Εκτίμηση του επιπέδου συγκέντρωσης των νεοπλασματικών δεικτών στη χολή και το παγκρεατικό υγρό στην πρώιμη διάγνωση των κακοήθων νεοπλασμάτων χοληφόρων και παγκρέατος

Abstract

Background: Our study aim was to establish cut-off levels and to report the usefulness of serum and bile Tumor Marker concentrations CEA, CA19-9, CA125, CA72-4 and CA242 in serum, bile and in pancreatic fluid, alone and in combined detection for discrimination of malignant from benign pancreatobiliary diseases. Methods: A total of ninety five (95) patients were enrolled in the study. The 1st group consisted of patients with malignant lesions (n=44) while the 2nd group consisted of patients with benign disease (n=51). ERCP was performed in all patients. Bile and pancreatic fluid was collected through an ERCP catheter. Serum samples were collected before ERCP, for measurement of total serum bilirubin and serum tumor markers CEA, CA19-9, CA125, CA242 and CA72-4. Results: Median serum total bilirubin, CEA, CA19-9, CA125 ,CA72-4 and CA242 along with median CA125 and CA72-4 measured in bile and median CEA and CA125 measured in pancreatic fluid were statistically significant higher in patients with malignant disease versus the benign disease group. Serum CA242 and CA19-9 exhibited the highest diagnostic accuracy (76,8% and 73,7%, respectively). Bile CA125 exhibited 69.5% diagnostic accuracy with CEA and CA72-4 having each 65.3%. CEA and CA125 measured in pancreatic fluid exhibited 86,2% and 69% diagnostic accuracy respectively.Combined detection, using any three of the five tumor markers (serum CA242, serum CA19-9, bile CA125, bile CA72-4 and total serum bilirubin), optimized results regarding sensitivity, specificity and diagnostic accuracy of 81,8%, 80,4% and 81,1% respectively. Conclusion: Serum, bile and pancreatic fluid tumor markers, when studied alone, lack the diagnostic yield to discriminate benign from malignant pancreatobiliary disease. In case of combined detection using any three of the five tumor markers (serum CA242, serum CA19-9, bile CA125, bile CA72-4 and total serum bilirubin), results are optimized within an acceptable range concerning sensitivity, specificity and diagnostic accuracy (81,8%, 80,4% and 81,1% respectively).

Σκοπός: Ο καθορισμός τιμών αποκοπής και η μελέτη της χρησιμότητας των συγκεντρώσεων των καρκινικών δεικτών CEA, CA19-9, CA125, CA72-4 και CA242 στον ορό τη χολή και το παγκρεατικό υγρό είτε μόνοι τους είτε σε συνδυασμό για την διάκριση μεταξύ καλοήθους και κακοήθους νόσου των χοληφόρων και του παγκρέατος. Μέθοδοι: Συνολικά 95 ασθενείς συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Η 1η ομάδα περιλάμβανε ασθενείς με κακοήθη νόσο (n=44) ενώ η 2η ομάδα ασθενείς με καλοήθη νόσο (n=51). Διενεργήθηκε ERCP σε όλους τους ασθενείς. Η χολή και το παγκρεατικό υγρό συλλέχτηκε μέσω καθετήρα ERCP. Δείγματα ορού ελήφθησαν πριν από την ERCP σε όλους τους ασθενείς για τη μέτρηση της ολικής χολερυθρίνης και των καρκινικών δεικτών CEA, CA19-9, CA125, CA242 και CA72-4. Αποτελέσματα: Οι διάμεσες τιμές στον ορό, της ολικής χολερυθρίνης, των CEA, CA19-9, CA125, CA72-4 και CA242, ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερες στους ασθενείς με κακοήθη νόσο έναντι των ασθενών με καλοήθη νόσο. Οι τιμές των CA242 και CA19-9 στον ορό είχαν την υψηλότερη διαγνωστική ακρίβεια (76,8% και 73,7%, αντίστοιχα). Το CA125 στη χολή είχε 69,5% διαγνωστική ακρίβεια με το CEA και το CA72-4 να έχουν 65.3%. Το CEA και το CA125 στο παγκρεατικό υγρό είχαν 86,2% και 69% διαγνωστική ακρίβεια αντίστοιχα. Ο συνδυασμός των οποιονδήποτε 3 από τους παρακάτω 5 δείκτες (CA242 ορού, CA19-9 ορού, CA125 χολής, CA72-4 χολής και ολικής χολερυθρίνης ορού) ανέδειξε τα καλύτερα αποτελέσματα αναφορικά με την ευαισθησία, την ειδικότητα και τη διαγνωστική ακρίβεια (81,8%, 80,4% και 81,1%, αντίστοιχα). Συμπέρασμα: οι καρκινικοί δείκτες στον ορό τη χολή και το παγκρεατικό υγρό, όταν μελετώνται ξεχωριστά, δεν έχουν την απαιτούμενη διαγνωστική αξία για να διακρίνουν τους ασθενείς με καλοήθη από τους ασθενείς με κακοήθη νόσο του παγκρέατος και των χοληφόρων. Η συνδυασμένη μέτρηση 3 από τους 5 δείκτες (CA242 ορού, CA19-9 ορού, CA125 χολής, CA72-4 χολής και ολικής χολερυθρίνης ορού) βελτιώνει σαφώς τα αποτελέσματα όσον αφορά την ευαισθησία την ειδικότητα και τη διαγνωστική ακρίβεια (81,8%, 80,4% και 81,1%, αντίστοιχα).