Αξιολόγηση μετρικής μεθόδου εκτίμησης της ηλικίας από δόντια του πρόσθιου οδοντικού φραγμού σε δείγμα ελληνικού πληθυσμού

Abstract

Age-at-death is an essential biological parameter necessary for the identification of human remains. Lamendin et al. (1992) proposed a modified aging method based on translucency of the tooth root and periodontosis. In 2002, Prince and Ubelaker evaluated this technique and created specific formulas by sex and ancestry. The aims of this study are to test and compare the accuracy of these methods in a modern Greek skeletal sample and to develop new specific formulas, for each tooth type and sex. In total, 1436 single-rooted teeth from 306 adult individuals were examined. Maximum root height, periodontosis and root translucency height were measured on each upper and lower tooth. Significant positive correlation with age was observed for the measurements of periodontosis and root translucency. There are significant differences in tooth measurements between the two sexes, which influence the applicability of the method. Estimation is precise and accurate mainly in middle aged individuals (30-59 years old). The development of new specific formulas have reduced the bias and increased the method’s accuracy. The new modified method is reliable and accurate, and in combination with other skeletal aging methods can contribute to an accurate estimation of age-at-death in cases of unknown individuals.

Η εκτίμηση της ηλικίας θεωρείται μείζονος σημασίας κατά τη διαδικασία της ταυτοποίησης ανθρώπινων υπολειμμάτων. Οι Lamendin και συν. (1992), πρότειναν μια μέθοδο εκτίμησης της ηλικίας, χρησιμοποιώντας τη διαύγαση του ακρορριζίου και τη ζώνη υφίζησης του περιοδοντίου. Παραλλαγή της μεθόδου αποτελούν οι εξισώσεις που αναπτύχθηκαν κατά φύλο και φυλετική ομάδα από τους Prince και Ubelaker (2002). Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η μελέτη και αξιολόγηση των δυο αυτών μεθόδων σε δείγμα ελληνικού πληθυσμού, καθώς και η επαναξιολόγηση των προτεινόμενων μετρήσεων, με σκοπό την ανάπτυξη νέων, πιο αξιόπιστων εξισώσεων εκτίμησης της ηλικίας. Συνολικά εξετάστηκαν 1.436 μονόρριζα δόντια της άνω και κάτω γνάθου, τα οποία προήλθαν από σύγχρονο σκελετικό υλικό 306 ενήλικων ατόμων. Ελήφθησαν το μήκος της ρίζας, το πλάτος της ζώνης υφίζησης του περιοδοντίου και το μήκος της διαύγασης του ακρορριζίου. Παρατηρήθηκε ισχυρή συσχέτιση με την ηλικία. Από τη στατιστική επεξεργασία προέκυψαν διαφορές μεταξύ των δυο φύλων, οι οποίες επηρεάζουν την εφαρμογή της μεθόδου. Η μέθοδος είναι αξιόπιστη και ακριβής κυρίως για τα μεσήλικα άτομα, ηλικίας 30-59 ετών. Η ανάπτυξη νέων εξισώσεων, είχε ως αποτέλεσμα τη βελτιστοποίησή της, με την εκτίμηση να είναι πιο ακριβής. Η νέα τροποποιημένη μέθοδος, χαρακτηρίζεται από αξιοπιστία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ταυτοποίηση ατόμων αγνώστων στοιχείων.