherto unpublished archival material and provincial publications this work offers an alternative understanding of social change and state-society relations. In shifting the focus from the state as the fulcrum of change to the population’s participation in the process the thesis offers a ‘peripheral’ perspective of social change as it fashions a view from provincial towns. Focusing on everyday people it explores their participation in and experience of the new habits and mixed-gender socialization practices the modernist state was introducing in the People’s Houses, such as theatre, concerts, spots, dancing balls, and village excursions. Taping hundreds of petitions and complaint letters from the provinces it examines various ways ordinary people experienced, negotiated, and resisted the reforms and analyzes the ramifications of this process for the shaping of social and collective identities.

Ευρύτερο αντικείμενό της είναι η μελέτη της χρήσης από κοινωνικά υποκείμενα εντός τοπικών κοινωνιών και σχέσεων εξουσίας των αντιλήψεων και πρακτικών που το νεωτερικό κράτος προσπάθησε να εισαγάγει στο πλαίσιο του προγράμματος μεταρρυθμίσεων στην Τουρκία στις δεκαετίες 1930 -1940. Η διατριβή μελετά το «Σπίτι του Λαού, ένα ίδρυμα το οποίο ιδρύθηκε το 1932 με σκοπό να μεταδώσει τις Κεμαλικές μεταρρυθμίσεις στην επαρχία. Μέσα από την μελέτη γραμμάτων παραπόνων και γραφειοκρατικών αναφορών η διατριβή εστιάζει στους τρόπους μέσα από τους οποίους κάτοικοι επαρχιακών πόλεων, θεωρούμενοι ως δρώντα υποκείμενα και όχι απλά παθητικοί αποδέκτες ή αρνητές των μεταρρυθμίσεων, διαχειρίζονται την όποια αλλαγή, πώς αυτή η διαχείρηση σχετίζεται με και αλληλοεπηρεάζεται από σχέσεις εξουσίας και τοπικά κοινωνικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα, και, εν τέλει, τί συνεπάγεται αυτή η διαχείρηση σε σχέση με την παραγωγή πρακτικών, λόγων και αναπαραστάσεων από κοινωνικά υποκείμενα, ποια μπορεί να είναι η σημασία της για την διαμόρφωση και αναπαραγωγή κοινωνικών και έμφυλων ταυτοτήτων.