Η ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ (1923-1940). (ΙΣΤΟΡΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΠΑΙΔΕΙΑ)

Abstract

THE PURPOSE OF THE STUDY IS TO DISCUSS THE HISTORICAL DEVELOPMENT OF THE MUSLIMMINORITY IN WESTERN THRACE DURING THE CRUCIAL PERIOD BETWEEN 1923-1940 FOLLOWING THE LAUZANNE TREATY ACCORDING TO WHICH THE RELIGIOUS AND HUMAN RIGHTS, OF THIS MINORITY WERE INTERNATIONALLY RECOGNISED. THE DOCTORAL DISSERTATION CONSISTS OF FIVE CHAPTERS. CHAPTER ONE LOOKS AT THE HISTORICAL DEVELOPMENTS AMONG THE MUSLIMS OF WESTERN THRACE. CHAPTER TWO EXAMINES THE QUESTION OF ETHNIC MINORITIES WITHIN THE CONTEXT OF THE LAUZANNE CONGRESS. CHAPTER THREE ANALYSES THE SUBJECT IN QUESTION AS PART OF INTERNATIONAL DIPLOMATIC TRENDS AND BILATERALRELATIONS BETWEEN GREECE AND TURKEY FROM 1923 TO 1928. CHAPTERS FOUR AND FIVEDISCUSS THE SOCIAL ORGANISATION AND THE POLITICAL DEVELOPMENT OF THE MUSLIM MINORITY. FROM THE VERY BEGINNING OF THE PERIOD UNDER CONSIDERATION TURKISH NATIONALISM ATTEMPTED TO INTERFERE IN AFFAIRS OF THE MUSLIM MINORITY IN WESTERN THRACE, A FACT WHICH RESULTED IN A CONFLICT BETWEEN "MODERNISTS" AND PALAEOMUSLIMS WITHIN THE MINORITY ITSELF. WE ARE DEALING WITH A USE OF ALL POSSIBLE MEANS ON BEHALF OF NEW NATIONALISTS AND ITS SUPPORTERS IN WESTERN THRACE TO INTERVENSE IN THE EDUCATIONAL AND CULTURAL AFFAIRS OF THE MINORITY WITH THE AIM OFINCREASING ITS POLITICAL INFLUENCE. THE INFLUENCE OF TURKISH POLITICS IS FURTHER REINFORCED BY THE WRONG POLICY OF THE PALAEOMUSLIM GROUP AS WELL AS THE INCONSISTENCE OF GREEK DIPLOMACY AND LEADERSHIP.

Η ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ Δ. ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ 1923-1940, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΩΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΕ ΔΙΕΘΝΩΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ. Η ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΠΕΝΤΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΤΗΣ Δ. ΘΡΑΚΗΣ. ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΛΕΤΑΤΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ. ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΝΑΛΥΕΤΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΜΕΡΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ- ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1923-1928. ΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 1920 ΚΑΙ 1930. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗΣ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΙΚΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΕΤΑΙΡΙΣΘΕΙ ΤΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΝΕΟΤΕΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ, Η ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΠΟΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ. ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΤΗΣ ΣΤΗ Δ. ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΤΗΣ. Σ'ΑΥΤΟΣΥΝΤΕΛΕΙ ΤΟΣΟ Η ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΟΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΔΑΣ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΧΑΛΑΡΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ.