Long-run causal effects of public investments: economic growth and the provision of schooling: Greece 1960-2015: a parametric and nonparametric approach

Abstract

The question addressed here has been whether public investments in the provision of statutory schooling promote economic growth, in terms of GDP per capita, for the case of Greece. This dissertation joins a vibrant discussion of whether public investments compose the necessary pedestal for the private investments to increase, whenever they are targeted towards new infrastructures, providing better market conditions for all business sectors. This study adopts the standard parametric econometric toolbox developed upon Granger causality methodology (1969) and goes one step forward in the direction of the nonparametric analysis. The non-parametric test used in this hypothesis testing is the Diks and Panchenko (2006) modified test statistic, initially proposed by Hiemstra and Jones (1994). The original HJ is not used due to its over-rejection problems. Consequently, the Diks and Wolski (2013) “data sharpening” extension to the DP nonparametric Granger causality test is being applied, in order to address the consistency issues of the basic DP test statistics in multivariate settings, regarding the kernel estimation bias. By applying nonlinear nonparametric Granger C codes on VAR and E-GARCH residuals, annual time series which were converted into quarterly data through cubic spline interpolation method. For the analysis of the data, MATLAB functions and C Codes were developed and used. The results taken are consistent with more general findings on the impact of public spending on economic growth (ECB, 2008), and do not justify these levels of public investment in schooling, in terms of growth. The promotion of free public schooling does not promote economic growth for the country in most levels, especially higher education and middle school, while other intermediate causal effects revealed show us an even more complex situation of interdependencies and synergies. Even according to the European Central Bank (ECB, 2005), public investment in human capital and R&D can be a main growth element, under certain conditions. It seems like this expansion in years of schooling alone, was not the only measure needed to provide for better economic conditions. The controversy here implies the importance of cognitive skills in promoting economic growth (Hanushek, E., 2013), and the need to shift our focus on quality for both basic skills and high achievers, either to alleviate poverty, or raise their level of income respectively.Data were collected from the Greek Statistics Bureau (ELSTAT) and AMECO for the 1960-2015 time. Unfortunately, the data collection process dealt with important data limitations. The lack of consistent and comparable data, and the unwillingness of the officials to cooperate led this study to shrink from a panel data analysis that was previously intended to a time-series one. Hopefully in the near future, another study will provide for more qualitative elements on the “uncertain role of human capital on growth”. Thankfully, the analysis gained robustness from the methods employed, and provided with a clear picture on public spending for schooling in the beleaguered Greek economy.

Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι αν οι δημόσιες επενδύσεις προς την κατεύθυνση της παροχής δημόσιας δωρεάν παιδείας ευνοούν την οικονομική ανάπτυξη, σε όρους ΑΕΠ κατά κεφαλή, για την περίπτωση της Ελλάδας. Η διατριβή αυτή συμμετέχει στο διάλογο σχετικά με το αν οι δημόσιες επενδύσεις δημιουργούν τις κατάλληλες βάσεις για την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων, όταν στόχος τους είναι η δημιουργία νέων υποδομών και καλύτερων συνθηκών στην αγορά για όλους τους επιχειρηματικούς κλάδους. Η μελέτη υιοθετεί καταρχήν την καθιερωμένη παραμετρική οικονομετρική εργαλειοθήκη, όπως αναπτύχθηκε από τον Granger (1969), και πάει ένα βήμα παρακάτω και προς την κατεύθυνση της μη-παραμετρικής μεθοδολογίας. Η μη-παραμετρική μέθοδος που χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των υποθέσεων είναι η τροποποιημένη στατιστική των Diks & Panchenko (2006),η αρχική εκδοχή της οποίας είναι η στατιστική που προτάθηκε από τους Hiemstra & Jones (1994). Η στατιστική των HJ δεν χρησιμοποιήθηκε καθώς εμφάνιζε καταγεγραμμένο πρόβλημα ότι υπέρ-απορρίπτει την μηδενική υπόθεση. Στη συνέχεια, εφαρμόστηκε η επέκταση της στατιστικής των Diks & Panchenko, η μέθοδος “data sharpening method” έτσι όπως αναπτύχθηκε από τους Diks &Wolski (2013). Ο σκοπός είναι να διορθώσουμε όλα τα προβλήματα συνέπειας της DP μεθόδου καθώς και τις προκαταλήψεις του εκτιμητή Kernel. Oi μη παραμετρικές μέθοδοι της μη γραμμικής Granger μεθοδολογίας εφαρμόστηκαν, όπως αναπτύχθηκαν σε κώδικες C, επάνω στα κατάλοιπα των VAR και E-GARCH μοντέλων. Τα ετήσια δεδομένα μετατράπηκαν σε τριμηνιαία, με την επεξεργασία της μεθόδου cubic spline interpolation. Τα αποτελέσματα συμφωνούν με πιο γενικά συμπεράσματα για τον αντίκτυπο των δημοσίων επενδύσεων στην οικονομική ανάπτυξη, και δεν αιτιολογούν αυτά τα επίπεδα δημοσίων εξόδων προς την δημόσια δωρεάν παιδεία. Κυρίως για τα ανώτερα επίπεδα όπως η δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Άλλες δευτερεύουσες αιτιακές σχέσεις που έχουν εμφανιστεί αποδεικνύουν την ύπαρξη πολύπλοκων αλληλεξαρτήσεων και συνεργιών. Σύμφωνα και με τη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΠ, 2005), οι δημόσιες επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο και στην έρευνα και την τεχνολογία, αποτελούν βασικό συστατικό στοιχείο ανάπτυξης, κάτω από ορισμένες συνθήκες. Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν από την ΕΛΣΤΑΤ και την AMECO για την περίοδο 1960-2014. Δυστυχώς η έλλειψη συγκρίσιμων και ποιοτικών δεδομένων περιόρισε το εύρος της έρευνας, από πάνελ σε ανάλυση χρονοσειρών, καθώς και λόγω της έλλειψης συνεργατικής διάθεσης των αρμόδιων υπαλλήλων. Ευτυχώς τα αποτελέσματα της έρευνας θωρακίστηκαν με συνέπεια και ακρίβεια από τις μεθόδους που ακολουθήθηκαν, και παρέχουν μία καθαρή εικόνα για τις δημόσιες επενδύσεις στην δημόσια δωρεάν παιδεία, στην περίπτωση της δοκιμαζόμενης ελληνικής οικονομίας.